SUSARKEN BÖLME

"KALBİNİ YOKLAMAYI UNUTMA"

Aşkta Bir Bulmaca Gibiydi,

Doğru Yere Koymaya Çalışma Boşuna!

Eğer Gelen İnsan Yanlışsa,

Seni Daima Yarı Yolda Bırakacaktır...

Öyle Sevdim kİ Seni,

Uzaktan Sevmelerin Bile Aşka,

Engel Tanımadığını Öğrendim Senle,

Sende Buldum Eksiklerimi,

Yokluğundan Çıkardım Yine de Tamamlayamadım,

Hep Yarım Kaldım Sensizlikte..

Öyle Sendin Ki Her Şey,

Damağımda Kalan Kahvenin Tadı,

Düş Sokağıma Dökülen Sonbahar Yaprakları,

Kitaplarımdaki Altı Çizili Cümlelerim Adı,

Yarım Kalan Hikayelerimin Arasına Konulmuş,

Kurumuş Bir Dal Papatya Yaprağı..

Hepsi Sendin Sevgili!

Öyle Her Şeydi Ki Gözlerin,

Bakmak,Bakmamak İmkansızdı..

Hele de Gözlerine Dokunamamak,

Uzaktan Sevmelerin Kalbe,

En Ağır Acısıydı,

En Ağır Acılara Dayanmayı da Sen Öğretmedin Mi Bana?

Mükafatının Kocaman Bir Yalnızlık Olduğunu Anlatmadan,

Seninle Öğrendim Acıları,

Evlat Edinerek Göğsümde Taşımayı..

Oysa Tek İstediğim Neydi Biliyor Musun Sevgili?

Gülüşünü Gülüşüne Katmaktı Bütün Niyetim,

Tek Başıma Ağladığımla Kaldım..

Yine de Ara Sıra Kalbini Yoklamayı Unutma!

Sevgili!

Çünkü İçinde Ölü Biri Olarak Yaşayamam...