The Sweet Desire

Chapter 43

Chapter 43

 '''''''''''''''''''''''''''''''''

Michael’s POV

Two weeks ago, I had this terrible thoughts that keep on taunting me; and that is about Sarah and Ethan being together for years. I didn’t want to think about this but sometimes, I just couldn’t help it. Weird but I felt jealous and insecure.

Come to think of it? Halos muntik nang pakasalan ni Sarah ang lalakeng iyon at isa lang ang ibig sabihin noon: Mahal talaga nila ang isat-isa.

They had a lot of memories together and thinking of those things really made me feel sick.

Naaalala ko pa ng biglang sumulpot si Ethan sa event ni Sarah ilang buwan na rin ang nakakalipas. Hindi ko makakalimutan ang araw na iyon, kitang-kita ko kung papaano titigan ni Ethan si Sarah. Punong-puno siya ng paghanga at pagmamahal habang pinagmamasdan niya si Sarah.  

And that alone scared the $hit out of me.

Well, hindi ko rin naman siya masisisi eh. Kung ako man ang nasa kalagayan niya, gagawin ko rin ang lahat para mabawi ko si Sarah

Ngunit sandali?  Kahit minsan kaya hindi sinubukan ni Ethan na lumapit muli kay Sarah pagkatapos ng encounter namin sa event na iyon? Possible yun hindi ba? Aaminin ko, ilang beses kong inusisa at tinanong si Sarah tungkol dito, pero ang lagi niyang isinasagot sa akin, wala daw akong dapat ipag-alala.

Lagi niyang sinasabi sa akin na si Ethan daw ay parte na lang ng nakaraan  niya at ako ang kanyang kasalukuyan.

I bet if Ethan didn’t screw things up, I wouldn’t have the chance to be with the most incredible woman in the world.

 I shook my head and smiled.

 Damn it.

Kung ano-ano na ang sumasagi sa isip ko ng dahil lang sa isang babae. Sadyang napaka-kumplikado talagang magmahal. Sa totoo lang, hanggang sa mga sandaling hindi, hindi ko pa rin ma-explain kung ano ba talaga ang lintek na Love na iyan? Well, I guess this thing is something far too amazing to be explained. It’s indescribable.

 

Napapailing akong ibinalik ang atensiyon ko sa nakabukas kong laptop. Kasalukuyan ko kasing tinatapos ang year-end-sales report presentation naming.

The company was doing great and it was just awesome. Well, thanks to Dave- the pillar of the Marketing Department. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag nawala si Dave sa kumpanya ko. Isa siya sa pinaka-inaasahan kong tao dito sa opisina.  Halos patapos na ako sa presentation nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina. Dave went in grinning widely.

  

“Hey, bayaw! It’s almost eleven thirty, aren’t you gonna take your break first?” he asked.

Natawa ako sa term na ginamit niya. “Bayaw”, but I like it though.

Noong nakaraang linggo lang, finally, na-introduced na ni Lei sa Dave sa parents namin. Nakakatawang na nakaka-awa si Dave noong araw na iyon. My Dad put him into deep $hit the whole day and I couldn’t help but feel sorry for my best friend’s ass.