Rüyalarıma da gelmiyorsun artık,
Sahi bu kadar mı uzaklaştık?
Birbirimizden..
Sana kızdığımdan daha fazla kızıyorum kendime,
Seni unutmaya alışmakta varmış,
Olmasın Sevgili!
Seni unutmama izin verme!
Gözlerimin önüne yüzünü getirememekten,
Korkuyorum!Ölesiye korkuyorum,
Buna izin verme!
Eritmesin yokluğun hatıralarımızı,
Kar düşmesin içimdeki acıma,
İnan istemiyorumm...
Sıcak Bak yine bana,
Dokun!
Aklımın senle dolup taşan şiirlerine,
Çek çıkar ruhumu,
Bu özlem cehenneminden,
Seni Unutmama İzin Verme!
Rüyalarıma gel,
Ey Sevgili!Gel ki,
Bir nefes gibi bahara alışayım,
Sensiz kıştayım,ay/azım,
Endişe nöbetleri tutuyor her an karanlığım,
Sensiz hep gün batımındayım,batmaktayım,
Tutuşturuyor gözlerimdeki sensizlik alevini,
Gökyüzündeki kızıl örtü..
Gel!Yalnızlığımın üzerini ört,
Ve,
Seni unutmama izin verme!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoesíaAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...
