Mafyanın Güzel Aşkı

13. Bölüm

Yeni bir sabaha "Günaydın" bugün sebebsizce daha bir mutlu uyandım sanki bu da bu günün keyifli geçeceğini habercisiydi. Yanıma baktığım da kimse yoktu bunun beni mutlu etmesi gerekmiyor muydu ? Ahh boşversene.

Yataktan doğrulduğum da kolları mı iki tarafa açarak esnedim kim bilir saat kaçtı ? Komidinin üzerinde ki saate baktığımda bir şok geçirdim saat daha 7:00 idi. Bu saatte mi uyanmıştım yani ? Bu kadar erken mi off niye ya.

Ne yapsam şimdi kızlar daha uyanmamıştır ki. Ama burda olmadığına göre Savaş uyanmıştı demek ki belki onunla konuşup kızların burda kalma konusun da anlaşabiliriz işte bu güzel fikirdi.

Yataktan kalkıp ayaklarımı sürüye sürüye banyoya doğru ilerledim. Banyoya girdiğimde aynanın karşısına geçtim. Aynaya baktığımda gözlerimin altının biraz şiştiğini fark ettim. Önemseneden yüzümü yıkmaya başladım.

Soğuk su beni biraz daha ayıltırken kendime gelmiştim. Banyodan çıktığımda dolaba doğru yöneldim üstümdekileri çıkartıp normal bir dar paça ve tişört giydim ayağıma da spor ayakkabımı geçirip odadan çıktım.

Merdivenlerden inerken Savaşa ne diyeceğimi aklımda toparlamaya çalışıyordum. Aniden bir bedene çarparaken sarsıldım dengemi sağlayamazken yere düşüyordum taki iki kol beni sarana kadar.

Belimde ki kollar ile düşmekten kurturken daha kötü bir durum da kalmıştım suan Savaş ile burun burunaydık.

Gözlerimi gözlerinden ayırmaziken kalbim bir maratoncu edasıyla çarpmaya başladı. O kadar hızlı bir şekilde atıyordu ki kalbim bir an kanat çırpıp benden ayrılacak diye korktum. Hâlâ göz göze olmamız ise beni daha çok zorluyordu.

Artık bu durumdan kurtulmam gerektiğini idrak edince ellerimi Savaşın göğsüne yaslayıp kendimi ittirdim. Ve bu büyülü ana bir son vermiş bulundum.

-Günaydın!" dedi gayet neşeli bir ses tonuyla.

-Günaydın." diye mırıldandım oysaki ben hâlâ olayın etkisinden çıkamamıştım...

-Bu kadar erken uyanmanı neye borçluyuz prenses?"

-Hiç." sadece bu sözcük dökülmüştü ağzımdan ve ben "prenses" sözcüğüne takılmıştım.

-Hadi o zaman birlikte kahvaltı yapalım."

Hiç itiraz etmeden kafamı evet anlamında salladım. Ne diyebilirdim ki zaten konuşacaktım bu da bir fırsat olmuştu.

Masaya oturduğumuzda her zaman ki gibi en başa o geçmişti ben ise hemen sağ tarafına. Yemeğe başlarken sevdiğim türlerden azar azar tabağıma dolduruyordum. Ona kısa bir bakış attığım da oda aynısını yapıyordu.

Tabağımın sonuna geldiğimde kafamı kaldırıp Savaşa doğru baktım. Oda tabağını bitirmiş beni izliyordu. Birden utanç dalgası vücudumu ele geçirdi biri tarafından izlenmek pek hoşuma gitmezdi hele ki yemek yerken asla! Neyse artık konuşmanın vakti gelmişti bence.

-Şey Savaş ben birşey diyecektim sana."

- Hayır Yağmur."

Önce yüzüne aval aval bakmaya başladım. Sonra konuşmayı akıl edebilmiştim.

-Nasıl hayır ya daha söylemedim bile!"

- Arkadaşların burda kalamaz Yağmur izin vermiyorum."

- Ama sen nasıl ? Niye ya lütfen yalvarırım sana söz bir güncük daha kalsınlar ne olur ?

-Öncelikle inanki seni senden daha çok tanıyorum. Ve asıl konumuza dönersek olmaz dedim son sözüm bu!"

-Ya ne olur lütfen istediğin herşeyi yaparım sadece bir gün daha."

Biraz yüzüme baktıktan sonra tek kaşını kaldırarak konuşmaya başladı.

-Herşeyi mi ?"

- Evet gerçekten !"

- O zaman sadece bir gün daha kalabilirler."

-Yaşasın be oley !"

Bana gülerek baktıktan sonra ayağa kalkıp yukarıya çıktı. Bense hâlâ masada oturmuş kahvaltıma devam ediyordum nedense birden iştahım açılmıştı.

Kendime bir tane daha çikolatalı ekmek yaptıktan sonra keyifle yemeye başladım. Ekmeğimin sonlarına gelirken merdivenin başında Savaş göründü.

Daha demin üstündeki kıyafetlerden kurtulmuş yerine ona çok yakışan bir takım giymişti beyaz gömlek onda o kadar güzel durmuştu ki hayranlıkla bakmadan edemedim. Bakışlarımız buluştuğunda utançla bakışlarımı ondan kaçırdım.

Yanıma geldiğini hissedebilyordum. Neden geliyordu ki sanki !" Bana doğru attığı her adımda midemde filler tepişiyordu. Ona bakmamak için ekstra bir çaba harcıyordum. Bir anda yanağımada ki ıslak ile yerimden sıçardım. Savaş ne ara yanıma gelmişti ki ? Üstelik birde beni öpmüştü!

Hızla kafamı ona çevirirken ne olduğunu idrak ediyordum.

Resmen beni ÖPTÜ !

Tamam belki fazla abartmış olabilirim ama kalbim öyle demiyordu işte. Ben bunları düşünürken hâlâ yüzüne baktığımı unutmuşum konuşmaya başladım.

- Se-

Sözüm yarıda kesilirken ağzım şaşkınlıktan açılmıştı. Nasıl sözümü kesebilirdi !

-Prenses ben işe gidiyorum arkadaşların uyanırlar birazdan. Yaptığımız anlaşma var bide yani yarın gidiyorlar. Akşam yemeğinde görüşmek üzeri hoşçakal !

O bunları söylerken benim aval aval yüzüne baktığıma eminim. Ama ben daha ona kızcaktım ! Söylediği sözlerden sonra büyük adımlarla kapıya giderken ben sadece arkasından bakıyordum. Bir an durdu ve arkasını döndü.

- Üzgünüm söylemeyi unuttum Seni Seviyorum!

Sonra ise kapıdan çıkıp gitti. Arkasında bir adet şaşkın kız bırakarak. Seni seviyorum! belki daha önceden de söylemişti fakat bu sefer ki bam başkaydı. Bu seferki başımı döndürmüştü! Arkamda ki tıkırtılar ile direk arkama döndüm kızlar yeni uyanmış bir şekilde merdivenlerden iniyorlardı. Yanıma gelip masaya oturdular Ceren konuşmaya başladı.

- Evde kimler var ?

- Savaş demin çıktı Emre ile Batuyu bilmiyorum neden sordun ki ?

- Ohh Batu ile Emre de yoktu odalarında yani konuşa biliriz. Pınar anlat !

Pınar söze başlayınca tüm dikkatimi ona vererek söyleyeceklerini merak ile dinlemeye başladım.

-Şeyy Yağmur dünkü olanlardan sonra çok düşündük ve Ceren ile bir karar aldık. Kaçalım biz iyi bir plan hazırladık ve kesinlikle işe yarayacağına eminiz sende evet dersen tabi...?

Ceren benim yerime cevap vermişti zaten.

-Tabiki Evet diyecek ve burdan gideceğiz değil mi Yağmur..?

Büyük bir ikilem içerisinde kalmıştım ne yapacağımı bilmez şekilde onlara bakıyordum ya kaçacaktım ya da burda savaş ile kalacaktım ne yapacağımı bilmez halde cerene baktım......

▶Merhaba! Nasılsınız..?

▶ Ve Yağmurun kaçıp kaçmayacığına siz karar vereceksiniz....

▶Bu bölüme en az 5 oy 2 yorum gelmediği sürece yb yayınlamayacağım.

▶Hep mutlu kalın... ♥