The love game

Hoofdstuk 11

Pov Kirsten
We hebben samen nog een leuke dag gehad. We hebben ganzenbord, monopolie en wie ben ik gespeeld en ik ben erachter gekomen dat Sam erg slecht tegen zijn verlies kan. 'S savonds ging Sam mie met zoetzure saus maken en wat hebben we er van gesmikkeld. Tegen 8 uur heeft hij me weer thuis gebracht. Sam tilde me uit de auto en zette me in de rolstoel en duwde me naar de voordeur. Mijn moeder deed vrij snel open en bedankte Sam wel 20 keer. Sam is nog even mee naar binnen gekomen en met zijn allen hebben we wat gedronken en even gekletst.  " ik ga maar weer eens naar huis, ik moet morgen weer vroeg op het trainingsveld staan." Zei Sam rond een uur of 10. Nadat Sam weg was, ben ik ook meteen in mijn bed gekropen dromend over gister en vandaag.

pov Danielle

De volgende dag ben ik weer op tijd uit bed. Gister heb ik het nog onwijs leuk gehad met Viktor. We hebben FIFA 16 gespeeld op de Playstation. Onwijs leuk! Het was te grappig voor woorden. Tegen 7 uur 's avonds heeft hij mij weer terug gebracht. Nadat ik thuis kwam, kreeg ik natuurlijk een heel kruisverhoor van m'n moeder, toen ze erachter kwam dat ik nu iets met Viktor had. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Maar god, ik ben een van de gelukkigste meisjes op deze hele planeet.

Oh, ik was weer aan het weg dromen. Een berichtje van Kirsten. Ik open hem en schrik me kapot. Haar hele been zit in het gips, ze sliep bij Sam en komt vandaag niet naar school. Ik kan het niet helpen dat ik keihard lach om haar berichtje. Typisch iets voor haar. Maar ik ship ze wel. Sam en Kirsten, samen in een bed?! We moeten echt nodig bij praten! Er is zoveel gebeurt. Wacht... Ik heb een idee.

Ik vlieg naar beneden, nog steeds in mijn pyjama, maar boeie. "MAAAAMMMM" "DANIELLE, JE BROERTJE LIGT NOG OP BED, NIET ZO SCHREEUWEN" "eeuhm mam, jij schreeuwt nu zelf ook" "niet zo bij de hand jij". We lachen even om de situatie en dan kijk ik haar heel serieus aan. "Mam, Kirsten haar hele been zit in het gips" "ach nee? Dat arme meisje" "Ja klopt! En ze heeft zoveel pijn" "Ja , dat zal wel" "Op dit moment heeft ze echt iets nodig om de pijn te verminderen" "Ja, zeg dat wel" "of iemand...". Ik kijk mijn moeder met mijn zieligste gezicht ooit aan en met een pruillipje. "Wat wil je Danielle?". Oke, en toen was mijn moeder weer serieus. "Mag ik vandaag alsje alsje alsjeblieft naar Kirsten? Ze heeft zoveel pijn, en ik sta wel goed voor school dus een dagje maakt toch niks uit? Alsjeblieft mam". Mijn moeder kijkt mij even kort aan en ik hoor haar zuchten . "Voor deze ene keer. Maar dit doen we niet vaker" "MMAAAAMM JE BENT DE BESTE! en ik denk dat Kirsten dit ook heel erg kan waarderen". Ik leg voor het dramatisch effect mijn hand op mijn hart, maar geef mijn moeder dan een knuffel. Ik maak ontbijt klaar voor mijzelf en app Kirsten dat als ze wakker is, ze mij moet appen. Dan kan ik naar haar toe komen. Ik kleed mij boven even om en doe wat make up op. Mijn haar nu maar even in een staart. Ik app nog even met Viktor en krijg dan eindelijk een appje van Kirsten. Op naar Kirsten!

Vandaag was echt super met Kirsten. Ze is wel erg zielig. Ze kan niks! Ze lag in haar bed, met een simpele pyjama en nog het bandje van het ziekenhuis om. Ze is van alles en iedereen afhankelijk. Hopelijk herstelt ze zich snel. Ik ben er best lang geweest, en we hebben gewoon de hele tijd rond haar bed gehangen, maar het was echt gezellig! Later kwam Sam nog even bij haar langs en toen ben ik er vandoor gegaan. Ik ship ze en ga ze niet in de weg zitten. Ik hoop ze dat ze snel een stelletje worden. Oke, nog een straat fietsen en dan ben ik thuis. Het is al aardig donker als ik mijn straat in fiets, maar een ding valt me zeker op. Viktors auto. Oh nee... Ik zet mijn fiets snel op slot en vlieg naar binnen. Waarom wil die verdomde deur nou niet open? ik moet nu naar binnen. Hoe lang zou Viktor daar al zijn? Wat als mijn moeder hem ook een kruisverhoor heeft gegeven? Oh god, ze maakt hem vast bang. En die deur! GA OPEN! Door alle stress krijg ik die deur maar niet open. Hoe moeilijk kan het zijn Danielle? Je moet de sleutel erin doen en draaien. MAAR DAT WIL NIET! DIE DEUR WIL NIET... En hij is open. "Heey babe, waarom kwam je niet gewoon binnen?". Geweldige actie dit Danielle. Lekker awkward. "Nah, de deur mag mij denk ik niet" probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen terwijl mijn hoofd al aardig rood wordt. Viktor grijnst om mij domme gedrag en laat mij binnen. Wat aardig van hem om mij binnen te laten in mijn eigen huis. "Dus, hoe gaat het? Alles verder oké daar boven". Viktor zet zijn vinger op mijn voorhoofd en begint weer te lachen. "Ha ha ha. Ja , het gaat fantastisch". Ik geef hem expres alleen een knuffel en loop dan naar binnen, de woonkamer in. "Heey lieverd, hoe was het met Kirsten?" "wel goed, mam. Alleen heeft ze heel veel pijn" "Ach die arme meid toch". Ik knik als antwoord op mijn moeder en voordat ik het doorheb, hangt mijn broertje aan mijn heup. "Zeg, wat moet je?" vraagt ik op zo'n liefdevolle manier. "Ik ben aan het winnen van Viktor met FIFA! Ik ben gewoon beter dan hem". Nadat hij dat had gezegd, rent hij terug naar de bank waar hij zat en waar Viktor nu ook zit. Viktor geeft mij een knipoog als teken dat hij niet helemaal zijn best doet. Er komt weer zo'n verdomde, stomme, domme grijns op m'n smoel. Maar ik kan het niet helpen. Dit is echt heel cute. Ik pak mijn mobiel tevoorschijn en maak een foto. Ik bekijk hem en stel hem in als mijn achtergrond. Cuties. "Mam, kan ik je helpen met het eten?" "Ja graag, ik had je hulp net even nodig". We lopen naar de keuken en we beginnen. "Hier, snij de tomaten en komkommer maar". Ik doe wat mij gevraagd wordt en snij de groenten. "Viktor is een leuke en lieve jongen. Ik ben blij dat je een goede jongen hebt gekozen". Ze glimlacht even naar mij en wrijft even door mijn haar. "dankje mam, ik ben zelf ook wel erg blij" "snap ik, lieverd" "Was hij hier al lang?". Ik ben zo nieuwsgierig. "Een uurtje eerder dan dat jij kwam. Maar je broertje had hem al gauw ingepikt". Nahw haha schattig. En ik ben toch wel opgelucht. We maken het eten af en gaan dan met z'n allen aan tafel. Ik ben blij dat mijn broertje en mijn moeder zo goed met Viktor kunnen opschieten. Maar toch, hij blijft van mij.