Sende Canın Çekildiğini,
Hissettin mi Hiç Sevgili?
Ruhunun Bedenini Terk etmesi İçin,
Dua Ettin Mi Bir Gecede Olsun..
Dilinin Lal Olduğu Zamanlarda,
Kırıldın Mı En Sevdiğin Şarkılara..
Vakit Sevgili Belkide,
Yalnızlığı Avutma Vaktidir..
Ama Ben Avutamıyorum Yalnızlığı Sevgili,
Artık Küçük Bir Çocuk Değil,
İnan Çok Büyüdü Yalnızlığım..
Seninde Sevgili Benim Kadar Canın Yandı mı?
Sahi Bu Kadar Çabuk mu Unuttun Beni?
Alnımdan Öperdin Oysa..
En Çokta "Alın Yazımda",
İzim Kalsın Derdin...
Bir Zamanlar Alın Yazımdın Sevgili!
En Büyük Yanılgım Oldun Şimdi,
İnsan Diyorum Bir Yanılgıyla,
Nasıl Olurda Bir Ömür Böyle Yanabilir?
Yanabiliyormuş Demek ki,
İçimdeki Yangına Tek Damla,
Gözyaşının Düşmediği Zaman Anladım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoesíaAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...