The love game

Hoofdstuk 3

pov Danielle
Het is nu 4 uur en we moeten nog een uurtje. We moeten echt eerder op school komen, dit is zo saai. Ik vond het vanmorgen wel sneu voor Kirsten. Dacht ze dat het de auto van Sam was. Ik ging wel kapot van het lachen maar ze heeft Sam nog nooit ontmoet en dat is dan wel sneu. "Meiden, jullie mogen nu wel gaan. De aula ziet er netjes uit. Ga maar gauw naar huis" zegt dan de conciërge opeens. Beter! Anders hadden we hier nog een uur klussen moeten doen! We bedanken de conciërge, pakken onze jassen en lopen naar onze fietsen toe. "Kirsten, wil je nog even met me mee de stad in. Ik wil even kijken voor een nieuw kleurtje voor mijn nagels en ik heb nog mascara nodig" vraag ik haar. Ze kijkt me niet al te vrolijk aan en reageert "sorry Dan, ik heb maandag een belangrijke stage dag en ik moet nog van alles doen". Ik knik maar. Dan maar alleen. We nemen afscheid en zwaaien nog even maar elkaar.

Eenmaal in de stad, loop ik gelijk naar de Etos en koop een leuk kleurtje nagellak. Daarna loop ik naar de Lush. Ik kijk wat rond totdat ik tegen iemand aan stoot. "Oh sorry" zeg ik en wil voorbij lopen. "Geeft niet. Hey, wacht. Jij bent toch dat meisje die laatst van haat fiets viel?". Oh nee. Ik draai me om en ja hoor. Viktor staat voor me. "Euh jaa, dat was ik" stamel ik maar wat uit. Ik kijk naar de spullen in zijn handen. Hij houdt allemaal gekleurde zeepjes vast. Ik lach onbewust een beetje. "dit is niet wat je denkt dat het is, hoor" zegt ie terwijl er ook bij hem een grijns te zien is. "M'n zusje is morgen jarig, ik wist niks anders. Wat moet ik anders halen?" Vroeg hij lachend en toch een beetje hopeloos tegelijk. "Wat dacht je van een lief kettinkje of een foto van jullie twee. Dit is ook leuk, maar je kan er nog wat bij geven wat persoonlijker is" stel ik voor. Hij glimlacht bedenkelijk naar mij en vanbinnen smelt ik gewoon weg. "Weet je wat, jij helpt mij met nog een cadeautje zoeken en ik trakteer je op een koffie bij de Starbucks" "deal". En we schudden elkaar de hand. In mezelf ga ik kapot. Ik heb hem aangeraakt en ik ga met hem op date. Oke, niet echt een date. Maar zo denk ik gewoon. Want he, hij is en blijft mijn crush.

Na twee uurtje in het centrum gelopen te hebben, hebben we nu eindelijk onze koffie en zitten we bij een tafeltje bij het raam. We hadden een leuk armbandje gehaald en een fotolijstje in de vorm van een hartje. Daar kan dan een foto van hem met zijn zusje in. "Bedankt voor het helpen, ze gaat het echt leuk vinden" zegt Viktor terwijl hij glimlacht. "Geen probleem, ik vond het leuk" glimlach ik terug. We hadden namelijk niet alleen cadeautjes gezocht. Ook gekke maskers opgezet en andere gekke dingen. Het was echt leuk. Echt echt leuk. Hij is echt leuk. Nadat we de koffie op hebben, nemen we afscheid. We geven elkaar een knuffel en hij drukt nog iets in m'n handen. We zwaaien nog even en dan verdwijnt hij uit het zicht. Ik kijk naar m'n handen en zie een briefje. Het zal toch niet...

Pov Kirsten
Die avond Skype ik met Danielle. Ze verteld me over haar geweldige middag en over dat ze Viktor nu nog leuker vind dan eerst. Na 2 uur lang Skypen besluit ik om te gaan slapen. Misschien heb ik geluk en droom ik weer over Sam.

De volgende dag...
Ik heb voor vandaag afgesproken om een stukje te gaan wandelen in het park met Danielle, aangezien ik verder met mijn stage ben dan gedacht. Eenmaal in het park aangekomen kopen we een ijsje. Ik neem bananen smaak en Danielle wil graag chocolade. We gaan op een bankje zitten en Danielle verteld nog 1 keer het hele verhaal van gisteren. Als we ons ijsje op hebben en Danielle uitgepraat is lopen we verder.  Het is zaterdag dus Danielle haar broertje heeft een voetbal wedstrijd. We besluiten om even te gaan kijken omdat haar broertje dat altijd zo leuk vind. Ze winnen met 3-2 en Danielle en ik lopen weer naar huis. Als we weer door het park gaan, stoot Danielle me opeens heel enthousiast aan. "Kirsten Kirsten, kijk daar op dat bankje is dat Sam?!" Ik kijk snel op. Hij lijkt er wel heel erg op. Maar zit hij nou te huilen, het lijkt er wel op. "Wat moet ik doen Dan? Zal ik naar hem toe gaan en hem proberen te troosten?" " Dat je dat nog vraagt, ik had het allang geweten." Zegt ze en ze duwt me er op af. Voorzichtig loop ik naar hem toe. Als ik voor hem sta, kijkt hij geschrokken op en probeert zijn tranen te verbergen. "Het is niet erg" probeer ik hem op zijn gemak te stellen. Vanaf achter een boom zie ik Danielle met een grijns staan. Typisch Danielle, begluren van achter een boom. Sam kijkt de hele tijd alleen maar naar de grond en begint uiteindelijk toch te vertellen. " mijn vriendin, ze gedraagt zich echt als een bitch tegen me, maar ik hou teveel van haar om het uit te maken." Au, die kwam hard binnen. " het komt echt wel goed." Vertel ik hem. "Maar ik moet weer verder." Hij bedankt me en dan sta ik op en loop weg. Met tranen in mijn ogen loop ik naar Danielle. Ze kijkt me medelevend aan. Ik vertel haar het verhaal. "Ik wil maar huis, ik wil hier geen minuut langer zijn." Zeg ik tegen Danielle terwijl ik haar meetrek. Ze gaat voor me staan en houd me tegen. "Kirsten je moet even naar me luisteren, alles kan kapot oké?!"