SUSARKEN BÖLME

"UĞRUNA ÖLÜNMEZ!"

Sana rastlamadan önce kurak bir çöldü yüreğimin etrafı.Sonra sen geldin işte bastığım çorak toprak parçası bile yemyeşil çimene dönüştü senin gelmenle...Belkide çözülmeyi bekleyen karmakarışık bir düğümdüm ben,bir değil bin düğümde sen attın üzerine..Daha güçlü ve sıkı attın her düğümü çözülmesin diye!Çünkü sen adam,yaralarımın yerini ezbere bilen adamdın.Sen sıktıkça düğümlerimi koparıp atmak için her yolu denedim bende.Ama sonunda neyi anladım biliyor musun adam?Eğer atılan her yeni düğüm soluğunu tıkayıp kalbine geçmesine imkan vermiyorsa.Seni her fırsatta tıkayıp nefessiz bırakıyorsa koparıp atmaya çalıştığın yerden daha sıkı bağlanıyorsun demekmiş.Kahretsin ki!bağlanmıştım sana.Aramıza bir soluk mesafesi sokmayacak kadar hemde...Ama sen ne yaptın?Beni öylece bırakıp giderken koparıp atmadın mı iplerimizi.Geriye dönsende yerine gelmeyecek bu Aşkı koparıp atmakla kalmadın söküp aldın içimden.Ve içim Adam!Beni terk edip gittiğin o yerden kurtulamadı ki hiç...Ölüler özleyemezlermiş adam.Sadece bir tek şeyi özlerlermiş oda sevdiklerinin kokusunu.O yüzden toprağa düşen bir tek yağmur damlasında bile gelmeyeceksin artık aklıma.Bak!uğruna ölünmez ve özlenmez bir adam oldun şimdi.Sen yine de yağmur gibi kok ama sakın sol tarafıma düşme...

Not:Şair değilim genel olarak hikayelerimin içini şiirlerle ya da sözler ile süslemeyi severim.Buda wattpad de paylaşmadığım bir hikayemden alıntıdır.Umarım beğenmişsinizdir:))