☆Aşk kaçınılmaz bir sondu onlar için
☆Mutlu son yok onlar için. Yada mutlu yarınlar...
***********************
♧Bir sigara daha eksildi paketten ve yine geldi aklına güzel gözlüsü.
♧Sevdiği adamın o eşsiz kokusunu bir kez daha doldu içine yine ve y...
Çok istedim. Bir çocuğun çikolata istemesi gibi istedim. Sadece tek onu istedim ben. Çok mu şey istemiştim?
Hayat bana hep acımasızdı. Gözünmün önünde anneme tecavüz ederlerken hiçbir şey yapamadım. Elim kolum bağlı sadece annemin çığlıklarını duymuştum. Durduramamıştım onaları.
Oysa ki 6 yaşındaydım daha çocuktum. Annem gitti hem de babamın yüzünden.
Daha sonra herkesten soğdum ben. Babamdan nefret eder oldum. Kimse ile konuşmazdım. Kaç kere okul değiştirdim kavga yüzünden. Sonra yeni bir okula başladım.
Yine hiçbir şey unrumda değildi. Ta ki onu görene kadar. İlk göz göze geldiğimiz de o kaçırmıştı gözlerini.
Gözleri bana annemi hatırlatmıştı. Kalbime yeni bir güneş doğdu sanki. Beni ışığı ole aydınlatan bir güneş.
Şimdi o güneşim içerde ki odada can çekişiyor. En mutlu günümüzde o ölüyor. Bu kadar mı nefret ediyor benden. Hiç mi sevmiyor beni?
Hastanenin o berabat kokusu yöne burnuma dolmuştu işte yine mi biri beni terk edecekti. Yine mi yanlız başıma kalacaktım.
Daha fazla dayanamayıp çıktım hastaneden belkide kaçtım. Koşuyordum tek sığınabileceğim yere doğru gidiyordum.
Mezarlık...
Annemin mezarına geldiğimde gidip yanına oturdum. Ağlıyorum kimseyi umursamdan sessizce ağlıyordum. Benim de canım yanıyordu. Bi avuç toprağı alıp burnuma götürdüm. Mis gibi koyuyordu. Annem gibi.
-Anne... Annem. Yapamadım, biri daha elimden kayarken kurtaramadım onu. Yine aldılar birini benden, seni aldıkları gibi. Ama bu sefer farklı oldu anne. Sevdiğim kendi isteği ile gitti benden. Canım yanıyor anne! Unutmak istiyorum. Her şeyi bırakıp uyumak istiyorum. Ama olmuyor anne. Düşünceler ağır basıyor uyutmuyor beni. Anne hani şu mutlu son ile biten masallardan anlatsana bana...
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Olmuyordu hayat yine bana acımasızdı.
Havada şimşek çakarken yağmur damlaları tenimi ıslatıyordu. Yorulmuştum artık, mezarı yanına kıvrılıp gözlerimi kapattım.
Belki cabalarsam unutur uyurdum. Belki başarırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Onur Temsili ♣~
************* ~Yağmur~
Uyandığım da kimse yoktu yanımda. Kapıda ki korumaları saymazken. Başaramamıştım ama... Hala yaşıyorum işte. Bu cehennemsi ve sefil hayatta tek başıma yaşıyordum.
Birden kapının açılması ile bakışlarımı o tarafa çevirdim. İçeriye kocaman bir gülümseme ile Onur girdi. Mide bulandırıcı bir insandı Onur.
