Sen Yoksun Bir Gün Değil Bir Ömür Kayıp Gidiyor Ellerimden...
Bu Şehrin Sokaklarını Yakasım,
Geldi Dün Gece,
Bir Kirbit Çöpü Kadar Umut Ararken Gözlerinde,
Özlemekten Yorgun Düşen Bu Yüreği,
Kimse Görmeden,
Bir Yol Kenarına Bırakıp Kaçasım Geldi Dün Gece..
Nasıl Özledim Sevgili!
Bir Bilsen..
Gecenin Sessizliğinden mi?
Bu Vakitler Her Yer Bir B/aşka Özlem..
Ölü Kuşlar Mezarlığı,
Gökyüzüm Adam!
Yalnızlık Kafesine Tutsak Edildi,
Özlemenin Suskunluğu..
İç Kırıklıklarım da Parçalanmış,
Bir Hikaye Yazıyor Şimdi Kalemimin Ucu..
Üzerinde Çiçek Açmayan Bir Mezar Kadar,
Kimsesiz Sana Olan Özlemlerimin Adresi,
Sana Çıkan Bütün Yollarda,
Ölü Bir Beden Bırakıyorum Şimdi Özlemekten...
Ah Sancısı Hiç Eksik Olmaz Bu Saatlerin
Aklıma Sen Geldikçe Ağır Gelir Acılar,
Yüreğimin Kamburlaştığını Hissederim..
Ellerinin Ellerimde Olmayışıdır Sevgili!
Aslında Uçurumun Diğer Adı,
Ellerini Özledim..
Gamzelerinin Çukurunda Hayal Biriktirmeyi Özledim..
Avuç İçlerindeki Duan Olmayı Özledim Sevgili!
Sesini,Gülüşünü,Sohbetini..
Güneş Aydınlatmaya Yetmiyor Sabahlarımı,
Karanlığıma Işık Olan Gözlerini Özledim..
Haziranın Ortasında Buz Kesiyor Kolum Kanadım,
Bir Bardak Çay Gibi,
İçimi Isıtan Nefesini Özledim..
Kelimeler Yetmiyor Anlatmaya Sevgili!
Kirpiklerime Dolanan Cennet Kokunu Özledim..
Meğer Özlemle Baş Edemezmiş,
Aşktan Yara Almış Bir Kalp,
Boşunaymış Tüm İnkarlarım,
Anladım...
Kavgalarımızı Bile Çok Özledim..
Şimdi Ne Zaman Özledim Desem,
Devrik Bir Cümleye Dönüşüyor Adın,
Kavuşmak Yüklem Olup,
Başlamadan Bitiriyor İkimizi,
Ah Be Gidenim Sen Yine de Bil!
Bu Vazgeçişler Özlemeye Hiç Engel Değil..
Çok ÖZLEDİM!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...