BAĞIMLI

-19- Sensiz Ben

Multi: Egemen ile Gözde
Bölüm şarkısı: Pera - Sensiz ben

-Egemen Aydın-

Telefonu kapattıktan sonra sinirle duvara fırlattım. Lanet olsun! Hayatımda ikinci kez güzel bi şeye sahiptim. Ama onu da kaybetmiştim. Yukarıdaki bana ikinci bi şans vermişti. Ama ben Gözde kadar güzel birşeyi kaybetmiştim. Kendimden nefret ediyordum. Ona sahip çıkamadığım için kendimi öldürmek istiyordum. Yanında olmak isterken neden yanında değildim? Güvenliği için mi? Bu sabahki o yaşananların rüya olduğuna nasıl inanırdı? Beynim eriyecekti.

Yüksek seste müzik açıp duvara yaslanarak kendimi yere bıraktığım ve yüzümü ellerimle kapattım. Onun yanında olmak istiyordum. Orası tek huzur bulduğum yerdi. O olmazsa nasıl devam edebilirdim ki? Sanırım ona sandığımdan daha çok bağlanmıştım.

"Bak bana kaybolmuşum, senden kendimi almayı unutmuşum"

Pera'nın sesi düşüncelerime eşlik ettiğinde ellerimi indirip karşıdaki duvara baktım. Evde durmamam gerekiyordu. O, buraya gelebilirdi ve yüzümün halini görünce de Yaman'a verdiğim sözü tutamazdım. Aslında bu yüzümü görmesiyle alakalı değildi. Bu, benimle ilgiliydi. Onu görürsem dayanamaz, karşı koyamazdım. Ne ara bu hale gelmiştim? Birkaç yıl önce birisi gelip bu hale düşeceğimi söylese 'siktir lan pezevenk' der gülerdim. Ama şimdi durum farklıydı. Çok değişmiştim. Onu görmeden önce berbat durumdaydım. Sanki bir çift yeşil göz tarafından büyülenmiştim.

Ayağa kalkıp tüm salonu dağıtmaya başladığımda sinirle bağırıyordum. Ama ne dediğimi ben bile anlamıyordum. Sadece dağıtmak istiyordum şuan. Kendime o kadar kızıyordum ki. Ama nedense ona hissettiklerim için kızamıyordum. Yanındayken hissettiğim huzur buna engel oluyordu.

Yere düşsede hala çalan dvd sinirlerimi bozmaktan bi işe yaramıyordu. Bu şarkı da bana hiç iyi gelmiyordu. Oysa ki yüksek seste müzik hep iyi gelirdi.

Ceketimi ve ekranı kırılan telefonumu alıp dışarı çıktığımda kapıyı çarparak kapattım. Anahtar falan almamıştım ama umrumda da değildi. Tek istediğim o adamlardan intikamımı almaktı. Onlar yüzünden Gözde'den uzak durmak zorunda kalmıştım. Ayrıca birde yüzümü getirdikleri hal vardı. Orospu çocukları karşıma 10 kişi çıkmışlardı. Ben şimdi onun karşısına tek kişi çıkacaktım. Bakalım teke tekken n'olacaktı?

Arabaya binip seslice sokaktan çıkarken adamın evine doğru sürdüm. Önce birkaç adam ayarlamam lazımdı. Bunun için Tolun'un numarasını tuşlayıp telefonu kulağıma koydum.

Her seferki gibi "Ha?" diye telefonu açtığında "Nerdesin lan?" dedim. Bu çocuk yıllardır yanımdaydı. Ben uyuşturucu kullanırken bile o kullanmaz beni dizginlerdi. Bırakmak istememe de en çok o sevinmişti ve hep bana destek olmuştu. Diğerleri gibi değildi.

"Abi tam kızı odalardan birine atıyordum sen aradın" dediğinde kaşlarımı kaldırarak "Daha öğlen olmadı" dedim.

Kahkahayı basıp "Kural neydi? Sen hep derdin. Hızlı yaşa genç öl. Cesedin güzel görünsün" dediğinde gülümseyesim gelse de gülümsedim. Gözde'ye gülümseyemedikçe kimseye gülümsemek istemiyordum.

"Neyse grubu topla da öyle işine dön" dediğimde birkaç saniye cevap vermedi. Sonra da "Emin misin?" diye sordu. Normaldi böyle tepki vermesi. Neredeyse bi yıldır grubu toplamıyordum. Ama şuan ihtiyacım vardı.

"Tüm grubu değil. Sağlam olan 2-3 adam çağır yeter"

"Abi ben yeterim ben geleyim" dediğimde "Sen hiç bulaşma" dedim. Onun başka adamlara eziyet etmesini istemiyordum. Buna alışmamalıydı.