TAMAMLANDI
02.07.2021 #caradelevingne 1.
02.07.2021 #felixbujo 1.
❌Uyarı : Erkek karakter gerçekten öğretmen değildir. Yani öğretmen öğrenci hikayesi değildir.
⚫️⚫️⚫️
Kötü biriydim evet. Kimseyi sevemezdim, kimseye değer vermezdim; tabi önceden. On...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Egemen Aydın-
Gözlerimden yaşlar süzülürken başımı arkamdaki kapıya yasladım. Derste bana bakan, beni dinleyen o yeşil gözleri hatırlıyordum. Pencereden iç çamaşırlarıyla gördüğüm sevdiğim kızı, onu hep utandırdığım anları hatırlıyordum. Onu heyecanlandırmamı, öpmemi; ona sarılmamı, nasıl hissettiğimi, nasıl sevdiğimi, her şeyi hatırlıyordum. Tüm anılar geri gelmişti ve başım gerçek anlamda çatlamak üzereydi. Ömrüm boyunca ilk kez bu kadar gözyaşı döküyordum ve tüm bu duygular çok ağırdı. Bu duygu patlaması içinde ölecektim.
Gizlice buluşmalarımız, ona ilk sarılışım, onu ilk öpüşüm her şeyi hatırlıyordum. Bedenimde bir gram güç kalmamıştı. Ne kalkıp onu aramaya, ne de Dolunay'a hesap sormaya halim yoktu.
O alnıma yazılmış, kalbime kazınmıştı. Kalplerimiz mühürlenmişti, onu nasıl unutmuştum? Onu bulmalı, ona sarılmalı bir daha asla bırakmamalıydım ama ben şimdi bir damat odasındaydım. Burda değil onunla olmam gerekiyordu. Dolunay'la değil, Gözde'yle evleniyor olmam gerekiyordu. Nefesim daralıyordu. Ortada masum bir bebek vardı. Ne yapacaktım şimdi? Burada ölmek istiyordum. Belki o zaman huzur bulurdum. Bu çıkmazdan başka nasıl kurtulacaktım?
Telefon çalıyordu, sonra bir mesaj geldiğinde umursamadım, hiçbir şeye halim yoktu. Bu üstümdeki boktan smokinle kendimi boğaz köprüsünden atmak istiyordum. Takım elbiselerden nefret ediyordum.
-Gözde Deniz-
Boş boş tavanı izlerken gözümden bir yaş daha aktı. Gözümde nasıl yaş kalmıştı şaşıyordum. Döktüğüm gözyaşlarını biriktirsem okyanus olurdu. Bugün sevdiğim adam evleniyordu. Üç yıl boyunca hasret kaldığım sevdiğim, bu akşam hamile eski sevgilisiyle evleniyordu. Cidden Dolunay'ı o gece öldürmeliydim. Bugün resmi olarak hayatımı bitiriyordu. Sonunda kazanan o oluyordu, istediğini alıyordu. Bense kaybetmiştim. Hem sevdiğim adamı, hem aklımı...
Dolunay hamilelik raporuyla Egemen'e gelmiş ve onu evlenmeye ikna etmişti. Egemen'de mecbur hissetmişti, salak. Yine beni kırmıştı. Yine üzülen ben olmuştum. Onlar aile olacaktı, ben ölecektim. Beni paramparça bırakıp gitmişti. Bu sefer gerçekten gitmişti. Bile isteye arkasına bakmadan... Beni hatırlamaması umrumda değildi. Bana karşı bir şeyler hissettiğinin o da farkındaydı, ne diye Dolunay'la gitmişti ki?! Ah bebek! Dolunay nasıl hamile kalırdı? Allahım neden? Neden hep ağlayan taraf ben oluyorum?
