Yoruldum artık Sevgili!
Gece seninle uyuyup,
Sabah yokluğunla yüzleşmekten!
Senli düşler kurup,
Defalarca hiç değerim olmayan,
Gözlerinden düşmekten!
Yoruldum artık...
Olmayacak Duaya,
Amin demek gibiydi,
Senin geleceğini beklemek,
Yoruldum doğru durak sandığım,
Son Nefesime kadar seni beklemekten,
Yoruldum Ey Sevgili!
Kitaplardaki altı çizili cümlelerim gibi,
Senin adın yazılı cümlelerin üstünü,
Bir türlü çizememekten yoruldum,
"Satır satır sen"diye!Haykırmak isterken,
İçimi "Sensizlik Satırıyla Parçalanmasından",
Yoruldum Artık,
Bir hayalin peşine takıldı,
Ruhumun kanadı kırık uçurtmaları..
Her defasında sana uçtuğumu sandığım,
Yerden"Acıyla"en dibe gömülmekten,
Yoruldum Artık Sevgili!
Vazgeçmek nedir bilmeyen,
Bu Yüreğin Savaşını,
Tek başıma vermekten Yoruldum..
Kalem bile Yorulur bazen Sevgili!
Hep benden ayrı yana yazılınca "SEN"
Oda Yorulur!!!
Bende!
Kalemde..
Yürekte..
Yoruldu artık Sevgili!
Seni Beklemekten YORULDU!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...
