Mijn Geheim

H 9

De rit duurt 10 minuten en we zijn nog niet 1 minuut onderweg en Micheal begint al te zeuren. 'Duurt het nog lang?' 'Micheal, kap met zeuren' zeg ik boos. 'Kappen doe je in het bos' zegt hij en steekt zijn tong uit. Ik zucht. Hij moet echt altijd zo kinderachtig doen. Ik staar uit het raam. Gelukkig blijft Micheal de rest van de rit stil. Als we aankomen word ik verrast. Al mijn vrienden en familie staan er. 'Verrasing!' Gillen ze. Ik moet huilen. Dit had ik niet verwacht! Als ik uitstap wod ik overvallen met knuffels en kussen. Ik moet lachen. 'Wat doen jullie hier?' Vraag ik aan iedereen terwijl ik mijn tranen droog. 'We weten dat dit je lievelings bioscoop is en we hebben de grootste zaal afgehuurd met de film die je supergraag wilde zien!' Gilde Amy. 'ECHT?!' Gil ik. 'Naar binnen dan!' En ik ren naar binnen. Ik loop naar de balie. De vrouw kijkt me even aan en zegt: 'Loop maar door, hoor' en ze glimlacht. Ik spring de trap op. De grootste zaal zit boven en is zo groot als de hele verdieping! Er kunnen wel 2.000 mensen in! Ik ga op mijn lievelings plek zitten, precies in het midden. 'Schiet ooooop!' Gil ik. Na een paar minuten zit iedereen. Ik zit naar Micheal en Joy. Mijn ouders zitten achter me. 'Wisten jullie hiervan?' Vraag ik aan Joy en Micheal. Ze schudden heftig hun hoofd. 'Echt niet' zeggen ze weer in koor. 'Wat zijn jullie? Een tweeling ofzo? Jullie zeggen vet vaak dingen tegelijk' zeg ik lachend. 'Ooohhhh, we zijn soulmates!' Krijst Micheal. 'NEE!' Krijst Joy. Als ik me omdraai kijkt iedereen ons aan en begint te lachen. Dan gaat het licht uit en begint de film. Na 2,5 uur (ja, zo lang duurde de film) ga ik met rode wangen naar buiten. De film was boven mijn verwachting. 'Dat was super' gil ik. Ik kijk op de klok bij de ingang en zie dat het al 5 uur is. 'Oke, waar en wat gaan we eten?' Vraag ik aan iedereen. Ze kijken elkaar allemaal geheimzinnig aan. Ik snap het niet. 'Kom maar mee' zegt Joy. Ze doet me een blinddoek om. 'He, waar is dit voor nodig?' Vraag ik verbaasd. 'Voor de verrassing natruurlijk, dombo!' Gilt Micheal in mijn oor. Ze zetten me voorzichtig in de limo. Ik heb echt geen idee waar we heen rijden. Je raakt echt je orientatie kwijt als je niks ziet. Volgens mij hebben ze ook op elke rotonde 3 rondjes gereden ofzo. Maar volgens mijn duurde het 45 minuten voordat we er waren. 'Kom maar' zei Joy en ze pakte mijn handen. 'Pas op, opstapje' zei ze. 'Oke en hier blijven staan'. En toen deed ze mijn blinddoek af. Ik sloeg mijn handen voor mijn mond. Ik keek achterom en zag allemaal lachende gezichten. 'Omg, serieus?' Vraag ik. Ze knikken allemaal. Dit word nog de beste avond van mijn leven!