The love game

Hoofdstuk 36

Pov Kirsten

Vandaag moet Sam een wedstrijd voetballen, ik ga er samen met mijn moeder en Sammie heen. 'Heb je alles bij je?' Vraag ik nog een laatste keer, hij knikt 'Ja ik geloof het wel.' Ik geef hem nog een kus 'Succes! Ik zie je straks wel weer!' Schreeuw ik hem nog na aangezien hij niet weet dat ik ga kijken. Als Sam de deur uit is pak ook ik mijn laatste spullen en ga richting de auto.

'Nou dan gaan we maar.' Zegt mijn moeder als we in de auto zitten. Als we aankomen staat de hele parkeerplaats vol. Mijn moeder zet mij alvast uit zodat ik alvast richting het veld kan. Als ik bij het hek ga staan is het eerste wat mij opvalt een meid met lang zwart haar, fuck het is Tea. Ik begin lichtelijk in paniek te raken, Sam, Sammie en mijn moeder straks doet ze iemand nog wat aan. Ik houd Tea voortdurend in de gaten. Dan komen de spelers het veld opgelopen iedereen klapt en Tea ook. Zij verliest Sam niet uit het oog en ik haar niet. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Sam nog snel naar mij zwaaien, ik zwaai wat afwezig terug.

Als het pauze is zie ik dat Tea wegloopt, ik kan er moeilijk achterna dan valt het wel erg op dat ik haar achtervolg. Ik zie dat Sam even snel wat tegen de jongens van het team zegt en dan komt hij naar mij toe rennen. 'Wat leuk dat je er bent!' zegt Sam en geeft me een knuffel. 'Dat wou ik even zeggen.' zegt Sam en daarna gaat hij weer terug naar zijn team. Net voordat de wedstrijd weer begint zie ik dat Tea weer terug is op haar plek, ze kijkt me aan met een lach niet niet veel goeds kan betekenen. Als de spelers, dus ook Sam het veld op komen word haar lach alleen maar groter ik begin me zelfs een beetje onzeker te voelen.

Na de wedstrijd komt Sam nog even naar mij toe hij zegt niet veel behalve 'Ik spreek je nog wel.' daarna loopt hij weg. Ik kijk mijn moeder aan die mij aan aankijkt, ze doet haar arm om me heen en wrijft wat rondjes over mijn schouder. 'Het gaat wel, zullen we gaan?' Samen gaan we richting de auto waar ik nog wat om me heen kijk zoekend naar Tea maar ik zie haar niet meer. Zou ze naar de kleedkamer zijn ik schud de gedachte van me af, ik heb haar vast niet weg zien gaan. Als we thuis zijn denk ik maar aan één ding een warm bad met ontspannende muziek. Ik ga meteen naar de badkamer en draai de kraan open. Ik ga nog even naar mijn slaapkamer en zoek wat kleding voor na de tijd. Als ik weer in de badkamer kom is het bad al half vol en kan ik er dus meteen in.

Na een uur in bad gezeten te hebben moet ik er wel weer uit want ik moet weer naar de fysio.. Het is inmiddels anderhalve week geleden dat Melanie tegen me zei dat ik over ongeveer 2 weken weer zonder krukken zou lopen. Ik voel me goed, mijn pijn is redelijk weg ik heb er vertrouwen in dat ik het weer kan. We stappen in de auto, ik hoop dat ik de volgende keer in de auto stap zonder krukken. We gaan naar binnen waar Melanie nog even bezig is met een andere cliënt. 'Je mag alvast naar kamer 4, Melanie komt zo bij je.' zegt een man achter de balie. Ik doe wat hij zegt in binnen een paar minuten komt Melanie ook al. 'Hoe gaat het met je?' vraagt ze. 'Het gaat super goed! Ik denk dat ik het aankan zonder krukken.' antwoord ik enthousiast. Melanie doet nog even wat testjes met mijn knie en zegt dan 'Nou laat maar zien wat je kunt.' Ik sta op en begin voorzichtig wat te lopen. Met een steeds trotse en zekere houding loop ik door de kamer, ik wist dat ik het kon. 'Je kunt wel zonder krukken lopen, maar beloof mij dat je rustig aandoet, dus nog niet traplopen en dat soort dingen.' zegt Melanie. We plannen een afspraak in voor de volgende keer en dan gaan we weer richting huis. Ik kan niet wachten om Sam het goede nieuws te vertellen dus besluit ik hem te bellen, na 3 keer de voicemail besluit ik om maar even langs te gaan.

Ik pak mijn jas en ga richting Sam zijn huis. Onderweg naar Sam kom ik nog wat bekenden tegen waarmee ik even een praatje maak. Inmiddels sta ik voor Sam zijn huis, zijn auto staat er wel dus zou je zeggen dat hij thuis is. Ik bel aan, nog een keer en nog een keer maar hij doet niet open. Ik besluit om achterom te lopen, waar ik tot mijn verbazing een losse achterdeur aantref. Ik ga naar binnen maar in de bijkeuken,woonkamer en keuken geen Sam. Misschien ligt hij te slapen, ik besluit naar boven te gaan om te kijken. Ik loop naar zijn slaapkamer waar ik zachtjes de deur open, ik vind helemaal niet wat ik wil vinden Sam en Tea in 1 bed aan het slapen?! Ik knipper een keer met mijn ogen maar het beeld veranderd niet. Gebroken loop ik weg, hij was me dus toch al die tijd al zat. Ik besluit om even naar het park te gaan, even na te denken. Ik loop wat rondjes maar door mijn hoofd blijf de vraag spoken: waarom? ben ik te lelijk? Zeur ik teveel? Kan ik te weinig samen met hem zijn? Ben ik niet aardig? Ik besluit naar Danielle te gaan zij weet me altijd wel het juiste advies te geven. Maar als ik aanbel en Danielle de deur open doet zie ik helemaal niet de Danielle die ik gewend ben, ik zie een gebroken Danielle. Ik trek haar in een knuffel en beide beginnen we te huilen. Als we zijn uitgeknuffeld lopen we naar binnen waar ik wat water pak voor ons beiden. 'Vertel' zegt Danielle. Ik begin mijn hele verhaal te vertellen, vanaf vanochtend tot dat ik in de slaapkamer stond. Danielle kijkt me medelevend aan, 'Wat een klootzak!' schreeuwt ze woedend door het huis 'Niemand doet mijn beste vriendin zoveel pijn.' Ze staat op 'Dan wat ga je doen?' vraag ik 'Nou naar Sam toe wat denk je zelf?' antwoord ze. 'Nee niet doen! Hij weet niet dat ik hun gezien heb, ik wil hem zelf confronteren!' Danielle knikt begrijpend en gaat weer zitten. 'Maar nu jij, wat is er aan de hand?' Ik zie Danielle twijfelend kijken. 'Ik wou dit eigenlijk eerst aan Viktor vertellen maar als jij kunt beloven dat je je mond houd vertel ik het jou.' zegt ze. We zweren pinki, ze neemt nog een slok van haar water en dan begint ze te vertellen. 'Ik ben zwanger, 2 a 3 weken.' Ik kijk haar geschrokken aan 'Wie, wat waar wanneer?' vraag ik haar een beetje verlegen. 'Viktor, waarschijnlijk het weekendje Maastricht.' En weer begint ze te huilen. Ik trek haar in een knuffel een aai met mijn hand rondjes over haar rug. 'Het komt goed! Dat beloof ik je.'

Pov Sam

Als ik wakker word zie ik Tea die nog steeds naast me ligt. Na de voetbalwedstrijd is ze naar mijn huis gekomen en heeft me gechanteerd met allemaal dingen die ze Kirsten kan aandoen, uit liefde voor Kirsten ben ik er maar in mee gegaan. Ik kijk op mijn telefoon en zie 3 gemiste oproepen van Kirsten, ik wil haar eigenlijk wel terug bellen maar wat als ze wil afspreken, dat kan dus niet door die heks naast me. Ik besluit maar een sms te sturen: Ik heb het druk de aankomende week, ik hoop dat je het kunt begrijpen X. Met pijn in mijn hart verstuur ik de sms. Ik ga naar beneden om ontbijt te maken. Ik besluit om een gebakken eitje te maken. Als ik aan het koken ben hoor ik voetstappen op de trap, och Tea is in aantocht ik bereid me alvast voor op wat er komen gaat. Ze slaat haar armen op mijn heupen neer en legt haar hoofd op mijn schouder 'Goodmorning sweetheart, lekker geslapen.' ik walg maar ik mompel maar terug 'Goedemorgen.' Ik doe mijn ei op een broodje en ga aan de ontbijt tafel zitten. 'Krijg ik niet?' vraagt Tea. 'Je lag nog zo lekker te slapen, ik wou je ook niet wakker maken dus ik dacht maak alvast een ontbijtje voor mezelf maar je weet de spullen wel te vinden toch?' ze knikt en gaat bezig met haar eigen ontbijt.

Pov Kirsten

Danielle hebben gisteravond nog een hele tijd samen zitten praten. Ze gaat me helpen om tot een oplossing te komen met Sam, zelf zit ik er aan te denken om het uit te maken.

Ik word wakker en zie op mijn telefoon een berichtje van Sam: Ik heb het druk de aankomende week, ik hoop dat je het kunt begrijpen X. Nu ben ik eigenlijk vrij zeker van mijn keus, eerst slaapt hij met Tea en vervolgens liegt hij ook nog dat hij het druk heeft, dan vraag ik me af waarmee want de selectie komt pas vrijdag weer terug van Turkije en tot die tijd heeft hij elke ochtend een uurtje training. Ik besluit niet te reageren op zijn berichtje en straks naar zijn huis te gaan. Ik maak een ontbijtje klaar voor mezelf en ga even douchen. Na het douchen kijk ik nog even de series terug die ik gisteravond heb gemist op tv, facetime nog even met Danielle over wat ik allemaal moet zeggen tegen Sam en schrijf een briefje voor mijn moeder waar ik ben. Ik doe mijn schoenen en jas aan en ga dan richting Sam.

Ik kan niet door de ramen kijken want alle gordijnen zijn dicht. Ik besluit dan maar aan te bellen, als er weer niet open word gedaan besluit ik Sam te bellen en hij neemt op. 'Haii, wat doe je?' vraag ik 'Ik ben nog even thuis, ik ga zo naar de sportschool, moet van de coach meer spieren kweken.' antwoord hij heel onschuldig. Oke nou word ik wel een beetje pist hoor. 'Als ik jou was zou ik de deur maar even open doen...' Hij hangt op en komt naar de deur toe en geeft me een knuffel. 'Nee Sam van jou hoef ik geen knuffel op dit moment, vertel jij maar eens even waarom jij je telefoon niet opneemt, waarom jij zegt dat je het druk hebt maar gewoon thuis bent en waarom jij de deur niet open doet als ik aanbel.' Hij staart naar de grond. 'Nee dat dacht ik al, en laat me raden Tea is binnen.' Ik duw Sam een beetje aan de kant zodat ik naar binnen kan en ja hoor aan de eettafel daar zit ze mijn grote vriendin Tea. Ze kijkt me aan met een vuile blik. 'Hallo Kirsten jij hier ook, wat leuk. zegt ze met een grijns die maar niet van der smoel gaat. 'Weetje Sam, het is over en ik hoef je ook nooit meer te zien, succes met je drukke week.' Ik gooi de deur dicht en loop de woonkamer uit...