TÜFEK/Tamamlandı

27. BÖLÜM

~*~*~

Arkadaşlar medyadaki çizim fireinthewather a ait... ((: Çok hoşuma gitti. Çok tatlı değil mi sizce de? Kesinlikle eğitim alıp kendini teknik olarak geliştirmelisin çünkü doğal bir yeteneğin var. (: Tekrardan çok teşekkür ediyorum...

~*~*~

2016/Fransa Toprakları

Shaggy'nin yere çöküşünü görmem kendimi arabadan aşağıya atmam için yeterli bir sebepti. Ben hızla ona doğru ilerlerken Cierra siyah dalgalı saçlarını sağ tarafına hızla atarak telaşlı bir şekilde diz çökmüştü.

"Hey her şey yolunda mı?"

Shaggy eliyle yüzünü kapatmış sessiz bir şekilde ağlıyordu. Bunu omuzlarının hafif sarsılışından anlamıştım. Forbia da soru sorarcasına yaklaştı yanımıza. Elimi Shaggy'nin omzuna koydum ve hafifçe sıktım. Shaggy'nin her zaman gülen hatta abuk sabuk espriler yapan halinden eser kalmamıştı. Onun gibi birisinin bu kadar üzüleceğini düşünmemiştim. Cierra oturduğu yerden yukarı doğru bana bakarken arkamdaki güneş gözünü almış olacak ki gözlerini elleriyle koruyarak konuştu,

"Ne oldu anlayamadım, birden ağlamaya başladı."

Ben Shaggy'nin koltuk altlarından tutup ayağa kaldırmaya çalıştım ama çok ağırdı. Ben bu boş çaba ile uğraşırken Shaggy sustu ve gözlerindeki yaşı elinin tersiyle sildi. Forbia ise anne ördeğin yanı başında ona hüzünlü hüzünlü bakıyordu. Küçük yavruyu tutmaya çalıştı, yine bağırarak kaçmaya çalışan yavru nihayet Forbia'nın elinden kaçamadı ve avuçlarına yerleşiverdi. Biraz daha huzursuzlanan yavru neden sonra sustu. Forbia onu sakinleştirmeyi başarmıştı sanırım.

Shaggy ıslak kirpikleriyle ona göre havada asılı kalan yavruya baktı. Bu ıssız yolda, cehennem sıcağında tek duyulan ses artık çekirge sesleriydi. Cierra önce Forbia'ya sonra Shaggy'e baktı ve Shaggy'nin dizine elini koyarak,

"Hadi bu yavru senin olsun Shaggy... Sen bak ona bundan sonra. Olmaz mı?"

Shaggy kısa bir bakışla Cierra'yı süzdü ve ardından Forbia hareketlendi,

"Benim de olabilir mi? Lütfen..."

Ben doğrularak elimi belime koydum, Shaggy'e seslenerek,

"Bak Forbia senden daha istekli dostum!"

Shaggy arkaya dönerek bana baktı, ayağa kalkıp pantolonunu çırptı. Daha sonra hafif bir tebessümle Forbia'nın avcundan yavruyu almak için avcunu açtı. Hafif çatallı bir sesle,

"Sinyorita acaba bana yavruyu verebilir mi?"

Forbia ile göz göze geldik. Ben küçük bir tebessüm ederek gözlerimi kırptım. Onayımı alan Forbia ürkek bir şekilde yavruyu Shaggy'nin avuçlarına bıraktı. Yavru ilk önce biraz hareketlendi ve bağırdı, sonra Shaggy yavruyu göğsüne bastırdı, kaçmasını engelledi. Hareketleri yavaşladı ama hala sesi acı acı geliyordu. Forbia sağ işaret parmağıyla ördeğin minik kafasını okşayınca yavru sustu ve beyaz yarı şeffaf göz kapaklarını kapattı. Shaggy kısık bir sesle,

"Hey küçük dostum. Senin adın ne?"

Sonra az önce ağladığından akan burnunu çekerek bana döndü.

"Bir isim bulmamız gerek sanırım."

Forbia, Cierra'nın yanına gelerek onun koluna girdi. Cierra yere bakarak konuştu,