TÜFEK/Tamamlandı

16. BÖLÜM

<*><*><*>

Bu bölüm sevgili kardeşim MrPotterhead için...

<*><*><*>

2016/New York

Yeni bir gün ve yeni kararlar diyerek montuma uzandım. Psikoloğa gitmek için hazırlanırken aylar sonra neden gittiğimi kendime sormadan edemedim. Sadece bir değişiklik istiyordum. Başka şehirlere gitmek ve başka yerleri keşfetmek. Ben gezerken de yanımda adeta alın yazım olmuş Forbia da olacaktı. Ve gezebilmek için de bir arabaya ihtiyacım vardı. Sanırım Lawrence'a gitme sebebim de buydu.

Sevgili Lawrence, beş parasız ve tanıdığım başka kimsem olmadığı için sana geldim. Arabanı verebilir misin eski dostum? Dost mu? Göz devirdi.Harikasın! Beni kırmayacağını biliyordum. Lawrence, bir de benzin parası verirsen.... Ovv, sen cennetten düşen bir meleksin dostum. Daha önce hiçbir kadına iltifat etmemiş birisi. Teşekkürler...

Bu saçma hayalden kafamı sallayarak kendime geldim. Son kez aynada saçımı düzeltirken Forbia da botlarının bağacıklarını bağlıyordu. Bir gözü bende;

"Psikoloğun bir kadın herhalde,"

Bir laf çarptırma hissettim ama bu şimdi nereden çıktı anlamamıştım. Ne alaka der gibi yüzümü ekşittim.

"Iki saattir aynada saçını düzelttiğine göre..."

Şimdi anlaşıldı! Bu kadınlar hep beni kıskanıyor... Çok mu yakışıklıyım ne? Bu durum hoşuma gitti, biraz tadını çıkarmaya karar verdim.

"Bunun ne önemi var ki Forbia?"

Göz kırptım, isteyince gayet gıcık olabiliyordum. Forbia cevap vermedi, önüne döndü...

Sokağa çıktığımızda bütün gece yağan yağmur nihayet durmuştu, yerine güzel bir toprak kokusu kalmıştı. Ama ben bir terslik sezinliyordum.

Sanki biri beni gözetliyordu. Ara ara durup arkama bakıyordum ama hiçbir şey göremiyordum. Forbia'ya dönüp sordum.

"Forbia, biri bizi gözetliyor, ama kim bilmiyorum. Seni göremez... Sen arkayı bir gözetlesen olmaz mı?"

Forbia onaylayarak başını salladı. Bir dakika dolmadan döndü ve,

"Kimse yok Royce, saçmalıyorsun."

Ben Forbia ile konuştukça etrafımdaki insanlar bana deli gibi bakıyordu. Dolayısıyla elimi cebime atıp telefonumu çıkarttım. Biri aramış gibi yaparak kulağıma tuttum. Şimdi insanlar bana deli gibi bakmıyor, telefonla konuştuğumu görüp yollarına devam ediyorlardı.

"Ama eminim..."

Önümüzden bir karga geçti. Forbia'yla ikimiz aynı anda kafamızı kaldırıp gökyüzüne baktığımız gibi aynı anda da göz göze geldik... yine aynı anda,

"Cierra..." dedik.

Sonunda ikimizde arkamıza döndüğümüzde Cierra gözüktü. Yaklaştı ve,

"Nereye gidiyorsunuz?"

"Sen bizi mi takip ediyorsun?"

"Merak ettim sadece..."