BAĞIMLI

-32- Aile mi? Aşk mı?

Multi : Egemen
Bölüm şarkısı : Enrique Iglesias & Nicky Jam - Forgiveness

Saat tam 2'de müzik kapanırken herkes yorgun düşmüştü bile. Hatta bazıları çoktan gitmiş boş odalardaki yatakları kapmışlardı. Bizde salondaki kanepelerde oturuyorduk. Yerde oturanda bir kaç kişi vardı. Oturduğum kanepede üç kızdık. Selin, Nisa ve ben.

Diğer kanepede Gazel, Ecrin ve tanımadığım başka bi kız vardı. Yastık ve battaniye alıp yere serilmiş kişilerin çoğu okulda gördüğüm insanlardı. Masanın üstüne uzanan bile vardı.

Yan tarafımdaki kanepede Egemen, Savaş ve Tolun vardı. Ben bi kenardayken Egemen'de tam benim olduğum kenardaydı. Yani tam çaprazımdaydı ve aramızda santimler vardı. Yan yana uyuyamasak da yakın olmanın yolunu bulmuştuk.

Mayıs'a haber vermiştim ama Eren'i merak etmeden de edemiyordum. Umarım gece boyunca uyurdu. Sabah olur olmaz onu almaya gidecektik.

Yerde oturanlardan birisi kalkıp "Işığı kapatıyorum" dediğinde kimseden ses çıkmadı. Çocuk ışıkları söndürüp yerine geçtiğinde Selin'e yaslandım. O da Nisa'ya yaslanmıştı, Nisa da kanepenin başlığına yaslanmıştı. Yani en rahat bendim. Tabi sabah aynı şekilde mi uyanacaktık, orasını bilemiyordum.

Loş ortamda Egemen'e baktığımda onunda Savaş'a yaslandığını görüp gülümsedim. Zaten bu saate kadar milletle sohbet ederek vakit geçirmiştik. Şimdi neden uyuyorduk ki? Gözleri gözlerimi bulduğunda bahçeden gelen ışığa şükrettim. Birbirimizi göremesek hiç iyi olmazdı.

Gözlerimizi ayırmadan birbirimize bakarken yutkundum. Acaba ne düşünüyordu? Yaptığım hatayı mı düşünüyordu, yoksa beni sevdiğini mi? Ona hiç 'seni seviyorum' dememiştim ve demek için vakit kolluyordum. Bunun güzel bi anda olmasını istiyordum. Belki aramız eskisi gibi olduğunda...

Göz kırptığında gülümsedim. Bu iyiye işaretti. Bu gece sakindi. Üstüme aldığımız battaniyeyi iyice çekerken dudaklarını oynatarak 'üşüdün mü?' diye sordu. Başımı olumsuz anlamda salladım.

'Uyu' dediğinde dediğini yapmak için gözlerimi kapattım. Ama günlerdir uyuyordum zaten. Gözlerimi açtığımda onun gözlerini kapattığını gördüm. Benim uykum yoktu ama sanırım onun vardı. Uyumaya çalışmak için gözlerimi kapattım. Ama bu etekle uyumak zordu. Neyseki çizmeleri çıkarmıştım.

🔘🔘🔘

Gözlerim aralanırken Egemen'in kalktığını gördüğümde "Nereye?" diye mırıldandım. Eliyle 'sus' işareti yaptığında doğruldum. Sesim zaten uykulu olduğumdan az çıkıyordu. Saat kaçtı ki?

Egemen "Arabada uyuyacağım" dediğinde çizmelerimi alıp "Bende geliyorum" diye fısıldadım. Bu duyduğum en dahiyane fikirdi. Horlayan kişilere bakıp ayağa kalkarken Egemen sesini çıkarmamıştı.

Birisine basmamaya çalışarak, sessizce salondan çıktıktan sonra holde çizmelerimi ayağıma geçirdim. Montumuzu alıp aynı sessizlikle dışarı çıktıktan sonra Egemen'in arabasını bulduk. Bizim gibi arabada uyumayı akıl eden birkaç kişi daha vardı. Soğuk, uykulu bedenimi sarsarken Egemen arka kapıyı açtı. İçeri girip kenara çekildiğimde Egemen'de girdi ve kapıları içeriden kilitledi.

Arka koltuğun yaslanma kısmını biraz geriye doğru yatırırken öndeki koltukları tamamen yatırdı ayaklarını uzatıp arkasına yaslandı. Paltomu çıkarıp üstüme örterken arabanın içi fazla karanlıktı, onu zor görüyordum. Camlar kar ile kaplı olduğundan dışarıdaki ışık yansımıyordu.

Egemen bana döndüğünde "Saat kaç?" diye sordum.

"4ü geçti" diye cevap verdi. Boğuk sesi yutkunmama neden oldu. Gözlerimi ondan aldım ama onun hala bana baktığını hissedebiliyordum.