The love game

Hoofstuk 38

Pov Kirsten

Als ik wakker word bekijk ik meteen mijn telefoon die vol staat met felicitaties. Ik reageer op de allemaal tot ik bij die van Sam kom ik begin te twijfelen, reageren of negeren. Ik besluit uiteindelijk hem maar simpel bedankt terug te sturen. Ik doe mijn jurkje aan en sieraden om die ik gister heb gekocht en loop naar beneden. Als ik beneden kom zie ik allemaal vlaggetjes en ballonnen waardoor ik me nog meer jarig voel. 'Hee lieverd van harte gefeliciteerd.' Zegt mijn moeder en ze draait de iPad naar mij toe waar ik mijn vader zie, ik voel de tranen toch wel wat prikkelen achter mijn ogen, ik heb hem een hele tijd niet gezien. Daarna komt mijn zusje beneden met het cadeau, ik pak het uit en er zit een parfum van Chanel in. 'Aahw dankjewel!' Zeg ik en geef mijn moeder en zusje een knuffel. ' Mogen we dan nu taart?! Vraagt ze. We lopen met zijn allen naar de keuken waar de taart staat. Op de taart staat een foto van ons gezin, ' En dan hebben we deze twee nog speciaal voor jou en Sam.' Mijn moeder opent de andere doos waar 2 taartjes inzitten met een foto van Sam en mij in de vorm van een hartje. Een traan rolt over mijn wang, ' Kirs moet je nou huilen omdat je het zo mooi vind?' Vraagt mijn moeder ik schud en kijk naar beneden, ' Het is uit.' Mijn moeder kijkt me geschokt aan en geeft me een knuffel ' Het spijt me Kirsten dat wist ik niet.' Ik had het haar ook moeten vertellen. Ik leg haar het hele verhaal uit. Ik mis ons, het samen zijn we hadden het altijd zo leuk maar dat vond hij blijkbaar niet. Ik kijk op de klok en zie dat het al half 9 is, ik moet me maar eens gaan haasten naar school. Ik pak mijn tas, lunch en dan loop ik naar mijn fiets.

Als ik thuis kom van school ga ik meteen naar mijn kamer het was emotioneel een klote dag, het gemis van Sam is niet te beschrijven, het mag dan wel uit zijn maar de liefde voor hem is er nog wel. Ik besluit naar beneden te gaan en even tussen de post te kijken of er nog kaarten zijn. 1 kaart springt er nu al tussen uit, een rode envelop met een maar al te bekend handschrift. Lieve Kirsten, van harte gefeliciteerd met je 18e verjaardag, ik mis je. Liefs Sam. Op de voorkant staat een foto van Sam en mij tijdens de fotosessie in het park. Bij het zien en lezen van de kaart voel ik de tranen alweer in mijn ogen, nee Kirsten sterk blijven niet huilen. Dan gaat de deurbel, fijn het zal Danielle wel zijn die had ik net nodig. Ik open de deur en inderdaad Danielle staat voor de deur. Ze loopt de woonkamer binnen waar ze de kaart van Sam ziet staan, ' Wat een ongelooflijke zak, kaart verbranden?' Stelt ze voor, aan de ene kant ben ik het met haar een maar aan de andere kant twijfel ik. Iedereen vind Sam nu wel de zak, ja dat is hij natuurlijk ook want ik heb niks fout gedaan maar ik twijfel of Sam het ook zo had gewild of dat het Tea is. 'Nee, de kaart blijft.' zeg ik tegen Danielle. We besluiten wat te drinken, 'Met of zonder alcohol?' vraag ik tja ik ben nu 18 nu mag het legaal. 'Zonder he.' zegt ze terwijl ze wijst naar haar buik. 'Oja sorry ik ook zo.' zeg ik. Dan gaan we maar aan de cola en sinas, zij geen alcohol ik ook geen alcohol.  Dan gaat de bel, 'Ik kom zo terug.' zeg ik tegen Danielle en loop naar de deur toe, degene die voor de deur staat had ik hier eigenlijk niet verwacht.

Pov Sam

Mijn hart gaat tekeer als ik de deurbel van Kirsten indruk. Al vrij snel doet ze open en zie ik dat haar ogen groot worden. 'Ik snap dat je me hier niet verwacht maar ik moet je het één en het ander uitleggen.' begin ik. Kirsten laat me binnen en gaat op de bank zitten. Als ik binnen loop zie ik dat Danielle er ook is, ze kijkt me aan met een bitchy face maar ik besluit me er niks van aan te trekken en naast Kirsten te gaan zitten. 'Nou vertel op, en geen onzin want dan is daar het gat van de deur.' zegt ze wijzend naar de deur. Ik begin te vertellen 'Kirsten ten eerste het spijt me zo erg dat jij dit mee moet maken, ik wil dit niet ik wil Tea niet ik wil jou. Zoals je waarschijnlijk wel hebt gezien stond Tea aan de kant bij de wedstrijd zaterdag, na de wedstrijd stond ze me op te wachten en chanteerde me, als ik niet met haar zou gaan zou ze naar jou toe gaan, wat ze allemaal wou doen weet ik niet ik wou niet dat jou iets zou gebeuren dus ben ik vrij snel mee gegaan in haar idee. Ik weet niet hoe jij er achter bent gekomen dat Tea bij mij thuis was, maar het spijt me echt ik wil jou niet kwijt!.' Kirsten kijkt me aan met tranen in haar ogen. 'Ik kwam naar je huis om je te vertellen over hoe het was bij de fysio, je achterdeur was open en ik ging naar binnen, ik kon je beneden niet vinden dus ging ik naar boven en daar trof ik jou aan in je bed met Tea.' verteld ze gebroken. 'Ik heb haar gegeven wat ze wou, zodat ze jou met rust zou laten.'

Pov Kirsten

Ik had al zo'n gevoel dat er iets niet klopte en dat Sam dit niet uit zichzelf zou doen. Hij pakt mijn hand, 'Lieve Kirsten kunnen we dit allemaal vergeten en wil je mijn meisje weer zijn?' zegt Sam. Ik kijk Danielle aan die helemaal enthousiast staat te knikken. Ik geef Sam een knuffel 'Ja dat wil ik heel graag.' 'Maar nu even iets anders.' zegt Sam hij gaat taan en trekt mij ook omhoog, 'Van harte gefeliciteerd met je 18e verjaardag, ik hoop dat we samen oud en mank worden ik hou van je.' en hij geeft me een kus. 'Dan heb ik nog een cadeautje voor je.' Hij doet zijn jas open en haalt het pakje eruit. Ik scheur het open en als ik het open maak zie ik een shirtje van Ajax met Sam zijn achternaam, 'Ik hoop dat jij later deze achternaam ook mag dragen.' zegt hij. 'Maar dit is nog niet alles.' hij haalt nog een cadeautje uit zijn zak, het zit in een mooi doosje verpakt, ik maak het open en zie een zilveren kettinkje in de vorm van een hartje en mijn naam, ik draai hem op en zie dat op de achterkant Sam zijn naam staan. 'Zou je hem bij mij willen omdoen?' vraag ik, Sam knikt en doet hem om. 'O Sam dan moet ik nog even iets zeggen.' zegt Danielle 'Het spijt me dat ik bier over je hoofd heb gegooid.' zegt ze. 'Agh maakt niet uit.' zegt Sam 'Heb ik dat ook weer eens meegemaakt. Daar moeten we alle 3 wel om lachen.

Als Sam weer weg is praat ik over de gebeurtenis met Danielle, ' Best vreemd allemaal,maar wel lief dat hij dit voor je deed. Maar waarom doen jullie geen aangifte tegen Tea?' Zegt Danielle. ' Daar gaat Tea echt niet mee akkoord! Ze pakt ons dan sowieso terug.' Ik denk er nog even over na. Ik heb wel nog de berichten van Tea, dus ik heb bewijs. 'Denk er niet te veel bij ma' zegt Danielle alsof ze gedachten kan lezen. Ik knik wat. 'Hoe is het eigenlijk met Viktors vader toen afgelopen?'. Ik zie haar duidelijk slikken en dan probeert ze nonchalant te zeggen 'weet ik niet' maar ik zie de tranen in haar ogen staan. 'Zenuwachtig voor morgen? Het komt goed' probeer ik kalmerend te zeggen. 'Nee, het komt niet goed' zegt Danielle hard. 'Hij kwam gister bij mij en hij reageerde totaal niet leuk'. Ik zie de tranen langzaam over haar wang stromen, wanneer ze het hele verhaal van gisteravond tegen mij zegt. Nadat ze het verhaal heeft vertelt, sla ik mijn armen om haar heen. 'Het komt wel goed, echt waar! Jij gaat zo'n lieve en leuke moeder worden! Met of zonder Viktor! En anders vind ik het niet erg om een weekje op een klein monstertje te passen hoor' zeg ik in de hoop haar wat te kalmeren. Ze lacht even om mijn laatste zin en droogt haar tranen. Als reactie knikt ze. 'Het komt echt goed' beloof ik haar.

pov Danielle

Met een goed gevoel fiets ik weer weg bij Kirsten. Ze vond haar cadeautjes leuk en het was wel even fijn om het met iemand over gister te hebben. Dat lucht toch wel wat op. Als ik weer thuis ben, loop ik gelijk naar de keuken om wat te gaan koken. Als ik druk bezig ben, hoor ik de deurbel. Voor een moment denk ik dat het Viktor is. Als ik de deur open doe, stelt het mij toch licht tegen. 'Heey ben ik weer, heb je ons niet gemist?' Hoor ik de vrolijke stem van Kirsten. Ik hou de deur open en Sam en Kirsten stappen naar binnen. 'Eten jullie mee?' Vraag ik ze als ik weer naar de keuken loop. 'Als dat kan, graag' hoor ik Sam zeggen. Ik maak het eten verder klaar en dek onder tussen de tafel. Als ik klaar ben, roep ik ze en schuiven ze aan bij de tafel. We scheppen wat eten op en beginnen. Maar het blijft stil. 'Ik hoorde dat Viktor weer in Nederland was, ik sprak hem nadat ik weg ging bij jullie vanmiddag' begint Sam voorzichtig. 'Hij wilt dit zo niet, en dus gaf hij dit aan mij. Ik moest het aan jou geven'. Sam schuift een envelop naar mij. Ik pak hem aan, bedank hem even en dan is het weer stil. Het is nogal een awkward stilte, gelukkig begint Kirsten snel over wat anders. 'Dan, Sammie vond het heel gezellig bij jou, wist je dat'. Ik kijk haar droog aan en Sam begint al te lachen. 'Wanneer moet ik op hem passen?'. Kirsten lacht nerveus 'volgende week zou fijn zijn' zegt ze zo schijnheilig als ik weet niet wat. 'Is goed' 'topper'. We beginnen met lachen en zo gaat het even door. Wat afleiding is wel fijn.