Mijn Geheim

H 25

Ik lig nu in bed. Ik heb weer met Vince gezoend. Ik ben verliefd. Ik zucht. Toen ik mijn kamer in kwam, waren mijn kamermeisjes al weg. Ik heb nog steeds geen idee wat ze gedaan hebben. Ik kan niet slapen. Ik moet steeds denken aan Vince. Ik lig te woelen in bed. Uiteindelijk sta ik op en loop naar balkon. Misschien helpt wat frisse lucht. Ik kijk de tuin rond. Hé? Zit daar nou iemand? Ik knijp mijn ogen samen om het beter te zien. Ja, daar zit iemand. Ik sprint mijn kamer weer in. Ik had ergens een verrekijker zien liggen. Hebbes. Ik sprint weer naar het balkon. Gelukkig, de persoon zit er nog. Ik kijk door de verrekijker. Hé? Dat is Vince. Ik leg de verrekijker weg. 'Vince' zeg ik. 'Vince' zeg ik nu harder. Ik zie de gestalte bewegen en om zich heen kijken. 'Hier zo' ik begin met mijn armen te zwaaien. Hij ziet me. Hij staat op en komt dichterbij. 'Waarom zit je in de tuin?' Vraag ik hem, als hij onder mijn balkon staat. 'Nadenken' zegt hij. 'Waarover?' Vraag ik nieuwschierig. 'Over met ik ga trouwen' zegt hij met gefrinsde wenkbrauwen. 'O' zeg ik zachtjes. 'Maar ik ga nu weer naar binnen en je zou moeten gaan slapen. Het word morgen een belangrijke dag' zegt hij. Hij zwaait nog even en loopt dan weg. Ik kijk hem na. Bij de deuren kijkt hij nog even om. Ik zwaai even. Volgens mij moest hij daarom lachen. Ik kon het niet goed zien. Ik ga weer in bed liggen. Nu val ik wel meteen in slaap.

We zitten met zijn allen aan het ontbijt. Vince kijkt een beetje moeilijk. Als hij mijn kant op kijkt, trek ik mijn wenkbrauwen op. Als vraag wat is er. Daarmee staat hij. Zelfs de koning keek even verbaasd. 'Ik heb besloten om de wedstrijd sneller te laten voorlopen. Er blijven nog 15 meiden over, de elite dus. De meiden die door zijn zijn....' En worden namen genoemd. 'Layla Swann' ik kijk op en zie Vince lachen. Ik lach terug. Hij gaat door met de namen. 'Het spijt me zeer voor de meiden die zijn afgevallen' En hij gaat weer zitten. Hij laat een klein zuchtje ontsnappen. Ik kijk hem aan. Als hij mijn kant op kijkt, trek ik aan mijn oor. Hij trek ook aan zijn oor. Oke, na het ontbijt ga ik zo snel mogelijk naar mijn kamer.

Ik zit nu samen met Vince op mijn kamer. Hij is net gekomen. 'Waarom ben je zo vroeg met de elite gekomen?' Vraag ik. 'Omdat ik dit super stom vind en ik heb alleen de meiden erin gelaten die ik aardigst vind' zegt hij. 'Oke' zeg ik. 'Het is best moeilijk hoor. Allemaal meiden die verwachten dat je iets met ze gaat doen. Die verliefd op je zijn, terwijl ze me helemaal niet kennen' zucht hij. Ik kijk hem aan. Hij vind het echt niet leuk. Snap ik ook wel. Allemaal gillende meiden om je heen, die iets van je willen. Ik zou ook knettergek worden. 'Dat snap ik wel' zeg ik. 'Echt? Ik dacht dat jullie boos zouden zijn' zegt hij. 'Jij denkt volgens mij bij de kleinste dingen dat we boos worden. We zijn juist blij. Er gaan misschien vriendinnen van andere meiden weg, maar die er nu zijn, zijn een stapje dichterbij het koningin worden. En dat is voor hen het belangrijkste' zeg ik. Hij knikt. 'En voor jou? Vind jij dat ook belangrijk?' Vraag hij. 'Ik wil het niet zo graag als die andere meiden. Die doen er een moord voor' grap ik. Hij lijkt het niet zo leuk te vinden. 'Hé. Het was maar een grapje' zeg ik. 'Weet ik' mompelt hij. Dan dringt het langzaam tot me door. 'Vind je..ehh...vind je mij het leukst?' Vraag ik. Hij kijkt me aan. 'Ja' zegt hij zacht. Ik blijf stil. Ik had dit niet echt verwacht. Ik vind hem ook leuk, maar toch. 'Vind je mij leuk? Heb je gevoelens voor mij bedoel ik?' Vraagt hij onzeker. Ik knik langzaam. Mijn deur gaat ooen en mijn kamermeisjes komen binnen. Maar zodra ze Vince zien stoppen ze. 'Oh, eehh, sorry we wilden niet storen' stammelen ze. Ze maken een buiging. 'Moeten we weggaan?' Vraagt Annebel. 'Nee, ik ga al' zeg Vince en hij staat op. Hij geeft me snel een knipoog en loopt dan weg. Ik kijk hem na totdat hij de deur dicht heeft gedaan. Mijn kamermeisjes beginnen te giegelen. Ik kijk hen kant op. 'Er is een verliefd op de prins' zegt Sofia. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Laten we maar beginnen met haar opmaken voor visitedag, dan kunnen we het er wel over hebben' zegt Maya en ze trekt me overeind. Ik loop moeizaam achter haar aan. Ik heb wel zin in visitedag, maar niet om te praten kver Vince en mij. 'Wat deed hij hier?' Vraag Sofia. Ze maakt een hoes open, die ze mee had genomen. Er hangt een jurk in die onder lichtblauw is en boven wit word. 'Wat een mooie jurk' probeer ik ze af te leiden. 'Is die voor vandaag?' Vraag ik. 'Ja, maar je komt niet onder het onderwerp uit, als je dat probeert' zegt Sofia. Maya en Annebel zijn mijn make-up aan het klaarleggen. 'Oke, Vince was hier om te praten en nee, ik ga niet zeggen waarover. Plicht van de prins' zeg ik. Hij heeft er niks overgezegd dat de gespreken met niemand mag delen. Maar ik wil het niet. Het zijn onze gesprekken en dat blijft zo. 'O' zegt ze somber. Ik bedenk me dat ik weer Vince had gezegd. 'Jullie mogen tegen niemand zeggen dat ik Vince mag zeggen oke? Ik doe het nu bijna automatisch' zeg ik. Ik kijk ze smekend aan. 'Dat beloven we' zeggen ze. Ik knik. Het werd tijd om me klaar te maken voor visitedag. Ik hoop dat Joy ook komt. Micheal zou sowieso komen. Dat had hij beloofd. Ik ben benieuw hoe het met ze gaat. Ik heb ze ook niet meer geappt. Oen mijn telefoon leeg was, heb ik hem niet meer opgeladen. Te lui. En ik heb ook weinig tijd en geen zin om alle appjes te beantwoorden die ik krijg. Ongeveer 300 per dag ofzo nu. Na een halfuur ben ik klaar. Dat betekent dat ik nog een kwartier heb als ik op de klok heb gekeken. Ik mijn telefoon en mijn oplader en leg hem aan het stroom. Als ik hem heb opgestart, zie ik dat ik maar 144 berichten heb. Het lijkt veel, maar van een week? De meeste zijn van papa, mama, Ashton, Micheal en Joy. Ik heb een berichtje van Luke. Hoe is het daar? Serieus? Alleen dat? Ik verwijder hem en reageer niet terug. Ik lees de rest terug. Ik reageer niet terug, omdat het al te lang geleden was. Volgens mij hadden ze door dat ik niet terug reageerde. Ik leg mijn telefoon weg. Nog 5 minuten. Ik ga vast naar beneden. Als ik mijn deur uitstal bots ik bijna tegen Esmee aan. 'Kijk uit je doppen, spionnetje' zegt ze met een kwaadaardige blik. Helaas zit zij ook nog bij de laatste 15. Ik draai met mijn ogen als ze verder loopt. Op weg naar visitedag.