Bu Gece Öyle Çok Korktum Ki Diğer Yarım,
Artık Kalemimden Adın Dökülmeyecek Sandım..
Ya Gece Gibi Susarsa Yüreğimin Sesi Ne Yapardım..
Bu Gece Yüzüme Çarpan Yağmur Damlalarıydı Diğer Yarım,
Kalbimi Kırıp Döken Yokluğun..
Sen Bana Bakma?
Ahkam Kesip Seni Unuttuğumu Söylediğim Anlara..
Öyle Herkes Gibi Kolay Değil Unutmak!
Çünkü Sen Bana,
Güneşin Sol Tarafımdan Doğup,
Sol Tarafımda Battığını Öğrettin..
Eğer Şimdi Gidersen!
Solum,Umudum Karanlıkta..
Gülüşlerim İse Hep Eksik Kalacak..
Biliyorum Gideceksin!
Bir Sonbahar Elvedası Bu..
Biliyorum Eylüle Benzeyecek Dudaklarının Arasındaki "Adım"..
Belkide Dilin Varmıyor Söylemeye,
Kabullenmemekte Israrcı Yürek!
Ama Ne Yapsak Nafile...
Şimdi Bir Sonbahar Elvedası Gözlerimizdeki Hüzün..
Eylül Yapraklarını Teker Teker Döküyor,
İçimizde Bir Mezar Daha Örtülüyor..
Ve Üç Kelime Kalıyor,
Bir Sonbahar Elvedasından Geriye..
"Hayat Devam Ediyor!"
Atmayı Unutan Bir Kalbin İçinde Unutamadığın..
Günaydın Dediğin Her Sabahta..
Şimdi Güneşsiz Yaşamayı Öğretiyor...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoetryAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...
