BAĞIMLI

-22- Acı Çeken Bir Enayi

Multi : Mayıs - Dolunay
Bölüm şarkısı : İmagine Dragons & Wiz Khalifa & Logic & Ty Dolla $ign & Lil Wayne - Sucker for pain

-Mayıs-

Hala ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum. Ayrıca neden arabayı bu kadar hızlı kullanıyordu?

"Yaman nereye gidiyoruz?" diye sordum, bilmem kaçıncı kez. Evine gittiğimde çıkmak üzereydi. Benim gelmemi istememişti ama onun için endişelenip zorla arabaya binmiştim. Şimdiyse tek yaptığım hızlı gittiği için korkmaktı.

"Sana gelmemeni söylemiştim" diyerek sert bi dönüş yaptığında son anda tutundum. Ne yapmaya çalışıyordu? Beni evine çağıran oydu!

"Yeter Yaman! Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sesimi yükselttiğimde araba durmuştu. Başımı çevirip geldiğimiz yere baktığımda ağzım aralandı. Burası Yaman'ın 'eskiden takılırdım' dediği barlar sokağıydı. Anlaşıldı, bu basit bi iş değildi.

"Burada ne işimiz var?" diye sorduğumda beni umursadan arabadan indi. Ah! Beni çok sinirlendiriyordu. Ne diye yanında duruyordum sanki?

Aklım 'git evine, tek başına pijama partisi yap' derken kalbim 'onu yalnız bırakma' diyordu ve salak ben, tabiki kalbime uyarak arabadan indim. Onu ilk tanıdığımda sadece hoşlantı vardı. Bu duygu zamanla büyümüştü. Yoksa neden peşinden gidiyordum ki? Onu düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum. İçeride ölecek bile olsa yine giderdim. Çünkü ona aşık olmuştum.

Onun peşinden kapıdan girdiğimde kapının yanındaki kocaman takımlı adam bana tuhaf tuhaf baktı. Tabi ben bunun sebebini içeri girince anladım. Bardaki kızların hepsi yarıçıplaktı. Bense pantolon ceket... Yaman'ın kolundan tutarak ilerlerken bazı insanlar bana tip tip bakıyordu. Son ses müzikte cabası. Birde gündüz vaktiydi.

Yaman elimi kolundan ayırdığında kaşlarım çatılmıştı ki, parmaklarımızı kenetlemesiyle şaşırdım. Aklında ne olursa olsun o da beni düşünmeden edemiyordu. Buradaki insanlardan çekindiğimi anlamış olmalıydı. Ben okuldan eve evden okula giden bi üniversiteliydim. Böyle yerlere gelemezdim ki. Bi yandan da bu ilki Yaman'la yaşamak hoşuma gitmişti.

Yaman'la bi masanın başında durduğumuzda önümüzde oturan iki kişiye baktım. Çocuğu tanımıyordum ama kızı liseden tanıyordum. Adı Dolunay'dı ve biraz rahat bi kızdı.

Yaman Dolunay'a "Konuşmamız gerek" dediğinde bi Yaman'a bi Dolunay'a baktım. Dolunay bizi süzdükten sonra yanında konuşan çocuğa başıyla 'git' işareti verdi. Yaman bu kızla ne konuşacaktı, anlamıyordum.

Dolunay oturduğu yerde iyice yayıldığında Yaman'ın yönlendirmesiyle karşısına geçip oturduk. İlk konuşan Yaman olurken Dolunay'a "Sana bi işim var" dedi. Ona şaşkınlıkla baktım. Böyle bi kızdan ne istiyor olabilirdi ki?

Dolunay "İstediğin işi yapacağımı düşündüren ne?" diye sorduğunda "Evet, bence de" dedim ve Yaman'ın elinden tutarak ayağa kalktım. Yaman tek hamle de beni tekrar yerime oturttu ve Dolunay'a dönüp "Çünkü bu Egemen'le ilgili" dedi. Egemen kim bilmiyordum ve Yaman'ın onunla ne işi vardı? Amacı neydi? Ayrıca Dolunay'ın bakışları neden değişmişti?

Yerinde doğrulup "Egemen ne alaka?" diye sorduğunda Yaman "Asıl olay o" dedi.

"Birisi bana birşey anlatacak mı?" diye sorduğumda ikisi aynı anda "Mayıs sen sus" dedi. Al işte. Bu kızı lisede de sevmezdim zaten.

Yaman bi bana bi Dolunay'a bakarken "Siz nereden tanışıyosunuz?" diye sordu. Ben bu kadar sinirliyken buna mı takılmıştı?

Dolunay "Lisedeyken Egemen'den önce çıktığım çocuk, Mayıs için benden ayrılmıştı" dediğinde Yaman bakışlarını üzerime dikti.