Mijn Geheim

H 17

'Layla' hoor ik iemand zeggen. Ik de stem niet helemaal plaatsen. Iemand zit me te porren. 'Ik wil nog niet opstaan' kreun ik. 'Je moet Layla. Je word over een uur verwacht in de vrouwenkamer' hoor ik dezelfde stem zeggen. Oja. De wedstrijd. Paleis. Vincent. Bij die gedachten schiet ik overeind. Vandaag was de dag dat we alleen met Vincent gaan praten. Ik moet er goed uitzien. Ik spring uit mijn bed. 'Waar beginnen we mee?' Vraag ik aan Annebel. Zij stond me te porren en had tegen me gepraat. 'Wat dacht je van een snelle douche?' Zegt ze peizend, terwijl ze me bekijkt. Ik loop naar de spiegel en bekijk mezelf. Ja, die douche kan ik wel gebruiken. Ik kleed me snel uit en stap onder de douche. Na 10 minuten ben ik klaar. Ik loop de kamer in en zie een hoes hangen. 'Zit daar mijn jurk in die jullie gemaakt hebben?' Vraagt ik wijzend op de hoes. Ze knikken allemaal enthousiast. 'Aan jou de eer, om hem open te maken' zegt Sofia. Sofia is de stile van de drie. Annebel heeft de leiding, dat zie je meteen. Ik loop naar de hoes en maak en open. Ik hap naar adem als hem zie. Hij is prachtig! 'Ik ben sprakeloos, hij is zo mooi' zeg ik. Ik zie ze trots kijken. Hij is violet met kleine diamantjes op de schouder en middel. Na 10 minuten sta ik in mijn nieuwe jurk. Ik draai een paar rondjes. Hij staat super mooi en zit perfect. Mijn make-up is gewoon basic, maar met rode lippenstift. Er word op de deur geklopt. Ik kijk snel op de klok en zie dat het 5 voor 9 is. Maya had de deur al open gedaan. Ik loop met de butler mee naar de trap. Als Joy mij ziet, hapt ze naar adem. Ik krijg een lichte blos. De andere draaien zich daarna ook om. Ze kijken me met open mond aan. 'Waar heb je die jurk vandaan? Hij is prachtig' zegt Joy. 'Mijn kamermeisjes hebben gemaakt' zeg ik trots. 'Ik wil er ook zo een' zegt Shannee. 'Moet je maar aan je eigen kamermeisjes vragen, want die van mij krijg je niet' zeg ik plagend. Ze trekt een pruillipje. Ik doe haar na. Dan moeten we lachen. We lopen met z'n allen naar beneden. Esmee is er niet. Verbaasd me ook niet. Waarschijnlijk komt ze op het nippertje aan bij het ontbijt. We gaan met z'n allen op de banken zitten. We moeten nog 20 minuten wachten voordat we kunnen ontbijten. Mijn maag begint al een beetje te rommelen. 'Wat denken jullie dat ze bij het ontbijt hebben? Zouden ze gewone broodjes hebben of allemaal vers gebakken?' Vraagt een meisje. Mara heet ze volgens mij. 'Ik hoop dat ze vers gebakken hebben, dat is zo lekker' zegt weer een ander meisje. En zo praten we over het ontbijt en wat er te eten zal zijn. En zo is het in een keer half 10. We lopen met z'n allen naar de balzaal. De koning staat ons op te wachten. 'Dag dames. Willen jullie allemaal op dezelfde plek gaan zitten als gisteren? Dit word jullie vaste plek' zegt hij. Ik hoor achter me allemaal gefluister van dat ze naar de prins willen zitten of dat ze niet meer wisten waar ze zaten. Ik loop naar mijn plek en ben een van de eerste die zit. Veel meisjes hebben rode wangen, omdat ze niet meer weten waar ze zitten. Sommige zitten verkeerd, maar dat maakt blijkbaar niks uit. Ik kijk naar Vincent, maar die kijk naar zijn bord. De koning en koningin glimlachen. Phillip kijkt nieuwschierig naar de meisjes. Als iedereen zit, staat de koning weer op. 'De koks komen straks het ontbijt brengen. Ik wil graag pas beginnen als alles op tafel staat' zegt hij. Wij knikken allemaal. Hij gaat weer zitten en op dat moment komen de koks door een deur die ik nog niet had gezien. De balzaal heeft ramen die zowat zo groot zijn als van de grond tot het plafond. Er hangen meerdere kroonluchters in de zaal. Na een kwartiertje staat alles op tafel. 'Eet smakelijk' zegt de koning. We zeggen allemaal eet smakelijk terug. Er staat super veel op tafel. Volgens mij zelfs taartjes.

Ik heb nu 2 broodjes op, maar ben heel nieuschierig naar die taartjes. Ik pak een roze taartje. Als ik een hap heb genomen, kan ik een kreun niet onderdrukken. Dit is zo lekker! 'Is het lekker?' Hoor ik iemand vragen. Ik doe mijn ogen open en kijk om me heen. Ik had mijn ogen dicht gedaan. Ik zie dat Vincent naar me kijkt. Ik knik hevig. 'Mijn zusje zou gaan huilen als ze dit heeft gehad' zeg ik. 'Nou daar kunnen we wel achterkomen. Zullen we haar en de rest van je familie een stukje sturen?' Vraagt hij. Het is ondertussen doodstil aan tafel geworden, maar dat negeer ik. 'Oke, maar zullen we dan er een weddenschap van maken?' Vraag ik uitdagend. Hij kijkt met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Als ze gaat huilen, wil ik broeken dragen en als jij wint, dan mag jij iets bedenken' zeg ik. 'Oke, is goed' zegt hij met een uitdagende blik in zijn ogen. 'Wat heb je bedacht als je wint?' Vraag ik hem. 'Daar denk ik nog even over na' zegt hij. En daarmee was ons gesprek afgelopen, want hij kijkt weer naar zijn bord. Ik kijk naar Joy, die me grijzend aankijkt. Ik geef haar een waarschuwende blik, die ze natuurlijk negeerd. Typisch Joy.

We zitten nu in de vrouwenkamer. Iedereen heeft en comfortabelere jurk aangedaan. Ik heb een mooie jurk aangedaan, maar die ks niet zo comfortabel. Ik wil er wel goed uitzien bij Vincent. Een goede indruk is altijd belangrijk. Er zijn al een paar meisjes geweest. Ik ben als een van de laatste aan de beurt. Ze doen het namelijk alfabetisch op achternaam. En er waren niet zoveel meisjes met een achternaam die begint met een s of achter de s.

'Layla Swann' zegt de butler die in de ingang stond. Hij roept om de 7 minuten een meisje. Zo heeft Vincent 2 minuten om het meisje te beoordelen en het gesprek te laten bezinken. Ik loop achter hem aan. Hij stopt bij een kleinere zaal, maar die nog steeds groot lijkt, omdat er alleen een bank instaat. Vincent zit op de bank te wachten. Ik loop nar hem toe en ga naast hem zitten. 'Hallo' zegt hij. 'Hoi' zeg ik terug. 'Ik ga een paar vragen stellen en ik wil graag dat je daar eerlijk antwoord op geeft. Gaat dat lukken?' Vraagt hij. 'Als ik een vraag niet wil beantwoorden, mag dat dan?' Vraag ik terug. 'Anders lukt het wel' 'Als de vraag te persoonlijk is, hoef je hem niet te beantwoorden. Maar dat maakt de kans groot dat ik nieuwsgierig wordt en de kans groter is dat je word weggestuurd' zegt hij glimlachend. Hij probeert me bang te maken, maar dat lukt niet echt. 'Ga je ga gang maar, dan' zeg ik.