Nasılım Bilmiyorsun,
Bu Günde Sesini Duyamadım Ya,
Bütün Seslere Sağır Olup,
Sessizce Öldü Yüreğim,
Martılar Uçmadı Denize,
Vapur Kalkmadı Limandan,
Çayım Soğudu Bir Yudum Almadan,
Nasıl Bir Yaraymış Senden Haber Alamamak..
İnsan Her Gece Kendi Tırnaklarıyla,
Söküp Atar mı Kabuklarını?
Atıyormuş Meğer..
İyileşsin Geçsin İstemiyormuş..
Ve Ben İyi Değilim Sevgili!
Geçmedim de Kimsenin Yalnızlığından,
Sahi Sen Nasılsın?
Bugünde Sesimi Duyamadın Ya,
Benim Gibi Bir Mezar Açıldı Mı?
Kalbinin Tam Ortasına..
Ah Ben mi Sevgili!
Bugünde Sesini Duyamadım Ya,
Bir Papatyanın Yaprağı Daha Eksildi Baharımdan,
İçimden Gelmedi Bulutlara Uzanmak..
Ve Bir Denizde Yanmadan,
Söndü Umutlarım..
Bugünde Sesini Duyamadım Ya,
Yalnızlığımın Sessizliğinde Ağladı Yarınlarım..
Bugünde Sesini Duyamadım Ya..
Kaç Hüzün Çaldı Yüzüm Gülüşlerinden Bilemezsin..
Bugünde Sesini Duyamadım,
Aramadın,Sormadın..
İçimde Kaldı Yine Her Şey,
Bizi Tamamlayamadın Be Yarım Kalanım..
Tamamlayamadın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...