Mijn Geheim

H 5

De chauffeur is echt aardig. We rijden nu naar mijn sollicitatie. Joy en Michal zouden buiten in de limo op me wachten. Ik ben nu al vet zenuwachtig. 'We zijn er ' zegt de chaffeur door het raampje. 'Shit' zeg ik. 'Ik ben vet zenuwachtig' 'Niet aan denken, gewoon doen' zegt Micheal. Hij kan het weten, hij heeft al vet veel baantjes gehad (en de volgende dag weer ontslagen). Dus hij weet wel hoe je een sollicitatie moet houden. 'Ja, gewoon don' zegt Joy. Zij heeft al vet lang een super baantje. Dus zij weet ook wel hoe het moet. 'Oke' zeg ik en stap uit. 'Tot zo' en sla de deur dicht.
'En?' Vragen ze in koor als ik terug kom. 'Nope, ze vonden me niet goed genoeg' zeg ik zielig. 'Wat?! Zijn ze nou helemaal gek geworden? Ik ga even met ze praten' schreeuwt Micheal en net wanneer hij uitstapt schreeuw ik:' Grapje' en ik lig in een deuk. Ze kijken me niet begrijpend aan. 'Natuurlijk heb ik die baan!' Zeg ik nog steeds lachend. 'Jou krijg ik nog wel' zegt Micheal chagrijnig. 'Ik ook' zegt Joy, maar ze moet er wel stiekem om lachen. 'Hee! Hoe zijn de foto's bij jou gegaan?' Vraagt Joy opeens. 'Goed! En bij jou?' Vraag ik terug. 'Echt vet slecht! Ik sta er waarschijnlijk vet lelijk op!' Zeurt ze. 'Ach, valt vast mee' troost ik haar. 'Nee, echt! Ik had me verslapen en had geen make-up op! En je weet dat ik altijd make-up op wil!' Zeurt ze. 'Maar je hebt nu make-up op! Hoe kan dat dan?' Vraagt ik. 'Ik heb het na de foto's erop gedaan. Wat dacht jij dan? Dat ik de hele dag buiten zonder make-up ga lopen?' Lacht ze. 'Nee, kon ik zelf ook bedenken' zucht ik. 'Wat gaan we nu doen?' Vraagt Micheal opeens. 'En niet praten over hoe erg het is om geen make-up te dragen' Joy en ik moeten giegelen. 'Geen idee' zeg ik. 'Het is jou verjaardag! Jij moet kiezen' zegt Micheal. 'O, oké. Eh... Even denken..... Ik weet wat! Richard (zo heet de chaffeur), kun je ons naar de villa brengen?' Vraag ik aan hem. 'Natuurlijk' zegt hij en we rijden weg. 'Naar de villa? Wat is dat nou weer?' Vragen Micheal en Joy verbaast. 'Dat gaan jullie zo zien' zeg ik geheimzinnig. Het glas is donker, dus ze kunnen niet naar buiten kijken. En mijn moeder heeft gezegd waar de villa zit, dus Richard weet waar hij heen moet. Gelukkig maar, anders weten Micheal en Joy alsnog waar we heen gaan. We zijn al 10 minuten onderweg en Micheal begint te zeuren hoe lang we nog moeten. 'Nog even' zeg ik. Na 10 minuten zijn we er. 'Stappen jullie maar eerst uit' zeg ik. Ze kijken me verdacht aan. 'Ik ga wel eerst' zegt Micheal langzaam. En hij gooit de deur open en duikt snel weg. Ik lig in een deuk. Micheal kijkt me voos aan. Daardoor moet ik nog harder lachen. 'Ik ga wel' zucht Joy. En ze stapt uit, maar blijft meteen weer staan. 'Wat is er?' Vraagt Micheal nieuwschierig. Joy doet een stap opzij, zodat Micheal uit kan stappen. Ik zit nu te grinnik. Micheal kijkt me nog steeds heel verdacht aan. Ik knik naar de deur. Ook hij stapt uit. En ook hij blijft meteen staan. Ik stap aan de andere kant uit en ga naast Joy en Micheal staan. 'Wat vinden jullie?' Vraag ik.