The love game

Hoofdstuk 10

Pov Kirsten

Om een uur of 6 belde Danielle me in tranen van blijdschap. "Kirsten het is aan tussen Viktor en mij, hij vroeg me verkering met een bos rozen en een ketting." " wauw Dan dat is echt geweldig! ik hoop dat jullie echt gelukkig worden samen!" " dankjewel Kirsten, en don't worry tussen jou en Sam slaat de vonk ook nog wel over." "Maar ik ga hangen m'n moeder roept dat we gaan eten, doei!" Wauw niet te geloven dit hadden we nooit verwacht. We hebben gewoon contact met onze crushes. We eten snert, echt gadverdamme, ik haat snert. Tijdens het eten gaat mijn telefoon continu af, maar onze afspraak is niet telefoneren onder het eten zucht.... Als we het eten ophebben vlieg ik naar boven. Ik moet weten wat voor berichtje ik heb gekregen. Allemaal van Sam. Hij verteld dat hij me mist en me vanavond graag wil zien, ik kan vanavond wel maar moet toch echt eerst even huiswerk makenX. Stuur ik terug. Zo lief dit. Ik maak snel mijn huiswerk en zeg tegen mijn moeder dat ik naar Danielle ga en app Danielle, ik ben bij Sam maar moeders denkt dat ik bij jou ben. Sam en ik hebben op de hoek van de straat afgesproken, als ik er bijna ben zie ik z'n BMW al staan. Sam heeft mij blijkbaar ook al gezien want hij stapt uit meteen vormt en een big smile op mijn gezicht. Ik wil naar hem toe rennen maar uit alle enthousiasme zie ik de losse steen in de stoep niet liggen en val erover. Sam rent naar me toe " Kirsten alles oké?!" Ik hoor niet eens wat hij allemaal fluistert het enige waar ik me op kan concentreren is de hevige pijn die ik voel in mijn knie. Tranen rollen over mijn wangen, super gênant dit maar ik kan ook niet stoppen. " ik ga een ambulance bellen." Zegt Sam half in paniek. " hallo met Sam, wij zij hier op de Puttemerweg en mijn vriendin is hard onderuit gegaan. Ze heeft veel pijn aan haar knie en een grote bloedende hoofdwond." Kirsten rustig blijven er komt zo een ambulance aan. 5 minuten later hoor ik de sirenes al. "Hallo, ik ben Titsia van der Laan. Ik leg je even op de brancard en ik ga je even onderzoeken, na het onderzoek bepalen we of je met ons mee moet of dat je weer naar huis toe mag." Sam en ik kijken toe naar wat Titsia doet maar zeggen beide niks. "we moeten je toch even meenemen naar het ziekenhuis voor verder onderzoek naar je hoofd en eventueel wat hechtingen". Sam pakt mijn hand vast. "mag ik mee?" Vraagt hij voorzichtig. "Ja, dat mag wel." "Het komt goed Kirsten, ik ben en blijf bij je." Fluistert Sam. Ik krijg een infuus in me zodat de dokter me makkelijk medicijnen en pijnstillers kan toedienen. Ik kijk naar Sam en hij geeft me een knipoog. Damn, wat voel ik me toch vertrouwd bij die jongen. Als we bij het ziekenhuis aankomen, komen er allemaal dokters op me af. De brancard word uit de auto gehaald en wordt naar een kamertje geduwd. Sam blijft al die tijd mijn hand vasthouden, zo lief. Er worden me allemaal vragen gesteld en aan mijn pijnlijke plekken gevoeld. Er wordt besloten om me in de scan te doen zodat ze kunnen kijken of er iets is met mijn hoofd en er wordt een foto gemaakt van mijn knie. We gaan als eerst voor een foto waaruit blijkt dat mijn knieschijf gebroken is en mijn knie in het gips moet, wat een feest. Dan gaan we door voor de scan waar niks op te zien is, wat een opluchting. We gaan naar de gips kamer en mijn knie word in het gips gezet, ik moet 3 weken in een rolstoel zitten en daarna weer terug komen voor controle. "Hoe komen we thuis?" Vraag ik "Ik woon ongeveer 10 minuten lopen vanaf hier, dan kun je bij mij slapen als je dat wilt?" "Mijn moeder denkt dat ik bij Danielle ben he, dat weet je?" "Als je nou je moeder belt dat je bij mij bent dat ze je op mag halen maar dat je ook wel mag blijven slapen." "Doe ik!". Ik bel mijn moeder en ze verteld dat ik niet had moeten zeggen dat ik bij Danielle was maar dat ik zelf mag weten of ik blijf slapen of dat ze me op moet halen. Aangezien Sam heel lief voor me is geweest en het dan morgenochtend lekker rustig is, blijf ik bij Sam slapen. Wel vraag ik mijn moeder of ze me ziek wil melden. Sam heeft mee geluisterd en kijkt me met een glimlach aan "nou dan gaan we maar he." Zegt ie. Hij gaat achter de rolstoel staan en drukt me naar zijn huis. Na ongeveer 10 minuten komen we aan. "Je auto staat nog wel op de hoek he." Zeg ik lachend " weet ik, ik dacht ik leg jou eerst even op de bank en ga daarna mijn auto halen." Hij pakt me in bruidstyle uit de rolstoel en legt mij op de bank. " hier heb je de afstandsbediening, ik ga even snel naar boven om een dekentje voor je te halen." Sam loopt naar boven. Wat een hero is het ook. "Wil je ook nog wat drinken?" "Nee dankje" "Dan ga ik nu mijn auto halen. Als je me nodig hebt, bel je me maar." Na ongeveer een uurtje is Sam weer terug. Hij tilt mijn hoofd op zodat hij naast mij kan zitten op de bank. Als hij zit, legt hij mijn hoofd op zijn schoot en aait met zijn handen door mijn haar. We kijken nog even tv en dan val ik in slaap op zijn schoot. "Kirsten, Kirsten wakker worden". Ik schrik wakker. "Je lag helemaal te schudden. Ik dacht, je hebt vast een nachtmerrie dus ik maak je even wakker" zegt Sam. Hij kijkt me aan met een kleine glimlachje. "Heb ik je wakker gemaakt met m'n geschud?" vraag ik voorzichtig. "Eigenlijk wel, maar het maakt niks uit!". Beide beginnen we te lachen. " lig je wel goed zo met je knie?" Vraagt Sam "ligt een beetje krap maar kan wel hoor." "We kunnen ook naar boven gaan naar mijn bed?". Voordat ik nog antwoord heb kunnen geven, heeft Sam me alweer opgetild en loopt hij met me naar boven. Hij legt me op zijn bed neer en gaat er naast liggen en sluit mij in zijn armen en binnen 10 minuten ben ik alweer in dromenland. De volgende ochtend als ik wakker word is Sam al opgestaan. Naast me ligt een papiertje met een belletje, als je wakker wordt, druk je op de bel staat op het papiertje. Dus ik doe zoals op het papiertje staat. Al snel hoor ik voetstappen op de trap. "Goedemorgen, lekker geslapen?" zegt Sam met een ochtendstem. Hij is dus ook nog niet zolang wakker. "Ja heerlijk" glimlach ik. "Kom eens naast me zitten." Ik klop naast me op het bed, zoals gevraagd komt Sam naast me zitten. " Ik ben je echt dankbaar voor wat je allemaal voor me doet, bedankt!" "Geen probleem, ik doe het met liefde." Dan tilt hij me op en loopt met me naar beneden. Als we de woonkamer inlopen, hangt er een hele geur van gebakken eieren. "'Neee Sam, dit meen je niet, zo lief." Hij zet me neer bij de eettafel en maakt een broodje met ei voor me klaar en pakt een kopje thee. "Smakelijk eten" zeggen we tegelijk. Als we het eten ophebben, gaat Sam even douchen en mag ik een leuke film uitzoeken die we gaan kijken. Ik kies voor a walk to remember. Als Sam beneden komt, pakt hij popcorn en cola. Hij gaat bij me op de bank liggen en legt net als gister mijn hoofd op zijn schoot. Als de film is afgelopen, vraagt Sam "huil je nou?" "Ja sorry, ik ben een emotioneel wrak als het om films gaat." Hij brengt mij overeind en droogt mijn tranen met zijn duimen. "Niet huilen." Zegt hij met een troostende stem en trekt me in een knuffel. Als ik ben gestopt met huilen en mezelf uit zijn knuffel heb getrokken, kijken we elkaar heel lang aan zonder iets te zeggen tot dat Sam de stilte onderbreekt " wil je nog wat drinken?" "Ja lekker." Hij loopt naar de keuken en pakt 2 glazen cola. Terwijl Sam in de keuken is, kijk ik even op mijn telefoon of ik nog een berichtje heb en ja hoor het onbekende nummer is weer bezig. Leuk he? een nachtje bij Sam logeren? Woow dit is creapy. Niemand weet dat ik bij Sam heb geslapen behalve mijn moeder. Blijkbaar ziet Sam aan mijn gezicht dat er wat is want hij trekt me op zijn schoot en vraagt "wat is er aan de hand." Ik zwijg ik ga hem dit echt niet vertellen. Het gaat ten slotte over hem. Ik begin snel over een ander onderwerp. "Breng jij mij eigenlijk naar huis of moet mijn moeder me ophalen?"