TÜFEK/Tamamlandı

18. BÖLÜM

~*~*~

Bu bölüm Brcnels için...
Deli dolu yorumları için teşekkür ederim... (:

Medyadaki resim Bruce_Darkness a ait. Çok güzel çizimleri var, kendi profilinden görebilirsiniz. Tekrardan teşekkür ederim... (:

~*~*~

2016/New York

Bir eliyle arabanın camına yaslandı.

"Ne yani? Şu an yanımızda bir ölü mü var?"

Sinirleri bozulmuşcasına güldü Shaggy. Her kahkahası bir öncekinden daha kuvvetli oluyordu. Kahkahalar arasında nefes almaya çalışırken konuştu,

"Ve o yüzden gemiye binmeliyiz öyle mi?"

Şimdi susmuş gülmekten yaşarmış gözlerini siliyordu. Cierra'nın elleri belinde ayaklarıyla toprağı eşeliyordu. Forbia ise dudaklarını büzmüş Shaggy'e bakıyordu. Forbia,

"Royce... İnanmıyor, nasıl inandıracağız?"

Sesi öyle çaresiz çıkmıştı ki bir an önce bu karmaşayı yola sokmak lazım olduğunu anladım. Shaggy'yi inandırmak için ne yapmalıydım acaba.

Aniden aklıma bir fikir geldi ve Forbia'ya Shaggy'nin saç bandını çıkarmasını söyledim. Gözlerime tip tip bakınca da "hadi ama" der gibi kaşlarımı oynattım. Forbia yavaşça, gülmekten sabit duramayan Shaggy'nin başındaki saç bandını almaya çalışıyordu. Bu durum gittikçe uzuyordu. Sinirlenerek,

"Neyi bekliyorsun Forbia çek çıkar şunu!"

Ben bağırınca hemen atlayıp bandanayı çıkarttı.

Shaggy durmuştu. Elleriyle başını tutuyor, hayretle, muhtemelen ona göre havada asılı kalan -çünkü Forbia'yı görmüyordu- saç bandına şaşkınlıkla bakıyordu. Gözleri kocaman ağzı ise yusyuvarlak olmuştu. Gözleri benimle buluştu ve aniden havaya doğru zıplayarak,

"Biliyordum be! Biliyordum! Deli olmadığımı biliyordum!"

Eliyle zafer işareti yaptı. Cierra, ben ve Forbia göz göze gelip birbirimize şaşkın şaşkın baktık. Ben kekeleyerek,

"Ne...nasıl... yani anlamadık?"

Shaggy Forbia'nın elinden saç bandını kaptı ve saçlarını düzelterek,

"Bundan iki sene önce sadık köpeğim ölmüştü. Tabi çok üzülmüştüm çünkü baya bir zaman birlikte yaşamıştık. Öldüğünden kısa bir süre sonra bir gün onu gördüm. Yani şok geçirdim tabi ki! "Seni gömdüm ama dostum! Nasıl olur da hala yaşarsın?" diye hayretler içinde düşünmüştüm günlerce. Ve bir gariplik vardı, Poppy'i benden başka kimse görmüyordu. Lawrence bana şizofreni tedavisi uygulamaya bile karar vermişti. Ama ben biliyordum deli olmadığımı! Hayal görmediğimi biliyordum!"

Bu adam gerçekten ne kadar garip bir adam! Ben burada bağırıp çağırıp şok geçirmesini beklerken olayı nasıl karşılamıştı. Yine hayretler içine düşen biz olmuştuk. Shaggy değil!