The CEO's Secretary

Chapter 39: Yes or No?

(Aisha's POV)
Nandito kami ngayon sa isang park. Nagyaya kasi si Van na mamasyal daw kami, since wala naman akong work ngayon.

Naupo kami sa isang bench sa harap ng isang malaking water fountain.

"Aisha, alam mo bang dito ako unang pumunta nung pinadala ako dito ni Dad sa states? Sobrang nahomesick talaga ako nun. Pero sa tuwing nandito ako, nawawala iyon kasi ang tahimik lang dito."sabi niya. Kahit naman siguro ako, mawawala ang pagkahomesick ko kung nandito ako. Sobrang tahimik at romantic ng place.

"Talaga? Sobrang ganda naman talaga kasi dito. Lalo na iyang fountain." sabi ko. Tumayo ako sa bench at sinilip ito. Maraming coins sa may tubig. Wishing fountain yata to.

"Andami ng coins dito ha. Nakapagbato ka na rin ba dito?" tanong ko.

"Hindi eh. I just don't believe na kapag nagwish ka at nagbato ng coin diyan sa fountain na iyan, magkakatotoo."sabi niya.

Ano?! Hindi pa siya nakakapaghagis ng coin sa fountain na iyan?

Dumukot ako sa bulsa ko at kumuha ng barya.

"Oh, anong ginagawa mo?"

Pumikit ako at nagwish, sabay tapon ng coin sa fountain.

"Nagwish. Kung hindi ka pa nakakapagtry diyan, then I will do it for you."

"Nagsayang ka lang ng barya diyan. Wala namang kasiguraduhan iyan eh."

"Nagsayang? I don't think throwing a coin with your wish is wasting."

"Why would you risk yourself to throw a coin in a fountain, if there's no assurance that your wish would come true? We all have our fates. And our fate can't be modified or changed." sabi niya.

Fate my ass!

"But you can always ask for a wish. We can always make our own destiny."

"No. We already have our destiny and all we have to do is to be strong enough to face it."

"Okay. Let's assume that we already have our destiny. Then tell me! Who is destined to be mine?"

"Me! Ako. Nasa harap mo na iyong destiny mo."

I was left dumbfounded of what I've heard. Is this some part of a joke or flash mobs or a cheesy move?

"Halika na nga! Cheesy mo na eh."
sabi ko.

Tumayo na rin siya at nagpatuloy kami sa paglalakad.

"Uwi na tayo Van. Its getting late na rin eh." yaya ko kay Van. Medyo madilim-dilim na rin kasi.

"Mamaya na. Maaga pa naman eh. Tsaka, maganda tong pupuntahan natin."

"Ano? May pupuntahan pa tayo?"

"Oo. It's never gonna be late here at US."

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang may natanaw akong parang malaking open field.

Sobrang ganda niya. Makulay, puno ng mga ilaw.

Ang ikinagulat ko nang may nakita akong nakasulat na,

AISHA TALAEZ, WILL YOU BE MY DESTINY?
***
(Van's POV)
Eto na! Eto na talaga. Tatanungin ko na si Aisha, kung pwede niya ba akong maging boyfriend.

Alam kong parang ang bilis lang ng pangyayari, pero I know today's the time.

AISHA TALAEZ, WILL YOU BE MY DESTINY?

Iyan ang nakasulat sa placard na nakalagay sa gitna ng isang open field dito sa park.

Pansin kong nagulat siya. Siyempre, this is a surprise so probably, she didn't expect this.

Grabe! I never felt this kind of nervousness before.

"Aisha. I know that you feel its too early for this. But, I think today is the right time." sabi ko. Sobra akong kinakabahan habang sinasabi ko sa kanya iyan.

"W-what do you mean Van?"

"I will be always at your side. I will never left you. Some says that they will be a nurse to treat their girl's wound but I won't. Because I will never let anyone lay a finger on you . Aisha,"huminga muna ako ng malalim bago magsalita, at dahan-dahang lumuhod."Can you be my destiny? Can you be my girlfriend?"

Finally! I finally have said.

Aisha took a deep breath before saying,

"Van... Because of you, I learned the value of trust and being strong. Because of you, I have surpassed the challenges that came to my life and you never left my side. Van my answer to your question i---"

Kriiiiing.Kriiiing. *ringtone*

Pakshet! Ayun na eh. Sasagot na! Wrong timing naman ung tumawag oh.

"I'm sorry Van, but I need to take this call. Just wait for me there." sabi ni Aisha.

She walked away, few meters from her position before.

Is our moment already ruined? Will it be a Yes or a No? Damn that caller!
***
(Aisha's POV)
Lumayo ako sandali sa pwesto ko kanina kasi may tumawag.

I'm sorry Van if I ruined your moment, but this is really an important call. Tumawag si nanay.

"Hello ma? Napatawag kayo?"

"Hello, Aisha anak? May good news lang ako! "

"Talaga po 'nay? Ano po?"

"May pumunta ditong napakagandang babae. Tapos inofferan ako ng trabaho."

"Ano pong trabaho? Baka naman po sobra kayong mapagod niyan. Tsaka sino pong babae?"

"Si Ms. Sophia. Grabe. Ang bait niya."

"Sophia po? Tinanggap niyo ba ung trabaho? What if kunin ko na lang kayo ni Marvin para dito nalang din kayo sa States tumira?"

"Nako huwag na anak. Sayang lang sa pera mo iyan. Tinanggap ko na rin ung trabaho . Waitress. Kulang daw kasi sila sa waitress para sa kasal nila nung asawa niya. 15,000 sweldo ko. Diba? Di mo na pag-iisipan pa yan."

"Siguraduhin niyo po na di kayo masyadong mapagod ha. Ingat kayo lagi. Ano po bang tunay na pangalan nung Sophia na yun?"

"Ah. Miss Sophia Larameda ata yun."

"ANO?! Sophia Larameda? Nay, wag niyo pong tanggapin iyang trabahong iyan. Please lang."

"Hindi na kasi pwede 'nak eh. Pumunta na dito ung secretary niya tapos pinapirma ako ng parang kontrata. Hindi na daw pede magback-out. Sige na anak. Babye na."

"Wait lang po na--"

At nag-end na nga yung call.

Kung si Sophia ung nag-alok kay nanay ng trabaho para sa kasal niya, therefore ikakasal na siya kay Sebastian?

Sana naman hindi! Ayokong siya ang magtagumpay! Kung sino inagawan, siya pa ang talunan? Di ako papayag.

Lumingon ako saka tiningnan si Van na parang naiinip na.

Wait!

Van? Van! Yes si Van!

***
(Van's POV)
After almost 5 minutes ay nakabalik na si Aisha. At bigla na namang bumalik ang kaba ko.

"Aisha, your answer is?" tanong ko. Hindi na ako makapagtimpi pa.

"Yes Van! Yes Van! I'm now your girlfriend. I love you!"

Bigla ko siyang niyakap at hinalikan sa noo. Thanks God! Woo! Akin na si Aisha!

"I love you too Aisha. promise! I will never left you. I will never break your heart. Let's be the definition of FOREVER!"

We hold hands and left the field. Bahala na ung mga kinuntsaba ko na alisin ung mga nakalagay dun.

I'm so happy for today. And I'm sure that this happiness could last forever!
***