The love game

Hoofdstuk 28

pov Danielle

De zon begint langzaam naar binnen te schijnen. Het is nog maar half 9, maar ik ben al klaar wakker. Vrijdagavond zijn Viktor en ik wezen stappen na het diner. Het was echt fantastisch. We waren pas rond 5 uur 's ochtends weer terug in het hotel, dus hebben eergisteren de hele dag geslapen. Gister was er niet heel veel te doen. Het was natuurlijk ook zondag. We zijn naar de hele dag wat in het zwembad geweest en we zijn naar de sauna geweest met een massage. Dat was gewoon goddelijk. Gisteravond hebben we wat eten bestelt via de roomservice en zijn we gewoon lekker in bed blijven liggen. We hebben een paar films gekeken en zijn daarna weer gaan slapen. Zo'n heerlijk weekend. Vandaag is het alweer maandag en moeten we weer weg. Ik kon niet nog een dag vrij krijgen van stage. Ik heb helemaal geen zin om terug naar Amsterdam te gaan. Laat mij hier nog maar een weekje blijven. Naast mij voel ik wat bewegen. Ik kijk naar Viktor en zie dat hij langzaam wakker wordt. Ik druk m'n lippen op de zijne. "Goede morgen" zeg ik vrolijk. "Zo wakker worden is zeker een goede morgen". Viktor glimlacht lief naar mij en ik smelt natuurlijk. "We moeten op tijd weg uit de kamer, dus misschien kunnen we ons even douchen, beneden ontbijt eten, spullen pakken en dan verder kijken" "goed plan" antwoord ik op Viktors voorstel. Ik stap snel uit bed, en sprint naar de douche. Die is nu eerst van mij. Ik pak een handdoek en draai de douche aan. Er komt gelijk warm water uit en ik stap d'r onder. Volgens mij sta ik er onderhand wel een halfuur onder, maar het maakt me even niks uit. Ik zit over alles na te denken. Opnieuw. De laatste tijd doe ik dat zo vaak. Dan denkt ik na over hoe gelukkig ik ben nu. Ik ben alles. M'n eigen huisje, lieve vrienden, een lieve familie en Viktor. Alles wat ik nodig heb. Dit weekend had ik gewoon even nodig. Het was een bevestiging voor mijzelf dat ik Viktor echt niet wil verliezen. Ik zal er nu alles aan doen, om er voor te zorgen dat ik hem niet kwijt raak. Hij is m'n alles. Als ik hem verlies, verlies ik mijzelf. Onze relatie is misschien te snel gegaan. Hij betekent zoveel voor mij in zo'n korte tijd. En misschien is dit wel helemaal niet een goede manier om een toekomst samen op te bouwen. Of misschien wel de goede manier. Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat Viktor goed is. Hij is m'n draad in het leven. En ik verbaas mezelf elke keer weer over m'n eigen gedachten. Ik kan best alleen leven. Misschien ben ik sterk genoeg. Maar een deel van mij heb ik weg gegeven. Aan Viktor. Hij is niet meer die voetballer in mijn ogen. Hij is niet meer die crush van Instagram die ik stalkte. Hij is nu iemand die gaat gamen met m'n broertje, hoe druk hij het ook heeft. Hij is iemand waarvan m'n moeder denkt dat hij een goede jongen is. Hij is iemand die niet meer een jongen is, maar mijn vriendje. My god, wat voelt dat goed. Ik wilde vroeger alles hebben. Ik was klein en wist nog niks van de wereld af. Heel onschuldig. We waren in een speelgoedwinkel en ik wilde perse de barbiepop met een blauw jurkje. Hij was uitverkocht. Op dat moment was de barbiepop alles wat ik nodig had in mijn leven. Hij was maar een week bijzonder voor mij omdat ik hem toen per ongeluk in de wc liet vallen en de geur zo vies vond dat ik hem weg gooide, maar het idee is duidelijk. Ik had die domme pop nodig. Ik zorgde ervoor dat ik hem kreeg. En ik kreeg hem. En hield hem. Dat is nu ook zo met Viktor. Al hoop ik niet dat hij stinkend uit de wc wordt gehaald, maar het idee. Het is echt raar eigenlijk. Ik kan mij niet meer het moment herinneren wanneer Viktor zo speciaal voor mij werd. Het is net alsof je een sneeuwbui ziet. Je ziet de sneeuw naar beneden dwarrelen. Allemaal onschuldige minuscuul kleine sneeuwvlokjes. Maar als je dan naar beneden kijkt, is opeens je hele tuin wit. De kleine dingen maken het grote beeld tot in detail compleet. En dat was het. Viktor was mijn sneeuwbui. Ik schrik mij kapot als ik twee armen om mij heen voel. En als die armen niet om mij heen zaten, lag ik van de schrik waarschijnlijk nu op de grond. "Ben je nu bang voor mij?" Probeert iemand met een vreselijke zwoele stem mij bang te maken. "Ja, ik ben vreselijk bang voor je" "mooi". Hij knuffelt mij verder. Op dat moment heb ik nog niet helemaal door dat we nu beide onder de douche staan. Maar maak je niet druk, dat besef komt er nog aan. Viktor geeft een kus op m'n schouder. "Waarom huil je?" "Huil ik?" Vraag ik verbaast en ik voel aan m'n wangen. Ze zijn wel nat, maar ja ik sta onder de douche. Dat is dan niet zo gek. Maar wacht, Viktor staat ook onder de douche nu...En kijk, daar was het besef. Oké, probeer dit niet awkward te maken probeer ik in mezelf te zeggen, maar het is al te laat. My god. Wat voel ik me opeens awkward. Na nog een tijdje zo hebben gestaan, ben ik uit de douche gestapt. M'n hoofd is zo rood als een tomaat en ik was zo nerveus als, als ja wat eigenlijk? Maakt ook niet uit. Ik was nerveus. En dat slaat eigenlijk ook nergens op! Ik heb hem wel vaker gezien en hij mij. Sterker nog, gisteren nog. In bed...Het was geweldig. Ik hoor dat de douche uit gaat. Ik ben weer lekker lang met mijzelf aan het praten. Ik trek snel wat kleren aan. Een simpele trainingsbroek en shirt is het geworden. Viktor kleed zich ook snel aan en dan gaan we naar beneden. We pakken een dienblad met twee bordjes en leggen er verschillende dingen op. Ik kies voor verschillende soorten fruit en een cappuccino. Als ik naar Viktor kijk, is hij 3 croissantjes aan het opstapelen op z'n bord. Wat is het ook een sukkel af en toe. Ik begin wat te lachen en al helemaal als hij een vierde croissantje wil pakken. De vrouw die achter de broodjes staat, geeft hem een waarschuwende blik. Toch pakt hij z'n vierde en loopt daarna snel weg. Ik lig helemaal in een deuk. Hij gedraagt zich alsof hij de grootste crimineel is door 4 croissantjes te pakken. Hij loopt richting mij en we zoeken een tafeltje op. Bij het raam vinden we een mooi plekje. "Ging je nou met die vrouw achter de broodjes ruzie zoeken?" "Nee joh, zo flirt ik met mensen" "Oh ja, dat zal het zijn. De grote flirtacties van jou". Ik zeg het met ontzettend veel sarcasme en dat heeft hij ook door. "Niet jaloers worden he?" zegt hij met een enorme grijns. "Ik? Jaloers? Nooit." antwoord ik droog. We eten ons ontbijtje op en lopen dan weer naar de lift. In de lift slaat Viktor zijn armen om mij heen. "Je hoeft ook niet jaloers te zijn, want ik zal nooit met een ander meisje iets beginnen. Ik heb mijn meisje al gevonden". Ik kan het niet helpen dat ik een brede glimlach op m'n smoel krijg.

"Klaar?" "Ja, denk het" zucht ik. We hebben de koffers in de hand en ik kijk nog een keer de kamer rond. Het was echt een onwijs leuk weekend en ik wil nog niet weg. Viktor pakt mijn hand vast en loop richting de deur, waardoor ik automatisch ook mee ga. We lopen naar beneden en leveren de sleutel weer in bij de balie. Als we buiten zijn, lopen we maar gelijk naar het station. Ik zou niet weten wat we nu nog moesten gaan doen. Op het perron gaan we nog even naar de Starbucks. Met de koffie lopen we richting het goede perron en stappen we in de trein, die er al stond. We zoeken een plekje op en ik plof op de stoel. Morgen weer stage, en daar heb ik zo geen zin in. Ik wilde gewoon een hele week hier blijven. Viktor ploft naast mij neer en slaat een arm om mijn schouders. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en kijk wat uit het raam. Op naar Amsterdam. We drinken onze koffie op en praten wat. IK tover mijn oordopjes te voorschijn en plug ze in mijn mobiel. "Laat mij raden, Coldplay?" "Jaaaaa" zeg ik net iets te hard, waardoor een paar mensen zich omdraaien. "Doe je een auditie voor de voice stiekem?". Ik kijk Viktor even raar aan. "Omdat er mensen zich voor je omdraaien" antwoordt hij mijn blik. Ik kijk hem even droog aan en zeg dan ook droog "ha ha ha". Viktor vindt het wel grappig, want hij begint zacht te lachen. Ik geef een oordopje aan Viktor en doe er zelf een in mijn oor. Ik zoek de playlist van Coldplay op, en klik op een een random nummer. Alles nummers van Coldplay zijn leuk.

"Dames en heren, wij zijn aangekomen bij station Amsterdam centrum. Ik herhaal Amsterdam centrum. We staan op en lopen richting de deur. Op het station pakt Viktor mijn hand weer vast en lopen we naar het huis van Viktor. Die is het meest dichtbij. Als we er zijn. Dump Viktor zijn koffer en doet de vieze was in de wasmand en pakt een aantal schone kleren. Vannacht blijft hij bij mij. Als hij klaar is, lopen we weer naar beneden. We besluiten nu met de auto van Viktor te gaan. Bij mijn appartement aangekomen, ploffen we beide op de bank neer. Ik ben best moe, maar het is nog maar half 6. "Zullen we anders een pizza bestellen?" "Is goed". Viktor zoekt het nummer op en begint te bellen. "Over een kwartier zijn ze er" "Top". Ik ga tegen Viktor aan liggen. We openen Netflix en gaan maar gewoon een film ofzo kijken. Na een kwartier is daar inderdaad de pizza en ik betaal de pizzabezorger. Eigenlijk heb ik toch niet zoveel zin in pizza en geef hem aan Viktor. Ik pak wat brood en doe er wat hagelslag op. Dit is wat ik wou. Ik loop terug naar de bank. "Wil je echt niet?" "Nope" "Oke". Als het tegen 10 uur 's avonds al is, ga ik op bed. Ik ben echt kapot. Viktor zou zomenteen komen. Hij wou de film uitzien, maar ik volgde hem toch niet helemaal. Als ik in bed lig, val ik eigenlijk gelijk al in slaap. Ik word even kort wakker als Viktor bij mij komt liggen. "Maakte ik je wakker?" "Misschien" "Sorry" zegt Viktor en trek mij in z'n armen. "Geeft niet". Viktor geeft mij een kus op m'n voorhoofd. "Welruste babe" "Weltrusten". Op naar morgen. Een dag waar ik absoluut geen zin in heb.

Pov Kirsten

"Dan zie ik je vanmiddag om 14:00 uur weer!" Roep ik naar mijn moeder en sla dan de auto deur dicht. Ik ga naar binnen bij het kinderdag verblijf waar ik echt al lang niet meer ben geweest. "Hee Kirsten wat leuk om je weer te zien." Zegt Marjan de stage begeleider. "Je mag wel gaan knutselen met de kinderen, dan kun je lekker zitten." Ik knik en ga naar de tafel toe. "Vandaag gaan we paddenstoelen knutselen omdat de herfst eraan komt." Zeg ik tegen de kinderen, ze beginnen allemaal enthousiast in hun handjes te klappen.

"Zien we je vrijdag weer?" Vraagt Marjan als ik weg ga. "Ja als alles goedgaat kom ik vrijdag weer." Het was echt fijn om weer een dagje naar stage te kunnen. Als ik naar buiten ga staat mijn moeder er al op me te wachten.