Mijn Geheim

H 13

'Layla! Wakker worden! De uitslag is over een half uur' roept mijn moeder door de deur. 'Oke' mompel ik. Ik hoor haar voetstappen wegsterven. Ik stap uit bed. Ik neem even een snelle douche om wakker te worden. Ik trek mijn mintgroen jurkje aan. Het is mijn lievelingsjurkje. Ik hoop dat hij geluk brengt en ik niet word gekozen. Ik heb echt geen zin om naar het paleis te gaan en mijn familie niet meer zien. Ik doe mijn haar in een schuine vissengraatvlecht. Ik doe mijn make-up op. Ik loop naar beneden. Ik pak een kom meusli. Ik loop naar de woonkamer, waar iedereen voor de tv zat. Ik ga op de grond liggen voor de tv. Ik eet mijn meusli op. Net als ik mijn meusli op heb, begint de uitzending. Ik zet mijn kom op tafel en kijk naar de tv.

'En dan nu de kanidaten die gekozen zijn om de prinses te worden' zegt de presntator vrolijk. 'Olivia Janssen, Patricia Gertie, Klaartje Prins, .........' En zo werden nog heel veel namen genoemd. Ze zijn bijna bij het eind, dus ik zal er wel niet tussen zitten. 'Joy Perkins' Ik pak snel mijn telefoon en app naar Joy. Gefeliciteerd! Je verdiend het echt! Dank je. Krijg ik terug. 'En als laatste Layla Swann' Ik kijk met een ruk omhoog naar de tv. Kom op, dit meen je niet toch? Maar ik zie mijn foto al op het scherm staan. 'Aahhhh! Ik wist het!' Roept mijn moeder vrolijk. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn hand en zie Joy's naam staan. Ik druk haar weg. Ik ren naar boven. Ik doe mijn deur op slot. Ik plof op bed en doe mijn kussen op mijn hoofd. Ik begin te huilen. Ik wil dit niet en nooit gewild! Ik hoor zachtjes geklop op mijn deur. 'Ga weg' schreeuw ik door mijn tranen heen. 'Ik ben Layla, Ashton' Ik sta op en open de deur voor Ashton. Hij kijk me gecshrokken aan. Waarschijnlijk heb ik rode oge en is mijn make-up uitgelopen. Hij trekt me in een knuffel. 'Ik wil niet' mompel ik in zijn shirt. 'Ik weet het, maar je moet' zegt hij zachtjes. 'Wat nou als ik niet ga? Of als ik me in het paleis misdraag?' Stel ik voor. 'Nee, Layla, dan kun je niet. Dat weet je best.' Zegt hij serieus. 'Ja' zeg ik zachtjes. Ik trek me uit de knuffel. 'Wil je me helpen met inpakken van mijn koffer?' Vraag ik hem. 'Tuurlijk' glimlacht hij.

Na een uur, we hebben ondertussen veel geklierd en gelachen, heb ik het grootste deel van mijn koffer ingepakt. Ik moet alleen nog tandpasta, tandenborstel en dat soort dingen inpakken. Die heb ik vandaag en morgen nog nodig. Maandag ochtend moeten we op het vliegveld melden. We gaan dan met een vliegtuigje naar het paleis. Het is best en eind weg. En het paleis heeft een eigen landingsbaan, dus dat is wel handig. Ik loop naar beneden. Mijn moeder en vader kijken me verwachtingsvol aan. Ik loop naar ze toe en geef ze een grote knuffel. 'Ik hou van jullie' zeg ik. Ik draai me om naar Charlotte. Ze kijkt verdrietig. 'Ik hou ook van jou, kleintje' Ik trek haar in een knuffel. Ik voel dat ze een beetje moet huilen. Ik til haar op schoot en wieg haar heen en weer. Dat vind ze fijn en komt ze tot rust.

De dag was zo voorbij. Ik ben nog even langs Joy en Micheal geweest. Joy zie ik maandag weer, maar Micheal niet. Hij zal nog naar school gaan. Wij gaan naar school in het paleis. Ik heb er geen zin in. Ik wil naar onze school, samen met Micheal. Maar dat kan nu niet. Ik heb wel het geluk dat ik samen met Joy ben. Anders zou ik echt dood zijn gegaan of me hebben misdragen. Maar ik doe het niet voor Joy, ik weet hoe graag ze dit wil. En anders zou ze misschien ook worden weggestuurd. Ik wil het niet voor haar verpesten. Ik lig nu in bed naar mijn plafond te staren. Ik kan niet slapen. 'Bzzzz' Mijn telefoon trilt. Een berichtje van Joy. 'Kun jij ook niet slapen?' 'Nope' 'Dacht ik al' schreef ze. Ik zet mijn telefoon op stil en draai me om. Ik mezelf in de spiegel die op mijn kastdeur hangt. Een meisje met bruin haar tot het midden van de rug. Blauwe ogen. Iedereen zegt dat ik op mijn moeder lijk. Ik stap uit bed en ga naar de badkamer om wat water te drinken. Dit word namelijk nog een lange nacht met een lange zondag eraan.