The love game

Hoofdstuk 47

Pov Danielle

"Hallo jongen. Wat heb ik jou gemist".Een redelijk oude maar toch heel vrolijk uitziende vrouw doet de deur open en geef Viktor gelijk een knuffel. Ze plant een kus op zijn wang. Ik glimlach zacht. Dit is zo schattig, al vindt Viktor het minder leuk volgens mij. "Ja, rustig aan oma" en hij probeert zich los te trekken. Uiteindelijk laat ze los en kijkt ze mij aan. Wat zal ze denken? "Dus dit is de Danielle?" Vraagt ze aan Viktor. Viktor knikt tevreden en kijkt mij met een glimlach aan. "Hallo m'n kind, wat fijn om jou eindelijk te ontmoeten na al die verhalen!". Ik wil haar een hand geven en haar ook begroeten, maar die kans geeft ze mij niet. Voor ik het weet, slaat ze haar armen stevig om mij heen en wiegt ons heen en weer. "Ik heb zo veel positieve verhalen gehoord over jou! en het is waar hoor Viktor". Ze laat mij los en kijkt even achter zich naar Viktor. Dan kijkt ze mij weer aan en legt een hand op mijn wang. "Ze is prachtig". Een oudere man onderbreekt het moment even, net wanneer ik van plan ben wat te gaan zeggen. Ah Hettie, laat die kinderen toch even binnen komen. Kom verder". Als Viktor langs zijn opa loopt, aait de opa hem over zijn hoofd. Viktor kijkt vermoeit terug en doet zijn haar weer goed. "Hallo, leuk u en uw vrouw te ontmoeten" en ik schud de man een hand. "Nou dat is geheel  wederzijds jonge dame" lacht de man vriendelijk. Ik voel een hand op mijn schouder die mij naar voren drukt. Het is de oma van Viktor. "Kom verder, kom verder.  Het eten is al bijna klaar, dus neem maar alvast plek aan de tafel". We komen de keuken in en ik zie dat de tafel al mooi gedekt is. Ze hebben er echt wel wat werkt aan gehad! De tafel ziet er ontzettend mooi uit! Viktor gaat op een stoel zitten en wenkt mij naast hem. Ik neem plaats naast hem op een stoel. De opa van Viktor komt tegenover mij zitten. "Dus vertel eens, heeft Madrid al voor je gebeld jongen?"begint de opa. Viktor lacht kort en geeft dan antwoordt.  Over de goede maar zware trainingen van de laatste tijd en zijn mogelijke debuut voor de aankomen week. Ze hebben een heel gesprek. Ik luister wel wat mee, maar praat niet echt. Af en toe knik ik alleen wat. "Danielle, kun jij mij even helpen?" Roept de oma mij. Ik wil opstaan als Viktor een hand op mijn schouder legt. "Anders help ik wel" zegt hij maar ik schud met mijn hoofd.  "Het gaat wel lukken" antwoordt ik op zijn lieve voorstel. Zijn opa en oma weten nog niet dat we in verwachting zijn. Viktor wou het graag face to face vertellen. Vanavond. Dan weet verder iedereen die het moet weten. Het schiet natuurlijk ook wel weer op. En ik denk dat ik het niet heel lang meer kan verbergen. Ik loop naar de oma van Vikk en vraag wat ik kan doen. "Wil jij deze meenemen naar de tafel" en ze wijst naar twee borden. "Dan neem ik de andere twee mee. en oh ja, wat voor drinken wil je? Wijn? Of rosé?". Ze kijkt mij vragend aan. "Doe maar een glas water" antwoord ik vriendelijk. Ze kijkt mij even wantrouwend aan en pakt dan een glas. Ik pak de borden en loop alvast naar de tafel. Ik zet ze neer en neer weer plaats naast Viktor. Hij legt zijn arm op de stoelleuning achter mij. De oma van Viktor komt er ook aan en neemt plaats tegenover Viktor. "Zo, proost dan maar hè" en de oma kijkt mij lief aan. Viktor kijkt even naar mij en voordat we willen proosten, begint Viktor nog snel. "Misschien kunnen we op iets proosten?". Viktor kijkt mij lief aan. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de opa en oma nieuwsgierig kijken. Viktor kijkt ze aan en er komt een grote lach op zijn gezicht. "Danielle is in verwachting" zegt Viktor blij. de opa en oma kijken ons even overrompelt aan. "Nou, Hettie ik heb het altijd al gezegd. Die jongen krijgt altijd alles voor elkaar. Een mooie kleindochter hebben we er bij en nu krijgen we ook nog klein kleinkinderen! Gefeliciteerd Viktor" en zijn opa lacht lief naar ons. "En jij natuurlijk ook Danielle!". Na die woorden komt ook de oma van Viktor weer tot leven.  "Wat geweldig!" Schreeuwt ze bijna van het enthousiasme. "En jullie zijn ook zo'n mooi stel! Gefeliciteerd lieverds!". Ze houdt haar glas omhoog. De opa en Viktor volgen en dan ook mijn glas. "Op veel geluk en een mooie toekomst" zegt de oma van Viktor geëmotioneerd. Je ziet de tranen in haar ogen staan. De opa van Viktor heeft het ook door en slaat zijn arm om zijn vrouw en geeft haar een kus op de wang. "Je wordt ook altijd zo emotioneel hè" zegt hij. oma klinkt en lacht. Wauw, zo wil ik ook eindigen met Viktor. Ze zijn nog zo verliefd op elkaar die oma en opa! Dat zie je gewoon. Ik glimlach en kijk Viktor aan. Als ik naar hem kijk, zie ik dat hij al naar mij keek. Hij legt zijn hand op mijn been en ik mijn hand op in hand.  "Laten we maar snel gaan eten voordat het eten koud is" lacht de oma en wrijft de tranen uit haar ogen. "eet smakelijk" zeg ik en ik hoor een paar eet smakelijks terug als ik aan mijn eten begin.

"Het was gezellig, heel erg bedankt". De oma van Viktor slaat haar armen om mij heen als ik haar bedank. We nemen al weer afscheid. Het is al erg laat, ik gok rond half 1 's nachts, maar het was zo gezellig en de grootouders van Viktor zijn ook zulke lieve mensen. Ik zeg de opa nog even gedag en dan stappen we in de auto. Viktor begint te rijden naar het hotel.  Ik druk een kus op zijn wang, waardoor hij mij even verbaast aankijkt. "En waaraan heb ik dat te danken?" Vraagt hij met een enorme grijns op zijn gezicht. "Gewoon" en ik haal mijn schouders op. "Je hebt echt hele lieve grootouders" glimlach ik naar hem"Ik weet het" zegt hij terwijl hij met een glimlach vooruit kijkt. "Dat hebben ze natuurlijk van mij" zegt hij met een nog grote grijns dan net. "Agh" en ik leun met mijn hoofd tegen de leuning. "Ik kan je ook geen ongelijk geven". Viktor begint te lachen. "Love you, weirdo" zegt hij. "Is weirdo mijn nieuwe bijnaam ofzo?" "Ja" en hij knikt tevreden. Normaal zou ik hier tegen ingaan, maar nu ben ik stiekem te moe. Ik draai mijn hoofd naar Viktor en zie hem weer geconcentreerd naar de weg kijken en voor ik het weet ben ik in slaap gevallen.

Pov Kirsten

"Aaaaagh" schreeuw ik hard en zit gelijk overeind. Naast mij hoor ik iemand zich omdraaien en dan zie ik een lampje aangaan. Alles is een beetje wazig door de tranen in mijn ogen. Ik voel een arm om mij heen. "Kirsten, wat is er babe". zonder antwoordt te geven, draai ik mij om en leun tegen Sam aan met mijn hoofd in zijn nek. Ik droomde zo apart net, vreselijk. Maar ik nu wakker ben, herinner ik de nachtmerrie niet meer. Het was iets met Daniël, dat weet ik nog wel...Sam wrijft zachtjes rondjes over mijn rug en tilt mij op. Ik sla mijn benen om zijn middel, maar hou mijn hoofd in zijn nek. Sam zet mij op het aanrecht en pakt een glas met water. Dan komt hij tussen mijn benen staan. "Gaat het?". Ik knik maar met mijn hoofd en neem het glas water aan. Hij wrijft zachtjes de tranen onder mijn oog weg. Volgens mij heeft hij ook wel door dat ik liever morgenochtend even hier verder over wil praten, want zodra mijn glas leeg is, geeft ie mij een knuffel en tilt hij mij weer op. Ik sla opnieuw mijn benen om zijn middel en leg mijn armen in zijn nek. Zacht legt hij mij neer op bed en gaat naast mij liggen. Ik ga goed liggen en draai mij op mijn zij. Sam komt tegen mij aan liggen en ik voel zijn borst tegen mijn rug. Hij slaat de dekens over en geeft een kus op mijn kruin. Zacht legt hij zijn arm om mij heen en trekt mij nog iets verder tegen zich aan. Ik pak zijn hand vast en geef er een kusje op. Hij is de beste.

Pov Danielle

"Oké, wat wil je doen". Viktor kijkt mij vragend aan. "Nou kijk, ik ben niet bekend in deze omgeving en jij wel. Jij weet vast wel wat ik leuk ga vinden" en ik kijk Viktor met een kinderlijk lachje aan. Hij moet er kort van grinniken. We zitten in het restaurant van het hotel te ontbijten. Morgenmiddag gaan we terug naar Nederland. Naja, voor twee daagjes. "We kunnen wel even naar het Marselisborg Deer Park gaan. Dat ga jij wel leuk vinden" "Dan doen we dat!" En ik ben gelijk enthousiast. We eten ons ontbijtje verder op en praten nog even over van alles en nog wat. "Ik moet mij nog wel even snel klaarmaken zo, en mijn portemonnee pakken want ik heb alleen mijn mobiel nu" en ik wil opstaan om nog even naar de kamer te gaan, als Viktor ook opstaat en mij aan mijn arm terug trekt. Ik kom tot stilstand tegen zijn borst, wat ik niet heel erg vind natuurlijk..."Wat moet je nog doen dan?" Vraagt hij. "Ik moet nog make up opdoen en mijn geld pakken". Viktor slaat zijn arm steviger om mij heen. "En dat zal beter gaan lukken als je mij los gaat laten" grinnik ik en probeer mij los te trekken wat absoluut niet lukt."Nee, we gaan nu". Viktor pakt het pasje van onze kamer af en schud nee. Dan pakt hij mijn hand past en begint richting de uitgang te lopen. "Vikk, waarom mag ik niet gewoon naar de kamer. Het is nodig" zeg ik dramatisch en kijk hem zielig aan. "Je hebt geen make up nodig" en kijkt mij lief aan. Daarna vervolgt hij zijn weg naar de uitgang met mij achter zich aantrekkend.