Bu şehre ne zaman yağmur damlası düşse,
İçim bir tuhaflaşır,
Özlem yağar ince ince,
Yüreğim kabarır,
Islanırım yalnızlığın kaldırımında,
Senli düşlerim toprağa karışır,
Bu şehre ne zaman yağmur yağsa,
Gözyaşlarımı saklamaktan korkmam,
Yağmur damlaları sanarlar,
Yokluğuna döktüğüm gözyaşlarımı,
Bu şehre ne zaman yağmur yağsa,
Aklıma üşüşür anılar,
Kaçacak yer ararım kendime olurum,
Bir anda düşman,
Bu şehre ne zaman yağmur yağsa,
Gök gürültüsü gibi çarpar kalbim ayrılığa,
Yıldırım düşer apansızca,
Sol yanıma,
Yanar,yakar,parçalar,
Eksilirim az be az sensizliğin sularında,
Işıklar söner de sokaklarda,
İçimdeki ateş hep parlar,
Bu şehre ne zaman yağmur yağsa,
Adın harf harf silikleşir,
Gönül penceremin buğusunda,
Seni bekleyişlerimi kovalar..
Şimdi Sen ve Ben?
Aynı gökyüzü altında yağan,
Ama farklı şehirlere düşen,
Yağmur damlaları gibiyiz Adam!
Benim yüreğime alışmak zorunda,
Bırakıldığım bir "Yara" düştü,
Senin yüreğine ise,
Koparıp atmaya kıyamadığın,
Bir "Yar"...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...