The love game

hoofdstuk 18

    Pov Kirsten

Ik knipper met mijn ogen, meteen hoor ik iemand roepen ''zuster,zuster, ze is wakker!'' Het licht is vel, dus sluit ik mijn ogen snel weer. ''Kirsten ik ben bij je.'' en iemand pakt mijn hand. Als ik mijn ogen samen knijp tot spleetjes zie ik dat het Sam is die naast mij zit. Meer dan een kleine glimlach komt er niet van mijn gezicht. De dokters komen binnen ''hallo Kirsten ik ben dokter Vaartman, hoe voel je je?'' Ik heb niet echt veel kracht om te antwoorden dus antwoord ik kort, ''moe.'' De dokter lijkt me te begrijpen. ''Je hebt de komende dagen nog veel rust nodig, als je geluk hebt mag je over een week weer even uit je bed.'' Hij doet nog wat testjes bij me en laat Sam en mij dan weer alleen. ''Wat fijn dat je weer wakker bent, ik heb je elke dag opgezocht.'' Ik knik vaag heb ik meegekregen wat er allemaal in mijn kamer gebeurde toen ik in coma lag. Mijn coma heeft gelukkig niet lang geduurd maar ik wil het nooit meer meemaken. ''Kan ik iets voor je doen?'' Vraagt Sam behulpzaam. Ik schud, en sluit mijn ogen weer. ''Laten we naar de speeltuin gaan?'' stelt Sam voor aan onze kleine peutertje Jaden. Jaden word meteen hyperactief, ''Mama ga jij ook mee?'' Stelt Jaden voor. ''Nou vooruit dan omdat je het zo lief vraagt.'' We doen alle 3 onze jassen aan en lopen als gezinnetje naar de speeltuin. In de speeltuin zitten Viktor en Danielle ook, zij hebben inmiddels een meisje gekregen, Demi is haar naam ze is iets ouder als Jaden. ''Papa mag ik van de glijbaan?'' Vraagt Jaden aan Sam ''Natuurlijk ga jij maar lekker spelen.'' Danielle,Viktor, Sam en ik praten nog wat bij totdat we opeens een harde gil horen, het is Jaden hij ligt voor de glijbaan op de grond met allemaal bloed bij zijn hoofd. ''JADEN.'' Gil ik. Sam rent op hem af en tilt hem op, ''Het is niet goed Kirsten...'' ''Kirsten, Kirsten wakker worden!'' Sam schud me wakker, gelukkig het was allemaal maar een droom.

pov Danielle

"Dus je gaat op jezelf wonen en je hebt werk?" "JAAAH".  Viktor en ik zitten in de auto onderweg naar mijn tante. Dan rijden we vanavond terug met mijn moeder en broertje. "Dat is geweldig, babe!" "jaa, ik ben zelf ook wel erg blij" "snap ik". We rijden de snelweg af, als mijn mobiel gaat. "Met Danielle" "Met Sam, ik heb erg goed nieuws" "oh echt? over Kirsten?" "ja! Maar misschien wil ze dat zelf zeggen". Wat? "euhm Sam, ik denk dat dat...". Midden in mijn zin hoor een zacht stemmetje uit de telefoon komen. "Hee Dan" "OMG KIRSTEN! JE BENT WAKKER! Oh zo, misschien kon ik dat beter niet schreeuwend zeggen. Sorry" "Geeft niet". Ze klinkt nog erg zwak en dat is ze vast ook nog. "Hoe gaat het? hoe voel je je? En hoelang ben je dan al uit coma?" "het gaat wel, ben erg moe. En een paar uur geleden. Maar Dan, Ik geef hem Sam weer. De dokter komt" "Is goed, rustig aan meid". Ik hoor wat geluiden en dan hoor ik weer Sams stem.

Ik hang na nog een paar minuten met Sam gepraat te hebben op. Het gaat nog niet helemaal goed met Kirsten, maar wel beter had Sam gezegd. Ik vertel het verhaal aan Viktor en als ik klaar met praten ben, rijden we de straat van m'n tante al in. Pas laat in de avond rijden we weer terug. Mijn moeder zit voorin en heeft een heel gesprek met Viktor, maar ik kan niet mee krijgen waarover. Mijn broertje ligt naast mij te slapen. Ik ga lekker zitten en leg mijn hoofd tegen het raam. Na een paar minuten volg ik mijn broertjes voorbeeld.

"Je weet de weg" " Ja bedankt, welterusten". Ik hoor mijn moeder en Viktor zacht tegen elkaar fluisteren. Ik voel dat ik gedragen wordt en dat we de trap op lopen. Ik word op een bed neergelegd. Ik open mijn ogen en zie Viktor boven mijn hoofd zweven. "Hee, ik wilde je niet wakker maken". Hij wrijft even door mijn haar. "Geeft niet" zeg ik wat met een schorre stem. Mijn keel begint een beetje pijn te doen. Ik loop even naar de badkamer, kleed mij om en loop weer terug. Viktor ligt al in bed en ik ga naast hem liggen. Voordat ik me naar hem toe draai, moet ik nog even flink hoesten. Gaat lekker. Eerst mijn keel en nu hoesten. "Kom eens hier". Viktor trekt mij naar zich toe en legt zijn hand op mijn voorhoofd. "Wel een beetje warmer dan normaal" "Weet jij hoe warm mijn voorhoofd normaal is dan?" "Ja, eigenlijk wel ja" "Hoe" "Nou, elke keer als jij ligt te slapen, kijk ik hoe warm je voorhoofd is". Hij kijkt er ook nog heel serieus bij als hij dat zegt. Ik begin te lachen en hij uiteindelijk ook. "interessant" zeg ik dan maar. We gaan liggen en Viktor neemt mij in zijn armen. "Welterusten babe" en hij geeft mij nog een kus op mijn voorhoofd. De plek waar hij elke nacht voelt hoe warm die is. Stalker.