The love game

Hoofdstuk 12

Pov Kirsten
Het was super gezellig met Danielle maar ze was best snel weer weg aangezien Sam me appte of hij even langs kon komen. Mijn moeder, vader en zus zijn niet thuis. Mijn ouders zijn aan het werk en mijn zus zit op school. De deurbel gaat en ik zit op de bank, shit hoe moet ik in hemelsnaam bij die deur komen. Ik app Sam, ik kan niet bij de deur komen misschien kun je door het raam? Sam doet zoals gevraagd. Hij zoekt een raampje dat open staat, het keuken raam dus. Sam zoekt een opstapje en zet hem voor het keukenraam. Hij klimt omhoog en gaat er als eerst met zijn hoofd door dit is zo hilarisch dus besluit ik er een foto van te maken. Als Sam binnen is komt hij meteen naar mij toe en geeft me een knuffel. " laten we samen naar het bos gaan, een beetje frisse lucht is vast wel fijn." Stelt Sam voor "goed idee, het bos is vanaf hier ongeveer een kwartiertje lopen." Sam zet me in de rolstoel en pakt mijn jas en de huissleutels.  Als we buiten zijn heb ik een raar gevoel in me, het gevoel alsof iemand ons achtervolgt. Als we in het bos zijn begint het keihard te regenen wat ervoor zorgt dat alle paden blubberig worden wat ons erg tegenwerkt met de rolstoel. Nog steeds heb ik het gevoel dat we gevolgd worden en dat blijkt. 5 minuten later jogt Tea uit alle toeval langs. Ik barst in huilen uit. " Sam ik moet je wat vertellen, Tea valt mij al een tijdje lastig." Ik geef Sam mijn telefoon zodat hij de berichten kan lezen en ik niet alles uit hoef te leggen. Hij pakt zijn eigen telefoon erbij en vergelijkt het nummer. "Het is inderdaad het nummer van Tea, ik snap niet waarom ze dit doet ze heeft nooit echt van me gehouden." We lopen verder, het begint al te schemeren. " we kunnen ook naar het strand gaan om naar de zonsondergang te kijken." Stelt Sam voor. " ja dat is een goed idee, ik heb hem nog nooit vanaf het strand bekeken." Als we op het strand zijn is de zonsondergang al bezig. " wat ziet dit er toch mooi uit vanaf het strand, ik ben echt blij dat je met dit idee kwam."  Sam gaat voor me zitten op zijn hurken. " ik snap dat je onzeker word van Tea maar dat is nergens voor nodig, ze is gewoon een jaloers mens ik snap niet wat ik ooit in haar heb gezien." Ik kijk wat verlegen naar de grond. " Kirsten je bent in zo'n korte tijd echt veel voor me gaan betekenen en ik kan me geen toekomst meer zonder je voorstellen." En hij eindige zijn zin met een zoen. Vol verbazing staar ik voor me uit ik had dit echt nooit verwacht. " dat is echt heel lief!" Zeg ik verlegen "zullen we maar eens naar huis, jij kan je rust wel goed gebruiken." Zegt Sam. We lopen naar huis, als we thuis zijn zeg ik "Bedankt voor de leuke middag en avond" en geef hem een knuffel. " ik vond het ook heel gezellig, ik zal je nog even naar de bank dragen." Hij doet zoals gezegd. Als Sam weg is kijkt mijn moeder me met een grijns aan " wat een lieve jongen is het toch ook." Zegt ze. " ja, dat weet ik."

pov Danielle
Na het eten blijft Viktor nog omdat mijn broertje perse nog een keer fifa met hem wil spelen. Ik help mijn moeder met de afwas en dan moet ik nog even wat huiswerk maken. Ik loop naar boven, pak mijn laptop en plof op bed neer. Ik moet nog een verslag maken. Geweldig. Na een uurtje ben ik nog bezig. Het is echt veel. Maar dan Viktor mijn kamer binnen. "Wat doe jij nu helemaal alleen boven?" "Ik moest nog een verslag maken". Ik zucht. Ik had liever iets anders gedaan maar ik moet dit echt even afmaken. Viktor komt bij mij zitten en pakt mijn mobiel. Ik hoor hem grinniken als hij mijn achtergrond ziet. "Babeee, was is je code?" "7777" " 4 keer 7, toe maar". Hij kijkt met een grijns naar mij en we lachen er samen om. Hopelijk ziet hij niet hoe ik hem in mijn telefoon heb staan. Ik focus mij weer op school en na een half uurtje heb ik het verslag eindelijk af. Ik sluit mijn laptop af en ga tegen Viktor aanhangen. Zo kan ik ook zien wat hij toch de hele tijd op mijn telefoon doet. Als ik kijk, zie ik hem gewoon met Sam appen. Hahah dat kon hij toch ook via zijn eigen mobiel doen?! Maar ik laat het gewoon zo. Ik vind het wel best. Hij kijkt tussen mijn contacten en ja hoor, hij heeft het gezien. "Oh dus jij hebt stiekem al een bijnaam voor mij bedacht zonder dat ik dat wist". Ik word een beetje rood omdat ik deze bijnaam had bedacht met Kirsten toen Viktor mij nog helemaal niet kende. "Euhm jaa" "nahw ik vind het wel leuk" "nou dat is fijn, dan noem ik je voorstaan net als in mijn telefoon, Vikkie". We lachen erom en Viktor doet nog van alles om mijn telefoon. Ik krijg de helft niet meer mee. Ik ben er te moe voor om er op te letten en uiteindelijk val ik ook tegen Viktor aangeleund in slaap.

De volgende morgen schrik ik wakker van mijn wekker. Hij geeft 7 uur aan. 7 uur? Ik heb vandaag stage dag, dan slaap ik altijd tot 8 uur. Ik wil mezelf omdraaien, maar dat lukt niet. Er ligt een arm om mij heen, die mij naar zich toe trekt. Vikkie. Ik draai me met wat moeite toch om en ga nog even liggen. Wat is hij toch schattig wanneer hij slaapt. Ik probeer mijn mobiel te pakken. Pas na een tijdje lukt dat. Hij was op de grond gevallen en het was een hele worsteling om hem weer te pakken. Maar ik heb hem. Ik wil me weer omdraaien om een foto te maken, maar het is te laat. Damn. "Goeiemorgen babe, speel je voor paparazzi vandaag?" Vraagt een hese ochtend stem aan mij. "Misschien...". Ik glimlach en geef het op. Ik wil mijn mobiel aan de kant leggen, maar Viktor houdt mij tegen. "Geef je telefoon eens, dan maken wij samen wel een hele charmante ochtend foto met z'n tweetjes. Hij opent de camera en wil al een foto maken. "Nee, ben je gek geworden! Kijk hoe ik er uit zie". Ik verstop mijn gezicht tegen Viktor aan, maar ik hoor toch het geluidje dat er een foto is gemaakt. "Hoe durf je alsnog een foto te maken". Ik stap uit bed en dan dringt het pas tot mij door. Ik draai mij om en probeer het zo nonchalant mogelijk te vragen. "Zeg, wat doe jij trouwens in mijn bed" " Haha, kom je daar nu pas achter gekkie? Gister was je in slaap gevallen en je moeder kwam nog langs. Ze zei dat ik best mocht blijven slapen". Nou mam, is toch weer erg lief van je. Ondertussen is het al half 8, dus mijn moeder en broertje zijn al weg. Ik zoek een trui op, want een t shirt vind ik toch te koud. "Ik ga beneden even ontbijt voor ons maken. Kom je zo ook?". Het is dat ik naar hem keek, anders zag ik hem niet knikken. Ik loop maar beneden en pak 2 sneetjes brood. Laat ik maar een eitje bakken. Ik pak de spullen en begin. Ik ben zo geconcentreerd bezig met het zorgen dat het eitje niet verbrandt, dat ik schrik wanneer twee armen mij vast pakken. "Boe" fluistert Viktor in mijn oor. "Schrik" fluister ik terug. "Kijk, deze was nog van jou". Hij wil mijn mobiel terug geven, maar mijn handen zijn te vies. "Leg hem anders maar ergens neer". Hij legt hem op de tafel en knuffelt me daarna opnieuw van achter terwijl ik nog steeds erg geconcentreerd op je eitjes let.

Anderhalf uur later sta ik voor de basisschool waar ik moet stage lopen. Viktor had mij afgezet en is nu maar zijn huis om zich klaar te maken voor zijn training. Vanochtend was de beste ochtend sinds tijden, dus mijn dag kan niet meer kapot! Ik kijk nog even of ik appjes heb. Ik ben nog een beetje aan de vroege kant. Nope. Wel zie ik dat mijn beginscherm nu verandert is. Het is de foto van Viktor en mij, die hij vanmorgen gemaakt had. Nahw lief. Ik hoor de bel en stap naar binnen. Gelijk komen er allemaal kindjes naar mij toe gerend om hun verhaal te vertellen. Laat de dag maar beginnen!