Vendaral Magical Academy: Blazing Fire

Chapter 33- Taken

"Vendaral Magical Academy: Blazing Fire"

=Chapter 33- Taken=

Usok. Puno ng usok. Kung pagmamasdan mo ang buong lugar, mas maiisipan mo pang nasa isang field kami na puno ng usok. Pero hindi, nandirito pa rin kami sa impyerno---- sa bwiset na Castle Of Agony.

We gave all our strength and power just to destroy that freakin' wall. The trap, yeah, the trap. Natrap kami--- scratch that, pumasok kami doon cause we don't have our choice. So kailangan naming sirain ang pader, and the only way is to combine our power para makabuo ng malakas na force.

And now we're facing new trial, after we struggled in destroying the wall, we have to kill all ugly monsters or ghost we can see. At ngayon, hindi namin alam kung ilan ang naghihintay sa amin. Puno nga kase ng usok ang paligid at wala kaming makitang malinaw, kahit sila hindi ko rin makita.

But we hear groans, roars and moans. Isang tanda na kahit hindi namin sila nakikita, nasa kahit saan pa rin sila. I know they're also waiting for us, they can smell us but yet they can't see us. Wala naman yata silang isip, puro atake lang ang alam nila. So, even they smell something, wala silang gagawin unless they actually seeing it.

Unti unti nang nawawala ang usok. I made myself alert, I'll never know when they will attack me or us. But first, hinanap ko muna sila Van, hindi ako pwedeng mapalayo sa kanila.

I started coughing dahil kumapal ulit ang usok. I can't find them, wala akong makita ni isang bakas nila. Tutal, monsters already know our existence, it's okay to shout or call them. Hindi naman matukoy ng mga ewan kung saan talaga kami, kase nga? Tatanga tanga sila. -.-

"VAN! MARKY!" Halos maubusan na ako ng boses nang sumigaw ako. Maingay kase ang paligid so if I don't shout like that, malamang paanan lang ng ingay ang maisisigaw ko.

I shout again and wait for the one of them to respond. But I hear none. I rub my eyes and cough again. Hindi ako makakita ng maayos, I should be moving now but I can't see anything. Baka sa konting pag galaw ko, katabi ko na pala ang mga strange creatures.

"VA----" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang may nagtakip sa bibig ko. I can't breathe! Nagpumiglas ako but it's still useless. Napasipa sipa ako but this person is way too strong!

He started to lift me up, ginalaw galaw ko ang katawan ko para makaalis but I'm too weak. He carried me at ramdam na ramdam ko na palayo na kami sa lugar na kinaroroonan nya.

"HMMMPPPPP!" Pilit akong sumisigaw, not until may naramdaman akong something na tumusok sa leeg. Naramdaman ko ang paglakad ng kung ano sa buong katawan ko. It hurts.... so bad. I want to punch the wall, kick something or bite something. Napahigpit ang hawak ko sa likod ng lalaking 'to, parang humihigpit ang katawan ko, parang may kung anong sumasakal sa buong katawan ko. I can't breathe, unti unti nang lumalabo ang paningin ko. Pilitin ko man pero wala talaga. Sobrang sakit, I can't help it but to surrender myself from darkness. Unti unti nang pumipikit ang mata ko. And....

-------------

A/N: Super short muna! Ito lang kase talaga ang nababagay na content for this chapter. Sorry late and ud, exams kase namin ngayon at kahapon kaya busy. So, ayun. Thank you for reading this! Godbless! Feedbacks from all of you! 😀😀