The love game

Hoofdstuk 35

Pov Kirsten

Toen we bij Sam zijn huis aankwamen hebben we nog even wat gedronken en zijn daarna meteen doorgegaan naar bed, ik was zo moe van het zwemmen.

Ik word wakker door mijn telefoon die gaat, het is een sms. ''Als ik jou was zou ik maar wat minder close gaan doen met Sam, en als ik erachter kom dat jij dit door lult dan gebeurd jou kleine hondje iets dus ik zou er maar om denken.'' ''Sam zullen we Sammie vanmiddag ophalen?'' vraag ik, ik wil echt niet dat da bitch Sammie iets aandoet. Als we ons ontbijt ophebben stappen we in de auto naar mijn huis en halen we Sammie op. Mijn moeder is aan het werk en mijn broertje zit op school. Ik pak de sleutel uit mijn zak en ga opzoek naar Sammie. ''Sammie,Sammie.'' roept Sam en meteen komt Sammie aanrennen. O fijn hij was boven, ik ga er maar vanuit dat er geen deuren open waren en anders jammer dan. We stoppen Sammie in de kofferbak en beginnen weer te rijden, ''Wat gaan we nu eigenlijk doen?'' vraag ik. ''Ik heb geregeld dat we een keer naar een honden curcus kunnen om te kijken of het wat voor jou en Sammie is.'' zegt Sam. ''Lijkt me leuk!'' We rijden een groot manege terrein op, ''De training van vandaag is binnen.'' zegt Sam. Maar als je kijkt wat voor weer het nu is snap ik dat ook wel.

We gaan naar binnen waar allemaal puppy's zijn Sammie begint meteen te blaffen en binnen een paar seconden zijn alle honden aan het blaffen. Ik kijk Sam een beetje angstig aan maar hij fluistert in mijn oor ''Kun je niks aandoen, Sammie is nog jong en moet nog veel leren.'' ik knik ''Je hebt gelijk.''

pov Danielle

De zon schijnt door de gordijnen heen en komt natuurlijk weer recht in mijn gezicht terecht. Ik pak mijn mobiel en zie dat het al 13:00 is. Gister was erg gezellig met mijn moeder en broertje. Nadat ik mijn broertje bij zijn training had opgehaald, gingen we eten en nog wat spelletjes doen. Jort ging al redelijk op tijd op bed, dus ik heb verder de hele avond met mijn moeder zitten praten en daarna pas naar huis gegaan. Wat ik wel fijn vond. Ik heb gewoon alles gezegd wat op dat moment bij mij opkwam. Over de reactie van Viktor, over de toekomst en ook over wat ik moet doen. En dan lucht wel op. Deze week nog even afwachten en dan vertel ik het nieuws aan Viktor zodra hij thuis is. Ik wil het face to face vertellen en niet via de telefoon, een sms of facetime. Ik wil zien hoe hij er op reageert, en ik hoop goed. Ik zucht diep en besluit maar uit bed te gaan.

In de keuken maak ik even een ontbijtje voor mezelf klaar. Tijdens het ontbijt heb ik besloten om vandaag maar weer eens te gaan sporten. Alles stress er even uit gooien. Ik zet mijn bord weg en loop gelijk maar weer naar de slaapkamer om mij om te kleden voor de sportschool. Als ik klaar ben, sluit ik het appartement af en loop naar beneden. Ik loop dit keer wel naar de sportschool. Het is niet heel ver weg. Toch begin ik eraan te twijfelen als ik het weer zie. Toch maar even de fiets pakken. Ik gooi mijn tas voor op mijn fiets en fiets in een hoog tempo naar de sportschool. Gatver, wat een vies weer. Als ik er dan eindelijk ben, ben ik ook gelijk helemaal nat. Geweldig. Komt het sarcasme goed over? "Heey Dan, lekker weer he" hoor ik opeens een stem achter mij. "Oh heey Emma, heerlijk weer! Ik heb spontaan zin om lekker op het strand te gaan liggen zonnen". Emma lacht om mijn sarcasme en samen lopen we naar de kleedkamers. "Het is even geleden" "Klopt" antwoord ik haar. "Zoveel gebeurt ondertussen" en ik zucht even. "Vertel" en Emma kijkt mij nieuwsgierig aan. Ondertussen lopen we al naar de loopband. Ik vertel wat over de laatste weken. De echt persoonlijke dingen vertel ik dan weer niet. Die hou ik voorlopig nog voor mijzelf. Na de loopband, doen we een paar krachtoefeningen en gaan we nog even roeien. Na het roeien en de cooling down ben ik helemaal kapot en loop richting het cafeetje/zithoekje achtig iets. Ik pak een kopje thee en plof een stoel. Emma volgt mij en gaat tegenover mij zitten. Ze kijkt even moeilijk en houdt haar hand op haar buik. Ik kijk haar even ongelofelijk aan. Het lijkt wel of ze.. "Ik ben nu 2 maanden zwanger en ik begin het nu echt te voelen hoor". Ik wou het net vragen! "Echt?" vraag ik ongelofelijk. "Wat ontzettend leuk!" "Jaaa! Ik ben ook erg blij, alleen de bijwerkingen zijn soms wel lastig hoor" en ze zucht zachtjes. "Maar" begint ze opnieuw. "Ik moet nu eigenlijk gaan, dus ik spreek je later" "Is goed" knik ik. We nemen afscheid en ik drink snel mijn thee op. In de kleedkamer pak ik mijn tas. Douchen doe ik thuis wel. Ik loop naar mijn fiets en fiets naar huis. Als ik net thuis ben, hoor ik mijn mobiel. Shit, Viktor belt. Zonder er echt bij na te denken, klik ik hem weg. Als ik opneem, kan hij misschien doorkrijgen dat er wat is. Ik zet mijn mobiel op stil en spring onder de douche. Na het sporten voelde ik mij wel redelijk goed, maar nu weer zo ontzettend beroerd. Ik ben zo zenuwachtig voor het moment dat Viktor weer thuis komt. Dat is over 12 dagen al! Een misselijk makend gevoel bekruipt mij nog meer. Niet omdat ik Viktor niet wil zien, want ik mis hem echt heel erg, maar voor het moment dat ik hem het nieuws moet vertellen. Ik leun tegen de douche aan. De tranen beginnen opnieuw over mijn wangen te stromen. Waarom is dit zo gebeurt?

pov Viktor

Ik heb Danielle nu iets van 10 keer proberen te bellen en ik heb zelfs een paar berichten gestuurd, maar nog steeds heb ik geen enkele reactie terug van d'r. Gaat alles wel goed met haar? Op het vliegveld heeft ze wel duizend keer gezegd dat we gaan bellen, appen en facetimen. Maar ik heb haar nog niet gesproken. Helemaal niets van haar gehoord. "Ze neemt gewoon niet op" zucht ik en laat mezelf vallen op de bank in de hotelkamer. "Misschien heeft ze last van een meiden probleem, dan willen ze niks anders dan in hun bed liggen en belachelijke series kijken via Netflix" probeert Lasse geruststellend te zeggen. Maar het werkt niet. "Ja, dat is mogelijk. Maar Danielle is niet zo. Ze zal mij nooit negeren omdat ze zich niet lekker voelt ofzo" antwoordt ik en Lasse zucht nu. "Dude, je bent in Turkije! Laat die chick van jou genieten en geniet zelf ook! Het is bijna donker, we gaan zo naar een van de leukste clubs hier in dit land! En we zijn alleen met de selectie, dus er komt ook alcohol aan te pas" lacht Lasse en ik moet toegeven dat hij gelijk heeft. Ik mag toch ook wel een keer genieten van het trainingskamp en een beetje de vakantie?! Of niet soms? Viktor mag nooit wat maar zou ik je iets vertellen, Viktor gaat vanavond gewoon doen wat hij wil!

De staf en andere leidingen zijn in het hotel gebleven, wat misschien ook maar goed is. De hele selectie en ik zitten nu in een club. Sommige aan de bar en sommige zijn een poging aan het doen om te dansen. Lasse en ik vragen een drankje aan de barman, als er verrassend genoeg, twee Nederlandse dames naast ons komen zitten aan de bar. Ze zien er niet slecht uit en dat ziet Lasse ook duidelijk wel. "Hoe heet jij?" probeert hij op een sexy manier aan een van de twee te vragen. Ja, de drank heeft hem te pakken en mij ook wel een beetje, ben ik bang. "Ik ben Amira en dit is Manar" giechelt het meisje Amira dus. Manar is denk ik een meer een bescheiden type. Ze kijkt wat verlegen rond, maar verder doet ze weinig. "Mooie naam, net zoals jij" probeert Lasse het meisje op een wanhopige manier te versieren. Toch blijkt het te helpen, want Amira begint nog meer te giechelen. Ik besluit ze te gaan negeren en kijk nog eens op mijn telefoon. Nog steeds niks van Danielle. Verdomme. Ik vraag de barman om nog een drankje en sla het gelijk achterover. "Zo ben jij een beetje verlegen?" vraag ik puur uit verveling aan het andere meisje als Lasse en Amira gaan dansen. "Nee, ik hou gewoon niet van clubs. Al die dronken mensen en idioten zoals jij". Wow oke, ze kan praten dus. "Ten eerste ben ik niet dronken en ten tweede, ik heet Viktor bedankt voor het vragen. Drankje?" "Heb je geluisterd naar wat ik net zei?! Ik hou niet van dronken mensen, waarom zou ik dan zelf wel drinken?" antwoordt ze met een hoge stem. "Tuurlijk heb ik je gehoord. Maar een drankje is niets, plus als we eentje drinken, laat ik je daarna met rust" "Oke, maar je laat me dan echt met rust he?". Hoe goed ben ik nou in verleiden? Te goed! Na een paar drankjes...Waarnaar ik niet meer na denk over de schade die ik ga aanrichten...

Met vreselijke koppijn maak ik mijn ogen open. Er zit iemand mij vreselijk door elkaar heen schudden. "Dude, wakker worden. Over een uur moeten we weer op het veld staan". Voor mij zie ik Lasse die mij wakker probeert te maken, maar nadat hij dat zei, zit ik gelijk recht op. Wat een verkeerde keuze was, want de hoofdpijn wordt alleen maar erger. Lasse ziet het en zucht. "Hier wat paracetamols. Jij hebt veel uit te leggen thuis" zucht hij en loop hoofdschuddend naar de badkamer. "Hoe bedoel je" roep ik hem achterna. Hij komt de kamer weer in lopen en kijkt mij serieus aan. "Weet je niks meer van gister? Van Manar?". Ik graaf diep in mijn geheugen, maar kan mij niks meer herinneren. Lasse schud nog eens met zijn hoofd. "Was je gister zo dronken dat je je helemaal niks meer herinnert? ongelofelijk, viktor dude!" "Lasse, wat heb ik gedaan?" vraagt ik hem geirriteerd. Ik wil nu weten wat er is gebeurt. "Nou moet je niet boos worden op mij! Want ik heb dit niet voor jou verpest oke?" "Ja, oke, sorry". Ik haal een hand door mijn haar en kijk hopeloos voor mij uit. "Ik wil gewoon weten wat ik heb gedaan?" "Jij, mijn vriend, was gister zo dronken dat jij met je stomme kop druk aan het zoenen was met Manar. Je hebt geluk dat je mij hebt, anders was jij nu in een hotelkamer met haar te vinden. Dat heb je gedaan". Ik kijk Lasse ongelofelijk aan. "Je maakt een grapje?!". Lasse kijkt mij nog serieuzer aan. Shit hij meent het. Fuck fuck fuck! Ik heb het verknalt. Danielle gaat het uit maken, ze gaat mij breken als ik het haar vertel en haar breekt. Ik heb het helemaal verknalt. Ze is zo geweldig in alles wat ze doet. Ik wil bij haar blijven, maar na dit zij niet met mij. Ik heb het verpest. Echt verpest. Het is over. Voorbij. Einde verhaal. Niks meer tussen ons. Het is echt voorbij als ik het haar vertel. Alles wat we hadden, heb ik zo juist weg gegooid in een verdomde avond. Te veel drank, ik begin er nooit meer aan. Maar daar is het nu te laat voor. Veel te laat. Waar zat ik met mijn verdomde stomme domme kop?! Hoe moet ik dit ooit aan haar vertellen? Hoe? Hoe moet ik iets vertellen, waarvan ik weet dat ze gaat breken? Ik wil haar niet breken. Ik hou verdomde veel van haar. Elke dag meer en dat gaat door. Elke dag weer. FUCK! ik wil haar niet kwijt...