Ben Sende Kendimi buldum,
Ey Sevgili!
Öylesine Siyahmış,
Öylesine Yıldızsızmış meğer Gökyüzüm,
Ben Sende Kendimi Buldum,
Ey Sevgili!
İçimdeki Kuruyan kalabalığın,
Arasında uçuşan kelebekleri,
Sende Buldum...
Adımın ilk kez bu kadar Güzel olduğunu,
Senin Sesinden Duydum..
Ben Sende Kendimi Buldum Ey Sevgili!
Gittiğim her yerde bir parça SEN buldum,
Getirdin Mavilerin bana en güzelini,
Güneşin gülüşünü Sende Gördüm..
Yolların gitmek için Var olmadığı,
Kışın ortasında Baharı..
Sende Buldum,
Ben Sende Buldum,
Rengarenk yağmurlarda delice ıslanmayı,
Sokaklardaki toprak kokusuna senle Nefes olmayı,
Sende Buldum,
Susarken Anlaşılmayı..
Yanımdayken Özlem kokan,
D/okunuşlara Tutuşmayı!
Sende Buldum..
"Kalbimin Bütün Boşluklarını"
Sen Doldurdun Sevgili!
Olmaz dediğim bir çok şeyi,
Oldurdun..
Ki SeN Sevgili!
Ansızın BİR GÜN gittiğinde,
BEN!
SENDE BULDUKLARIMIN İÇİNDE KENDİMİ ARARKEN
KOYBOLDUM...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...