SUSARKEN BÖLME

"TUZ-BUZ.."

Büyüdük Sonra Hayat Boyama Kalemlerimizi Aldı Elimizden..

Mavi Tükenmez Dedikleri Bir Kalem Koydu Yerine..

Oda Gittiğin Gün Tükendi Yazamadı Bir Daha "Mutluluk"Denen Kelimeyi..

Belkide O Yüzden Silemedik Defterimizde Adı Hala Kara Kalemle Yazanları..

Adı Üzerinde Kara Kalemdi Karaladık Hep..

Çünkü Biliyorduk Silsekte Gidenlerin İz Bırakacağını..

Sıra Sıra Dizilmiş Vagonlar Gibiydi Acılarımız..

Ve Biz Hala Rayından Çıkan Bir Mutluluğu Yakalamanın Peşindeydik..

Acı Denen Şey Bayım..

Saplandı mı İnsanın Kalbine Keskinleşiverir Bütün Cümlelerin..

Çünkü;Bıçak Bilendikçe İnsan Yara Aldıkça Sivrileşir...

Çayı Neden Şekersiz İçtiği Mi Sordular Senden Sonra..

Onsuz HiçBirşeyin Tadı Tuzu Yok Dedim..

Ya Tuzu Dediler?

Fazlasıyla Var Dedim..

Anılarıma Tuz Basıyor Zaman..

Yokluğun Yaralarıma Buz..

Ah Benim Gökyüzünü Notlar Gönderip Payına Yıldızsız Bir Gece Düşen..

Akıllanmaz Yüreğim...

Senin Sonbaharın Bütün Mevsimlerin Katili Olur Artık..

Ve İçindeki Parçalı Bulutlar Kolay Kolay Dağılmaz....