Seni en güzel ben sevdim,
Sevgili!
Başkası hep çarçur etti gülüşlerini,
Ben gamzelerimin çukuruna gömdüm,
Ölüm pahasına hep sana güldüm,
Seni en güzel ben sevdim,
Sevgili!!
Başkası göremedi benim sende gördüklerimi,
Dudaklarını kıpırdatmadan şiir okurdun...
Susuşların vardı birde,
Canının en çok o zamanlarda,
Çılgınca bağırmak istediği susuşların,
Sokaklarda,yollar da,kaldırımlarda...
Dedim ya Sevgili!
Sen en iyi ben dinledim,
Şarkı s/özleri gibi,
Derin acılar gizlediğini,
Ah!Sevgili,
Seni en güzel ben sevdim de,
Bir sen sevemedin herkesi sevdiğin,
Gibi beni,
Seni en çok ben korktum kırmaktan,
Ama sen Saçlarımda onarılmaz,
Kırıklar ördün,
Maksat sevmek değildi,
Güzel Sevebilmekti ya,
Hani Sevgili?
Ve bir kadının saçlarını,
Kestirdiği zaman vazgeçtiğini,
Göremeyecek kadarda kördün,
Seni en güzel ben sevmiştim,
Oysa Sevgili!!
Ama şimdi SEN,
Kırık,dökük,paramparça,
Bir kalpte çirkin bir Adam olarak öldün!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSARKEN BÖLME
PoesíaAdam Gökyüzü Olmaya Karar Vermişti Kadına.. Oysa Kadının Ölmüştü Kuşları.. Adam Gökyüzüydü.. Kadının Ölmüştü Kuşları.. Ve İmkansızın Adıydı Artık"AŞK".. Şimdi Susturun Kuşların Sesini Bayım!! Ölen Umutlarım Artık Şarkı Söyleyemez...
