The love game

Hoofdstuk 51

Pov Danielle

Na het eten bij de Chinees, zijn we gelijk naar huis gegaan. Nu liggen we in bed en volgens mij slaapt Viktor zelfs al. Ik geef hem nog een kus op zijn wang en kruip wat dichter tegen hem aan. Morgen is dan eindelijk het moment waar hij opgewacht heeft, zijn debuut. Alles loopt deze week een beetje door elkaar. Van mooie onvergetelijke momenten tot momenten die niet te vergeten vallen zo verdrietig. Soms weet ik het ook niet meer, moet ik lachen of huilen. Ik denk over dat laatste even na. Ik heb veel meer redenen om te lachen, dan te huilen. Natuurlijk is het nieuws van oma en opa zo triest, dat het nog steeds mijn hart breekt als ik daar aan terug denkt. Maar de mooie momenten fleuren dat toch weer wat op. Ik zucht even. Ik denk te veel na op de momenten dat ik moet slapen. Ik trek de dekens nog iets verder op en probeer mijn hoofd leeg te maken. Wat nogal moeilijk is af en toe. Toch lukt het mij en na een paar minuten val ik dan ook in slaap.

"Rise and shine, babe". Er worden allemaal kusjes op mijn gezicht geplant en ik open lachend mijn ogen. Vikk hangt met een grijns op zijn gezicht boven mij. "Happy birthday to you, happy birthday to you" zingt hij zachtjes. Ik begin er om te lachen en leg mijn hand voor zijn mond. "Alsjeblieft, te vals! Ik ben pas net wakker" lach ik naar hem. Terwijl mijn hand nog steeds een deel van zijn gezicht bedekt, zie ik dat hij mij beledigt aankijkt, wat al snel verandert in een lach. Hij likt aan mijn hand en staat op van bed. "Heey, nu heb ik je DNA op m'n hand, en dat hoef ik niet op dit moment" vertel ik hem zo opstandig mogelijk. Hij begint er om te lachen, waarop ik hem weer een klap met een kussen verkoop. "Oké, oké rustig weirdo" en kijkt mij lachend in de ogen, terwijl hij beide armen in de lucht houdt voor genade. "Heel serieus nu. Van harte gefeliciteerd. Ik hoop dat je nog maar een oud vrouwtje mag worden" zegt hij. Ik kijk hem aan en zie gewoon dat hij nog wat gaat zeggen. Viktor heeft het door dat ik hem door heb, en zegt "een oud vrouwtje met heel toevallig dezelfde achternaam als mij". Hij kijkt mij lachend aan. Niet lachend alsof hij in een deuk ligt van het lachen, maar gewoon lief glimlachend. "Aww" zeg ik voordat ik mij laat vallen in zijn armen. Hij slaat zijn armen om mij heen. "Dankjewel, je bent een schat. Oh en je moet vaker zo lachen zoals je met deed. Het maakt je zo schattig" "ik ben niet schattig" begint hij de discussie. Na een tijdje denk ik dan eindelijk dat ik ga winnen, als ik Viktor hoor zuchten. "Best, alleen voor jou". Trots klap ik in mijn handen. Viktor grinnikt erom en drukt dan een envelop in mijn handen samen met een bosje bloemen. "Het andere cadeautje krijg je nog, maar niet nu" meldt Vikk droog. Ik maak vorm een wauw met mijn lippen, grinnik en focus mij dan op de envelop. Ik probeer het zo netjes mogelijk open te maken. Waarom? Geen idee. Als ik hem dan eindelijk open heb, haal ik een roze kaart eruit versiert met allerlei Disney figuren. Ik kijk Viktor even met een pedo grijns aan als reactie op de kaart.  Dan open ik hem en lees het kaartje. Het is zo lief! Ik omhels Viktor en geef hem een kus. "Dankje dankje dankjewel! Echt lief en het boeket bloemen is prachtig!" bedank ik hem. "Graag gedaan baby" antwoordt hij terug. "En nu uit bed, want misschien komen er wel een paar mensen" knipoogt Viktor naar mij. Hij loopt richting de woonkamer in de hoop dat ik hem achterna loop, maar stiekem zit ik wel lekker op mijn bed. Ik heb geen flauw idee of er wel mensen komen. Ik heb niemand uitgenodigd. En als er mensen komen, heb ik niks in huis. Oh shit...Ik heb niks in huis! Ik spring uit bed en ren naar de woonkamer. "VIKK, WE MOETEN NOG BOODSCHAPPEN DOEN" roep ik hard. Zijn eerste reactie? "Ik sta naast je. Waarom schreeuw je?". Droog, heel droog gezegd. Ik kijk hem wanhopig aan en hoop dan hij mij geruststelt met de woorden dat geeft niet, we gaan zo boodschappen doen. Maar dat doet hij niet. Al is het dat gene wat hij zegt, veel beter. "Oké, blijf ademhalen. Ik heb net boodschappen bestelt en ze worden over een uurtje bezorgt" "Je bent mijn held" glimlach ik naar hem en sla nogmaals mijn armen om hem heen. Viktor slaat ook zijn armen ook om mij heen en legt zijn hoofd op mijn schouders. "Hoe voel je je?"  Fluistert hij zacht. "Goed" fluister ik terug. Ik heb geen flauw idee waarom hij fluistert, maar ik doe gewoon mee. "En met die kleine?". Viktor verplaats zijn handen naar mijn buik en kijk mij in de ogen. "Ook goed" beloof ik hem. "Mooi" lacht hij lief. Hij geeft mij nog een kus en loopt richting de keuken, mij met een grijns achterlatend. Het voelt goed dat hij zomaar vraagt hoe het is en hoe het is met die kleine. Een kleine moeite, maar het voelt echt goed. "Wat wil je hebben voor ontbijt" hoor ik Viktor schreeuwen en ik loop ook richting de keuken. "Havermout is goed". Ik ga aan de keukentafel zitten en kijk hoe Viktor te werk gaat. "Oké, komt er aan ma'am". Alles komt te voor schijn en binnen een paar minuten zit hij voor mij met twee kommetjes havermout. "Zin in vanavond?" Vraag ik nieuwsgierig aan hem. Ik zie hem wat nadenken. Uiteindelijk schudt hij zijn hoofd. Maar dat duurde te lang om hem te geloven. Ik kijk hem aan met een blik waarvan hij weet dat ik hem niet geloof. Hij zucht kort en geeft dan toe, dat hij toch een beetje zenuwachtig is. "Het geeft gewoon wat druk. Als het vanavond goed gaat, heb ik een grotere kans om nog eens in de basis te spelen. En ik ben een 'nieuwkomer', mensen willen zien wat ik kan en ik hoop ze dat te kunnen laten zien". Hij vormt haakjes met zijn vingers bij het woord nieuwkomer. "Snap ik. Maar je kunt het wel, je bent goed! Frank voegt je niet voor niets toe aan de basis" probeer ik hem wat moed te geven. Ondertussen heb ik mijn havermout al op en sta op. Ik leg mijn kommetje op het aanrecht en draai mij om naar Viktor. "Het komt echt goed" en ik geef hem nog een kus op zijn wang. Om hem wat op te vrolijken, ga ik met mijn hand door zijn haar en breng het wat in de war. Maar ik plaats van een vrolijke Viktor, krijg ik een probeer-dat-nog-eens-en-je-bent-er-geweest-blik terug. Ik grinnik er om en loop richting de slaapkamer. "Ik kleed mij even om" roep ik terwijl ik al in de slaapkamer sta. Ik open mij kast en kijk moeilijk naar de kleren. Dit gaat een moeilijke keuze worden....