The love game

hoofdstuk 22

Pov Kirsten

Ik ga me de hele dag vervelen vandaag, mijn moeder heeft me bevolen om de hele dag te rusten omdat ik erg moe ben en me niet helemaal lekker voel. Ik pak mijn mobiel en beantwoord wat appjes dan app ik mijn moeder meteen ook even om te vragen of ze mijn laptop mee wil nemen naar boven. Even later komt ze naar boven met een croissantje en mijn laptop, ''thanks mam je bent de beste.'' zeg ik en ze lacht. ''Als je wat nodig hebt geef je maar een gil dan kom ik.'' Ik eet mijn croissantje op en ga netflixen ik besluit de film Last Night te kijken.

pov Danielle

Vandaag ga ik de laatste dingen doen, en dan ben ik klaar! Dan kan ik gewoon wonen in m'n nieuwe appartement! Hoe geweldig! Ik loop maar beneden en groet m'n broertje. Mijn moeder is aan het werk en Viktor thuis. Ik had gister avond al mijn spullen hier ingepakt. Ik rij ze vandaag naar m'n eigen huis en dan moet ik de spullen uitpakken. Ook moet ik vandaag nog even naar de Ikea voor de laatste dingen. Gelukkig wou Viktor helpen, anders lukte het mij echt niet. Ik hoor een auto toeteren voor huis, en doe mijn jas aan. Ik pak een doos en loop naar buiten. Ik wist dat het Viktor was. "Hee tokkie, help eens even" schreeuw ik naar hem als hij opnieuw begint te toeteren. "Normaal taalgebruik alstublieft" "ik spreek de waarheid" "dan hoeft het nog niet zo grof" "heb je pech" "en noem je mij nu een tokkie?". Ik knik en begin te rennen. Ik weet dat Viktor mij sowieso achterna rent. "HIER KOMEN" hoor ik Viktor roepen. Ik lig helemaal dubbel van het lachen. Naja, niet letterlijk want ik ren nog steeds als een idioot over straat in de vroege ochtend. Uiteindelijk voel ik toch twee handen die mij vast pakken. Hoe kon het ook anders, hij is sneller. "Noemde jij mij nou tokkie?" "Wat nou als ik ja zeg?" Vraag ik nog steeds lachend. "Wil je dat weten?" "Wil ik dat?" "Nee" "oké, nee". Ik begin nog harder te lachen. Wat een dom gesprek. We lopen terug naar huis en laden alles in. We rijden naar m'n appartement en laden weer alles uit. "Laat de dozen maar. Die ruim ik straks wel op. Nu eerst maar even naar de Ikea". We lopen weer naar beneden en stappen weer in de auto. Onderweg komt het liedje Hymn For The Weekend op. Ik vind dat zo'n gaaf nummer! Coldplay is sowieso wel erg leuk! Ik zing wat mee en Viktor zet hem wat harder en begint ook mee te zingen. Als we bij de Ikea aankomen is het redelijk rustig op de parkeerplaats. Binnen is het ook rustig. Ik pak een papiertje en een potlood. Viktor pakt opeens een hele hand met potloden en stop ze in zijn zak. Ik kan het niet helpen om te lachen en vraag wat hij aan het doen is. "Kan altijd handig zijn en iedereen heeft het altijd over potloodjes stelen van de Ikea. Nu heb ik het ook een keer gedaan" "Kleuter" antwoordt ik maar en loop lachend verder. Dat Viktor stiekem nog een beetje een kleuter is bewijst hij vaak in de Ikea. Hij glijd van een glijbaan, springt op een bed en verplaatst alles in een ingericht hoekje. Ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen. Als hij op een volgend bed neer ploft, plof ik naast hem neer. "Wat ben jij ook een idioot" "Weet ik, dit is toch leuk!" "Jaa, het is erg vermakelijk". Ik lach er nog steeds om. Het was zo'n mooi gezicht om Viktor zo te zien. We staan weer op en lopen verder.

Twee uurtjes later zijn we weer bij mijn appartement. Bij de Ikea werd het alleen maar erger. Ik ging op het laatst gewoon met hem mee doen. We hebben de hele Ikea over hoop gehaald. Het was zo leuk! Ook hebben we nog even Zweedse balletjes gegeten. Ik had een foto gemaakt en naar de groep gestuurd waar Kirsten, Sam, Viktor en ik in zitten. Toch nog iets wat lekker is uit Zweden met een foto van de balletjes erbij. Viktor lach helemaal in een deuk en Sam maakte ook wat opmerkingen maar we bedoelde het beide toch wel lief. We tillen de Ikea tas uit de auto en nemen nu maar even de lift. De tassen zijn veel te zwaar voor de trap. Als we in de lift staan, horen we opeens een heel irritant muziekje. Wat is dit? Viktor begint er om te lachen en zegt "dan is de lift bij mij toch iets leuker. Ook al stoort die vrouw ons steeds". Ik begin ook te lachen en we lopen naar het goede nummer. Ik doe de deur open en we lopen maar binnen. Nu moet ik alles nog inrichten en opruimen.