Never Be Alone (EDITING)

Chapter 2

Akala ko panaginip lang ang lahat ng nangyari.
Akala ko pag natulog ako makakalimutan ko ang mga nangyari.

Akala ko kasama ko pa sila,  na masaya kami,  nagtatawanan,  naghahabulan pero wala na talaga sila  iniwan na nila talaga ako.

Tatlong araw lang yung lamay wala namang dapat hintayin na kamag anak dahil patay na din naman yung parents ni Daddy simula pa nung 10 yrs. old sya tsaka wala naman syang kapatid,  si Mommy naman anak lang sa labas ng Mommy nya na iniwan sya sa lola nya. Ibig sabihin lang nun wala na talaga akong kamag-anak wala na akong pamilya.

Nandito na ako ngayon sa bahay,  pinagpipilitan nina Tris at ng Mommy at Daddy nya na dun muna daw ako sa  bahay nila  kaso tinanggihan ko. Gusto ko dito sa bahay feeling ko kase nandito sila, hindi naman ako natatakot at tsaka bakit ako matatakot eh mahal na mahal ko sila gusto ko nga sila makita eh. Mag-isa lang ako dito sa bahay yung mga maids tsaka yung driver namin pinauwi ko. Kaya ko naman sarili ko.

Nahagip ng mga mata ko yung family portrait namin sa sala bigla na namang nagtubig ang mga mata ko at umagos ito. Hindi ko talaga mapigilan ang mga mata ko sa pag iyak.

"Bakit nyo kase ako iniwan?"

"Bakit hindi nyo nalang kase ako sinama?!  Ang dadaya nyo naman kase  eh!! "

Napapasigaw nalang talaga ako. Hindi ko alam kung naiinis ako oh nalulungkot. Naiinis kase iniwan nila akong mag-isa malungkot kase iniwan nila ako ahyst!  Basta!  Hindi ko alam! 

Tinignan ko muli yung picture namin. Ang saya saya naming lahat diyan.

"We're supposed to be in our vacation this time" i said smiling, while my tears are still flowing.

" I really missed you Mom, Dad, Alize and Xander"

I just sat on the sofa still looking at the picture, reminiscing those happy moments we shared to one another and slowly my eyes closed.

Naramdaman kong parang lumulutang ako kaya pinilit kong iminulat ang mga mata ko then I saw Tris,  carrying me.

" Tris, bring me down I can walk" sabi ko sakanya nakakahiya kase binuhat pa nya ako ng parang pang kasal. Naglalakad kami ay sya lang pala sa hagdan.

"It's okay,  you're not that heavy" sagot naman nya pabalik sabay ngiti.

" eehhh!!!  Kuya Tris naman kase!!  Ibaba mo na kase ako!!! " sumigaw na ako. 'You're not that heavy' daw alam ko namang mabigat ako hindi ako sexy pero hindi naman masyadong mataba pero sabi kase ni Daddy mabigat daw ako.

"HAHAHAHA okay fine,  don't scream" natatawa nyang sabi
So ayun ibinababa nya na ako. Pagkababang-pagkababa palang nya ako eh tumakbo na ulit ako pababa sa hagdan.

"Hey!  Carefull " sigaw nya sakin habang nakasunod naman sya.

I just go straight to kitchen nagugutom na kase ako.

"Anong oras na ba? at gutom na gutom na ako"  natanong ko sa sarili ko habang papuntang refrigerator

"It's 8 in the evening" tinignan ko sya may inoopen syang baunan dun sa table.

"Ohw. Ano yan? "  takang tanong ko

"Pagkain, dinalhan na kita baka kase nagwawala na yung mga bulate sa tyan mo HAHAHAHA"

Napangiti ako dun sa tawa nya.

"At last I made you smile again" agad nya akong linapitan
"I really missed you're smiles" then he hugged me.

I just eat my dinner alone, kase pinanood nya lang akong kumain,  kumain na daw kase sila. After kong kumain nagyaya syang maglakad lakad muna sa labas,  safe naman kase dito sa village namin wala pa naman akong nabalitaan na nakakapasok na bad guys something like that.

Tahimik lang kaming naglalakad may nakakasalubong kaming mga kakilala nya slash nakakakilala sa kanya well yung mga kakilala nya sila yung mga kalaro nya ng basketball at yung mga nakakakilala sa kanya eh yung mga babaeng pinagkaitan ng tela sa damit

"ba't di nalang kaya sila nag panty at bra! Buset! " bulong ko sa sarili ko nung kausap ni Tris yung mga malalantod nayun  nakita kong ngumisi si Tris kaya nauna nalang akong maglakad malapit na kase ang bahay namin, nakarating na ako sa may harap ng gate namin hindi pa sya tapos dun sa mga babaeng yun kainis lang!  Umupo muna ako dun sa harap ng gate namin. Tumingala ako,  ang daming mga bituin. Di ba sabi nila pag daw pumanaw ang mga mahal mo sa buhay they become star, well i don't believe at it,  but who knows? 

"Ang daming stars no?" May umepal,  tapos na pala sya dun

"Oh!  Nandito ka pa pala , akala ko nakalimutan mo na ako" mataray kong sabi na agad naman nya akong tinabihan at linagay ang ulo nya sa balikat ko.

" tampo ka na babe?  HAHAHA you really look cute when you're pissed HAHAHA"
cute- cute of course I'm cute duhh??

" baliw!"
Sabay batok  at tawa ko sa kanya  "HAHAHAHA"

"Well at least napatawa kita" nangingiti nyang sabi habang ibinabalik ang kanyang ulo sa balikat ko.

Hindi ako nagsalita at timingin nalang ako sa taas. Ang liliwanag ng mga bituin ngayun sana ganyan din kaliwanag ang nararamdaman ko ngayun.

"I'm sure binabantayan ka nila, I'm sure na gusto nilang masaya ka ngayon. But I know you're not yet fine. A while ago nung nakita kita sa sofa naawa ako  sayo, kung kaya ko lang kunin lahat ng mga masasamang nararamdaman mo ngayon. Kung kaya ko lang ibalik sila sayo gagawin ko maibalik lang kita sa dati, yung dati na masiyahin."  Naiiyak na naman ako sa sinabi nya I was about to speak when he continued.

"Masaya ako na nakita ko ulit yung ngiti mo kanina , masaya ako na mejo bumalik yung ugali mong napaka- judgemental HAHAHA—"

"JUDGEMENTAL???!!" napasigaw ako dun, umatras yung mga luhang dapat sana eh papatak na.

"HAHAHAH i heard you a while ago sabi mo  panga 'ba't di nalang sila nagPanty at bra' mimicking my voice

"Duuhh!  Totoo naman kase, ang lalantod!  Kadiri! "

Tumawa lang sya sa sinabi ko
At nung mejo nakarecover na ata sya nagsalita na naman

"Promise me hindi kana ulit iiyak, nalulungkot kase ako pag nakikita kitang umiiyak eh"

Nalulungkot sya pag umiiyak ako?  Eh lagi nga nya nga akong inaasar nung mga bata pa kami eh and it turns out na iiyak na ako then sya tumatawa pa sya noon. Tapos ngayun ganun?  Weird! But then i found my self answering his question

" I can't promise that now,  but give some time i can overcome it promise" i said while smiling ang I hug him

Sa pagkakataong ito ikaw nalang ang natitira kong kasama sana wag mo din akong iwan.