Seni Hatırlatmayan Bir Yer Arıyorum Şimdi Sevgili!
Hiçbir Yere Sığamıyorum Bu Dünyada,
Oysa Adım Attığım Her Yer,
Kalbimdeki Sesinin Ağırlığı,
Seni Unutuyormuş Gibi Bile Yapamıyorum..
Dokunsam Elini Tutacak Kadar Yakınsın,
Dokunmasan Bir Şehir Mesafesi Kadar Uzak,
Sana Gelemiyorum Sevgili!
Bir Bilet Kesiyor Yalnızlığım Senin Yanına,
Elimi Uzatıp Alamıyorum,
Aynı Acıları,Aynı Hayal Kırıklıkları Düşüyor Sana Giden Yollarıma..
Senin Olduğun Zaman Bire Düşerdi,
Bu Şehrin Nüfus Sayısı,
Yavaş Yavaş Azalırdı Gözümde,
Kendime Bile Hiç Rastlamaz Olurdum,
Çünkü Ben Sen Olurdum O An Sevgili,
Bu Şehrin Nüfus Sayısı Ne Zaman Bire Düşse..
Ben Sen Olurdum Sevgili!
Biz Bir Bedende Tek Yürek Olurduk Seninle...
Kendi Kabuğuma Çekildim Senden Sonra,
Yine de Kanatmaya Başardılar,
Kabuk Bağlamayan Yaralarımı,
Bir Ses,Bir Şarkı..
Bazende Aylardan Eylül Olur,
Hatırlatırsın Kendini..
Ah Sevgili!
Ne Unutabildim Seni,
Ne De Unutuyormuş Gibi Yapabildim..
Sen Hatırlatırsın Kendini,
Ve Hatırladıkça Hiç Habersiz,
Kanatırsın İçimi Kanatırsın Sevgili!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...