Nerede mutlu bir çift görsem,
Elbette Sen Geleceksin Aklıma,
Belkide Yüreğimden dürtecek yalnızlığım,
Kabullen Artık!
"O Başkasıyla Çok Mutlu!"der gibi..
Yüreğimden Dürtecek Kim bilebilir?
Ne zaman soğuk bir fırtına esse,
Elbette Sen Geleceksin Aklıma Sevgili!
Üşüyen Ellerimi yakacak yokluğun!
Ne zaman yağmur damlası düşse şehrime,
Yağmur Kokunu getirecek,
Sana Kan sızdıracak Kalpyüzüm ..
Elbette Sen Geleceksin Aklıma..
Ne vakit gün bitse..
Çifte nöbet tutacak uyku girmeyen iki gözüm..
Kirpiklerinin arkasına mahkum edilmişliğim,
Gelecek Aklıma,
Güneş hep yeni gün için doğsa da,
Kavuşmanın imkansızlığı yazılacak Şafağıma..
Ne zaman yüzüm gülse,
Elbette Sen Geleceksin Aklıma Sevgili!
Hüzünbaz bir maskenin altına saklanacak,
Yapmacık gülüşüm..
Ne zaman bir fotoğraf karesine takılsa gözlerim,
Elbette Sen Geleceksin Aklıma Sevgili!
Ayrı aile albümlerinin içinde,
Ağlayacak Çocukluğum..
Ve ne vakit,
Takvim Aylardan Aralığı gösterse,
Elbette sen geleceksin aklıma Sevgili!
Aralıksız bir Ağrıyla özlüyor olacağım,
Belkide Seni!
Ve ne zaman bir şarkıya rastlasam..
Elbette Sen Geleceksin Aklıma Sevgili!
Yüreğim söyleyemediklerine küsecek!
Ve İki çift laf sıkışıp kalacak dudaklarımın arasına,
Sevgili!
"Böyle Bitmemeliydik!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...