The love game

Hoofdstuk 15

Pov Kirsten
"Laat je jas maar aan.'' Zegt Viktor tegen Danielle. Ik vraag me af wat hij met haar gaat doen, en wat moeten Sam en ik doen hier. We besluiten fifa 16 te doen op Viktor zn playstation. Ik speel met Barcelona en Sam kiest voor Ajax. Ondanks Barcelona beter hoort te zijn staat Ajax binnen 10 minuten met 3-0 voor. "Oke oke, accepteer het ik ben gewoon niet goed hierin, ik kan net zogoed niks doen.'' "Het komt wel de aanhouder wint!'' " Ik heb honger.'' Zeg ik. "Zo dat was random, maar wat wil je hebben? Wat chips ofzo.'' "Jaaa lekker!'' Sam staat op en plundert de lade's van Viktor. "Welke chips wil je? Patatje Joppie, Paprika of Naturel." "Het maakt mij niet zoveel uit, kies jij maar", Sam kiest voor Patatje Joppie. Ik sluit Fifa af en zoek een spel waar ik wel kans maak om te winnen of wat geen wedstrijd is. Ik kies Mario Bros. Sam lacht zich kapot als hij ziet dat we Mario gaan spelen. "Ja wat, ik wil gewoon niet weer verliezen met 5-0 oke, dus we spelen een spel waar geen winnaar is"! "Jij kan gewoon niet tegen je verlies Kirsten"!

pov Danielle

We lopen naar het busstation en daar gaat Viktor op een bankje zitten. Ik kijk hem raar aan. "Wat gaan we doen?" "Je soortgenoten bezoeken". Wat? Soortengenoten? Ik besluit maar naast hem te gaan zitten en we wachten waarschijnlijk op een bus. En ja hoor, Als er een bus aankomt rijden, staat Viktor op en trekt mij mee de bus in. Hij praat wat tegen mij, maar ik ben vooral naar buiten aan het kijken. IK wil zo graag weten waar we naartoe gaan. Ik zie op het bordje dat de volgende halte Artis is, maar trek mij er niks van aan. Pas als Viktor op het knopje drukt, heb ik het door. WE GAAN NAAR ARTIS! We stappen de bus uit, en zodra die weg rijdt, doe ik een vreugdedansje. "Hahaha, wat doe jij nou" "WE GAAN NAAR ARTIS! Ik hou van dierentuinen!" "Oh, eigenlijk gaan we hier gewoon wat rondlopen" "oh". Meent hij dat serieus? Volgens mij ziet hij mijn gezicht want hij begint hard te lachen. "Nee, tuurlijk niet". We lopen naar de ingang. Ik heb mijn pinpas gelukkig nog in mijn zak en voordat Viktor de kans krijgt om te gaan betalen, heb ik al betaalt. De vrouw achter de kassa geeft mij twee kaartjes en we lopen de dierentuin in. "Waarom ging jij nou betalen? Ik neem jou ergens mee naar toe, dan betaal ik ook" "Nope, jij hebt de vorige keer al betaald. Nu was ik aan de beurt. Maar het is wel heel leuk dat je me hier na toe hebt genomen! Laten we beginnen!". We lopen langs allemaal dieren. Van de zeeleeuwen tot de struisvogels, alles gaan we bij langs. Ik heb ook een paar foto's gestuurd naar Kirsten die ik heb gemaakt. Dan weet zij ook waar we zijn. Opeens voel ik twee handen voor mijn ogen. "Kom, we gaan nu naar jouw soortgenoten" fluistert Viktor in mijn oor. We lopen een klein stukje maar er zijn er ook al snel, want we staan alweer stil. Ik ben benieuwd wat mijn soortgenoten zijn. Viktor haalt zijn handen weg en ik doe mijn ogen open. Ik verwachte van alles, onder andere dit. "Wauw, zo lief". Viktor begint te lachen door mijn sarcasme. Voor de duidelijkheid, we staan bij de chimpansees. "Ja, ik weet het. Ik ben lief" "Ja echt he?! Zo lief om je vriendin met een aap te vergelijken. Viktor begint nog harder te lachen en zelfs een man naast mij begint te lachen! Ongelofelijk! Uiteindelijk moet ik ook lachen, maar oh, ik ga Viktor terug pakken. Alleen weet ik nog niet hoe. We lopen door en gaan naar binnen. Hier zijn ook nog allemaal dieren. We lopen langs allemaal terrariums. Als ik naar binnen kijk, krijg ik de kriebels ervan. Aah hier zit een of andere duizend poot. Ik loop verder. Ook al zou ik nu het liefst naar buiten willen rennen. Bij de volgende zie ik niks. Ik kijk nog eens goed. Nee. Niks. Ik loop door naar de volgende. Ook niks. Oh wacht, ik zie wat haren? wacht, is dat niet een...OMG. Ik schrik mij kapot. Opeens komt het naar het glas lopen. Het is een vogelspin. Omg oke, ik ben hier klaar mee. Ik voel alles kribbelen. Ik loop naar Viktor die nog bij de duizend poot is. "Kom, we gaan nu hier uit" "Wat? Waarom? Ik heb nog niet alles gezien" "Wil je ook niet". Viktor kijkt mij met een blik vol betekenissen aan en zegt vervolgens "Zit daar een spin?". "Wat hoe weet jij dat nou weer?" "Haast alle meiden zijn bang voor spinnen" "Nou, ik niet hoor". Nou, ik zeker wel. Maar dat ga ik niet laten merken. Viktor krijgt opeens een grijns op zijn gezicht. Dit kan niks goeds betekeken... "Oke, mooi. Dan gaan we er nu even kijken". Ik had gelijk. Niks goeds. Maar voordat ik de kans krijg er tegen in te gaan, pakt Viktor mijn hand en trekt me mee naar de vogelspin. En dan sta ik er weer voor. omg...dan ding is zo eng. Viktor kijkt van mij naar de spin en zegt vervolgens "Klein spinnetje hoor" "WAT?" schreeuw ik net iets te hard. "Ben je gek geworden? Dat ding daar is groter dan mijn hand!". En opnieuw begint Viktor te lachen. Wanneer we buiten staan, kan ik pas weer lachen. Ik ga daar nooit meer naar binnen.