Where is True Love [BOOK 1] COMPLETED

[45] Will you choose me?

"W-what?" Hindi maka-paniwalang tanong ko sa nalaman ko tungkol kay Sandy. Hindi siya sumagot tahimik lamang siya habang patuloy lang sa pag tulo ang mga luha sa pisngi niya.

Tiningnan ko siya ng bahagya siyang pumunta sa gitna ng kalsada at nag-lakad palayo. Para siyang tamad na tamad mag-lakad dahil sa asta niya ngayon.

Wala naman akong ibang gagawin kundi ang sundan na lamang siya. Bahagya kong itinaas ang ladlaran ng gown ko. Siya lakad ang ginagawa niya samantala naman ako ay tinakbo ko para maabutan ko siya. "Kris." Tawag ko sa kanya ng huminto siya.

Hindi niya ako pinansin, naka yuko lang siya. Nakakaramdam na ako ng ibang lamig ng hangin at kaunting pag patak ng ulan. "Mukhang uulan na, Can we go home?" Tanong ko pero hindi niya ako sinagot.

Hanggang sa bumuhos na ang malakas na ulan ay tumingala lang siya. Mabilis na nabasa ang suit niya. Samantala naman ako naunat na ang buhok ko dahil basa narin ako dahil sa ulan. Tumingin siya sa akin at lumapit.

"Hayaan mo ako kahit ngayon lang. Ngayon lang..." Mahinang sabi niya. Namumula parin ang ilong at bibig niya. "S-si--" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng hilahin niya ako. Tumakbo kami papunta sa puting bridge na pweding daanan. Hingal ako ng tumigil kami dito.

Binitawan niya ang kamay ko at muling tumingala. Nakikita ko naman ang pag agos ng tubig ulan sa mukha niya. Hinawi ko ang basa kong buhok na naka dikit sa mukha ko.

Pumikit siya ng mariin at humugot ng malalim na hininga. Makikita mo talaga sa kanya na sobra siyang nasasaktan. Alam kong hadlang ako sa relasyon nila pero handa naman akong tumulong sa kanila. Pero bakit naman ganito? Anong nangyari bat biglang nabuntis si Sandy at hindi siya yung ama?

Kahit hindi naging maganda ang pagkakilala namin. Alam ko naman na meron siyang mabuting ugali sa pagka tao niya. Hindi naman sila tatagal siguro ni Sandy ganoong katagal kung pangit ang ugali niya diba? Pero bakit naman ganoon? Bakit nasasaktan ako ng nakikita ko siyang ganito?

Patuloy parin sa pag buhos ang malakas na ulan. Pero parang wala lang sa aming dalawa yon. Pinag-mamasdan ko siya habang mariin na naka pikit at naka tingala sa madilim na langit. "What did i do wrong Jessica? To cause this pain." Halos pumiyok niyang tanong sa akin.

Hindi ako naka sagot. Pakiramdam ko nga nailunok ko ang dila ko, hindi lang kasi ako makapaniwala na ang isang Kris Wu. Isang Kris Wu na kinatatakutan ng lahat, iniiwasan banggain ng lahat, tinitilian ng lahat. Ay umiiyak ngayon sa harap ko.

"I thought everything is alright ... Everything will be okay when the contract ends." Sabi niya.

Contract? Hindi ko na nga alam kung anong araw na kaming kasal. Hindi ko na nabubuklat ang white illustration board na ginawa ko. "Just do what you want right now. You can do what anything right now to ease the pain you've caused." Sabi ko sa kanya habang naka tingin.

Dahan dahan siyang tumingin sa akin. Mapupungay ang mga mata niya. Sa ngayong pagkakataon na 'to. Hindi ang sigang Kris Wu, Malamig na tao na si Kris Wu ang nakikita ko. Kundi ang merong pakiramdam, nasaktan na Kris Wu ang nakikita ko ngayon sa mga mata niya. Yung tingin niya ba ay parang pinag-kaisahan siya.

"And i want you do it with me. Shout your pain." Sabi niya.

Pumikit siya ng mariin at tumingala. Humugot siya ng malalim na hininga and he spread his arms.