BAĞIMLI

-5- Bulmaca

Bölüm şarkısı : Cascada - Bad boy
Multi; Egemen, Gözde, Yaman.

Kendimi yatağın başlığına yaslamış, kucağımda yastığımla oturuyordum. Egemen hoca konuşmayı kesmiş beni izliyordu. Ne zaman gidecekti merak ediyordum. Acaba Yaman içeri girince de böyle rahat mı olurdu? İçimi çektim. Yastığı öpmek istemiyordum, ama ben istediğini yapmadan da gidecegini sanmıyordum.

Benimle bara gitmek istediği anı düşündüm. Onu kızdırdığımda beni bara götürmekten vazgeçmişti. Bunu yine yaparsam gider miydi?

"Gitmeniz için ne yapmam gerekiyor?"

Arkasına yaslanıp "Hevesimi kaçırdın zaten" dediğinde istemeden gülümsedim. Sanırım sinirlendirmeme gerek kalmayacaktı.

"Evet hadi gidin" deyip yastığı arkama aldım. Pikeyi üzerimden ayırmıyor, gözlerimi ondan almıyordum.

Bana bakıp gözlerini devirdi ve "O zaman şartına uymayacağım" deyip ayaklandı.

"Ne? Hayır!" diye cırladığımda yüzünü buruşturdu.

"Yaman dilerse 3 kilometre uzakta olsun. Eminim şuan seni duymuştur" dediğinde kaşlarımı çattım.

"Anlaşma yaptık. Benimle bir daha konuşmayacaktınız"

"O, dediğimi yaparsandı" dediği anda arkamdan yastığı alıp yüzüme dayadım. Evet, görünüş olarak yastıkla öpüşüyor olabilirdim ama kesinlikle öyle değildi.

"Bırak" dediğinde yastığı yüzümden indirip ona baktım. Sinirliydi. Birşeyde yapmamıştım ki yahu.
Üzerime doğru geldiğinde korkarak geriledim.

"O ilk gün sana yardım etmeyip benimle bara gelmeni istemeseydim, ya da babamla beni dinlemeseydin, seni yarıçıplak görmeseydim, ya da beni sokakta izlemeseydin, arkadaşına benim hakkımda o mesajı atmasaydın burada olmazdım. Ben mi suçluyum? Ben seni çekmiyorum. Sen beni çekiyorsun"

Hızlı hızlı konuştuğunda yutkundum. Dediklerini ancak o kapıdan çıktıktan sonra kavrayabilmiştim. Çatık olan kaşlarım gevşemişti, sinirim geçmişti. Sanırım benim sinirim ona bulaşmıştı. Ama sinirlenmesi içindekileri dökmesini sağlamıştı.

Korkuyordum.

Çok garip şeyler olduğu ortadaydı ve bu olan şeyler kesinlikle doğru şeyler değildi.
En çok aklıma takılansa sabah -sokakta- onu izlediğimi nereden görmüştü?

Hemen ayaklanıp eşofman altımı ve tişörtümü üzerime geçirip hızlı adımlarla aşağı indim. Nereden girmişti öğrenmem gerekiyordu. Etrafı gözlerimle hızla taradım ama birşey göremedim. Mutfağa girdiğimde arka bahçeye çıkan kapının açık olduğunu gördüm. Yavaş adımlarla bahçeye doğru ilerledim.

Şimdi anlayabiliyordum. Onun bahçesiyle bizim bahçe birleşikti. Yani buraya gelebilmesi için 1 metrelik bir duvardan atlaması yetmişti. Kollarımı birbirine sararak evine baktım. Bizim evinki gibi hiçbir ışığı yanmıyordu.

Uyku gözlerimden akıyor, ama uyumak istemiyordum. Gözlerimi yukarıdaki yıldızlara çevirip evin kolonuna yaslandım. Eskiden yıldızlarla konuşurdum ama ebeveynlerimi kaybettikten beri eski yaptıklarımı yapmıyordum. Onları çok özlüyordum. Eğer annem burada olsaydı bana fikir verirdi, n'apacağımı söylerdi. Babam uyarırdı.

Şimdiyse yanımda bir Yaman kalmıştı. O da olmasaydı n'apardım bilmiyorum.
Daha fazla dikilmeyip içeri girdim ve bahçe kapısını kapatıp kilitledim. Bir daha gelmemesi gerekiyordu. Hatta benimle bir daha konuşmaması gerekiyordu. İstediğini gibi yastığı bile öpmüştüm. Ahh! Bunu hiç unutmayacaktım.

Odama çıkıp pikenin altına girdim ve yastığıma sarıldım. Sanki kokusu odayı doldurmuştu da ondan korunmak için pikeye sığınıyordum. Tekrar kalkıp tişörtümü çıkardım ve derin nefes aldım. Bu yaşadığımdan sonra nasıl uyuyabilirdim ki?