The love game

Hoofdstuk 1

pov Danielle
Is it too late now to say sorry, cause I'm missing more than...BAM. Oke, en daar ging m'n wekker. Wat een klere ding. Ik blijf nog even in m'n bed liggen en stap er dan toch maar uit. Vandaag wordt een lange stagedag. Sinds kort loop ik stage bij een basisschool, dat is nodig voor mijn opleiding. Ik wil graag lerares worden. Maar eerst zal ik mezelf eens voorstellen. Ik ben Danielle van Zanden, maar je mag me ook wel Dan noemen. Zo noemt de halve wereld me namelijk. Ik ben 17 jaar en doe aan hardlopen en andere dingen om maar enigszins in beweging te zijn. Dat is namelijk niet veel, ik hou er wel van om mezelf op te sluiten in mijn kamer. Dan kijk ik alle seizoenen van series die mij interessant lijken op Netflix, zit ik wat mensen te stalken op bijvoorbeeld Instagram of zit ik mij dingen in te beelden die waarschijnlijk nooit zullen gebeuren. Een van die dingen is bijvoorbeeld mijn 'crush' ontmoeten. Hij heet Viktor Fischer, is voetballer, heeft de bijnaam Vikkie van mij gekregen en is ontzettend knap. Ik volg al een tijdje fanaccounts van hem op Instagram omdat hij zelf geen insta heeft en heb hem ook al een paar keer zien voetballen. Hij speelt niet erg hoog, maar goed voetballen kan hij wel! Contact is er nooit tussen ons geweest, wat ik natuurlijk wel zou willen! Nou ja...daar twijfel ik de laatste tijd ook over. Veel mensen zeggen dat hij heel ijdel is en zich gedraagt als een enorme lul. Maar ja, dat zijn toch alleen maar meningen? "Ja schat, dat zijn ook alleen maar meningen". Ik schrik me kapot! Ineens staat mijn moeder naast me. "Euh mam, waar heb je het over?". Ik probeer gewoon te doen alsof ik geen idee heb waar ze het over heeft. "Oh, jij hebt natuurlijk geen idee waar ik het over heb" zegt mijn moeder terwijl ze mij aan kijkt met zo'n blik dat ze zich afvraagt of ik gestoord ben. Ik lach wat nerveus en schuifel bij haar weg op weg naar beneden. Ze loopt me achter na en begint er weer over dat ik teveel tegen mijzelf praat. Kan ik daar wat aan doen? Nee. Eenmaal beneden pak ik wat brood en maakt er een lunch van voor op school. Ook eet ik snel een appel en race dan weer naar boven om niet nog een preek van mijn moeder aan te horen. Ik pak mijn tas in en maakt me klaar. Zwarte jeans, simpele trui, wat make up, tanden poetsen en andere dingen die je 's ochtends doet. Als ik weer beneden kom, merk ik dat mijn broertje en moeder al weg zijn. Ja, ik heb ook nog een broertje ja. Hij is 12 en in een fase dat alles wat hij doet, irritant is. Heel fijn. Ik check voor de laatste keer nog even mijn Instagram, twitter en Facebook. Maar vooral de fanaccounts op insta van Viktor. Beantwoord nog even de laatste appjes, doe me jas aan, pak mijn fiets en plug mijn oortjes in om vervolgens op de fiets te stappen. Op weg naar een lange dag stage.

Na wat voor mij eeuwig voelde, kom ik rond 5 uur 's middags weer naar huis. Eigenlijk duurde de stage op de basisschool maar van half 9 tot 3 uur maar ik moest ook bij een vergadering aanwezig zijn zei mijn begeleider. Nou, ik heb heel veel gezegd en veel voorstellingen gedaan om de school beter te maken. Jaa, het sarcasme spat er van af. Dat is ook nog een dingetje dat je over mij zou moeten weten. Ik ben erg sarcastisch. Bijna altijd. Terwijl ik weer eens tegen mezelf praat, pak ik mij fiets en fiets richting huis. Ik fiets altijd door het centrum. Niet heel handig want het is vaak druk, maar het is wel een leuke route. En zeker vandaag. Ik zie Viktor lopen! Vlak voor me! En terwijl ik dat denk, knal ik tegen de stoep op en flikker zo van mijn fiets af. Voor Viktor. Geweldig Danielle, je zou een schouderklopje verdienen voor het voorschut zetten van jezelf. Ik voel plots een hand op mijn schouder. Het zal toch niet....en ja hoor. "Hey, gaat het? Ik zag je vallen, heb je ergens pijn?" Vraagt een persoon met een Deens accent die verdacht veel op mijn 'crush' lijkt. Oh wacht, het is mijn 'crush'. "Ja ja, het gaat wel. Stom van me! Ik had die stoep moeten zien" zeg ik terwijl ik wat nerveus lach. Hij lacht er even kort om. "Naja ik hoop dat je nog kunt fietsen? Sorry, ik moet weer door anders kom ik te laat. Oh en pas op met de stoepen hier in de stad" zegt ie met een knipoog. Ik bedank hem en voordat ik op mijn fiets ben gestapt, is hij al weer door gelopen. Wauw, denk ik in mezelf. Die lach en hij knipoogde! Laten we het kort houden en zeggen dat ik een fangirl momentje had. Ik fietste snel naar huis. Eenmaal thuis was het eten al klaar. Mijn moeder, broertje en ik aten en daarna ging ik al gauw weer naar boven. Dit moest ik namelijk aan Kirsten vertellen! Ik heb hem gewoon gezien! De hele avond heb ik Kirsten, via Skype, alles tot in de kleinste details vertelt en dat dan duizend keer herhaalt. Tegen middernacht besloot ik dat het al laat genoeg was en ging ik slapen. Het laatste wat ik dacht? Laten die dromen over Viktor maar komen.

Pov Kirsten
Een chagarijnige morgen, ik ben nog veel liggen piekeren over dat Danielle, Viktor tegenkwam en dat haar vaak overkomt wat ze wenst en bij mij gebeurd dat nooit. Zo was het 2 uur toen ik in slaap viel. Ik zal me even voorstellen ik ben Kirsten de Groot 17 jaar en het ene crush op de 'onbereikbare' Sam zoals iedereen zegt. Iedereen noemt hem ijdel en lelijk maarja daar denk ik dus anders over. Mijn hobby's zijn korfbal,voetbal en binnenkort ga ik nog op fitness. Ik ga onder de douche en maak een broodje met hagelslag en een aarbei banaan smoothie. Ik stap op mijn fiets en ga een stage dag tegemoet op een kinderdag verblijf.