İmkansızdık Sevgili!
Gece Görünüp Gündüz Kaybolan,
Yıldızların Masalı Gibiydik Seninle,
Beraber Olamayan Ama Birbiri,
Olmadan da Çok Eksik Kalanlardandık..
Ah Sevgili İmkansızdık Seninle,
Ben O Gökkuşağının Renkleriydim..
Sense Siyaha Aşık Bir Adam..
Gökyüzünden Bir Yıldız Seçip,
Dilek Tutumayacak Kadar,
Kalabalığımın İçinde Yalnızdık Seninle..
Yanlış Otobüse Binip,
Doğru Durakta İnmeyi Bekleyecek Kadar,
İmkansızdık İşte Sevgili,
Ellerinin Ellerimde Hiç Olmayışı Kadar..
Göğüs Kafesine Hapseldilmiş,
O Ürkek Serçenin Özgürlüğüne,
Hiç Kavuşamaması Kadar İmkansızdık..
Çayına Kaç Şeker Atacağını Bilemeyecek Kadar,
Bir Kitabın Aynı Cümlelerinin Altını Çizemeyecek Kadar,
Aynı Gökyüzünün Altında Birlikte Islanamayacak Kadar,
İmkansızdık Sevgili Anladım!
Benim Yaşama Sevincimin Boğazını Keserek,
Öldürdü Bu İmkansızlık..
Kağıttan Gemiler Yapıp Sana Varacağına,
İnanan O Küçük Kız Çocuğunun Umudu Kalmadı Artık..
Sen ve Ben Sevgili!
Bu Hikayenin
İmkan/Sızıydık "SIZI"dan Öteye Geçemedik..
Seni Bilmem Ama Bende,
Anısı Değil Hep "SIZISI"Kaldı Sevgili...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...