SUSARKEN BÖLME

"YAĞMUR GİBİ SEVDİM!"

Senin mutlu olman için elimden ne geliyorsa yaparım demenden anlamalıydım.Kalbini bir başkasına emanet olarak bırakıp bana geldiğini.Ama anlayamadım Adam!Hiç o tarafından bakmadım ki ben sana.Zaten bakmak istesem de göremezdim.Kalp gözüm beni sevmediğini görecek kadar körleşmişti sana.Beni bulduğunda savunmasız bir kuş kadar kırıktı kolum kanadım.Yaralıydım çok yaralı,aciz,nereye uçacağının bir önemi olmayan ama yinede uçmaktan korkacak kadar cesaretsizdim senden önce.Ama sonra sen geldin işte!Mucizelerin gerçek olduğuna inandırdın beni.İyileşmesi çok zor görünen yaraların bile günü geldiğinde kapanabileceğine.Tut elimden dedin!Düşmek üzere olduğum o yalnızlık uçurumunun kıyısında son anda elini uzattın bana.Elim elini tuttu.Sanki kırk yıl ellerinin sıcaklığını tanıyormuşum gibi taa içime kazındı sıcaklığın.Sonra güldün bana biz güldükçe yağmurlar yağdı üzerimize.Ben senin yanındayken yağmurun sesinin bu kadar huzur verdiğini hissettim ilk kez.Meğer ondan önceki yağan yağmurlar yalnızca yalnızlığımdanmış.Bu yüzden yağmur gibi sevdim seni ben.Sende bunun için yağmur gözlüm demedin mi hem bana?Islandık biz birbirimizde,biz ıslandıkça yağmur şarkılar söylemedi mi?Ben senin sesinden söylenmeyen şarkılar duydum Adam!Notası sadece bana yazılan.Müzik sendin sesin ben.Kalbindi beni dansa cezbettiren...Sonra sarıldın sen bana iliklerime kadar bana aşık olduğunu hissettiren sen değil miydin?Öptün sonra hem de elmacık kemiğimin üzerinden.Beni öpende mi sen değildin?Kimdin sen Adam?Ben hangi adama aşık olup böylesine tutuklandım...  

BEN SENDE TUTUKLU KALDIM alıntı.Hikayemi okumamış olup bir şans vermek isteyenler için:))